Κορώνα - γράμματα

Πάμε στην ουσία. Πιο ζωντανό αυτό το Debate; Οπωσδήποτε! Λιγότερο κονσεβοποιημένο; Σίγουρα! Πράγμα που σημαίνει ότι στο μέλον, μετά απ αυτή τηη χτεσινή εμπειρία, την επόμενη φορά όχι έξι αλλά μόνο ένας, άντε δύο δημοσιογράφοι ως συντονιστές. Πράγμα που θα εξασφαλίσει σε κάθε προσεχή τηλεμαχία περισσότερη ζωντάνια με περισσότερο διαλογο, περισσότερη «ξιφομαχία» και περισσότερη δράση. Σα να βλέπουμε action movie. Αντε παιδιά επιτέλους κάναμε ένα βήμα προς το ευρωπαικό και αμερικανικό κεκτημένο !

Ομως διάολε ο κάθε πολίτης δεν βγήκε καλύτερα οπλισμένος. Ομως διάολε τίποτα καινούργιο δεν ακούστηκε. Ομως διάολε ελάχιστα πράγματα διατυπώθηκαν για το μέλλον, το παραγωγικό μέλλον της χώρας!

Το αποτέλεσμα ισόπαλο. Γιατί και οι δύο ικανοποίησαν το ακροατήριό τους. Γιατί και οι δύο υπερασπίστηκαν την εικόνα τους και την στρατηγική τους. Και γιατί και οι δύο βρέθηκαν στην καλύτερη στιγμή τους!

Επί των σημείων τώρα. Πολύ καλύτερη η σκηνική παρουσία του Τσίπρα. Οχι μόνο επειδή είναι νεώτερος αλλά επειδή από κάθε άποψη-και ενδυματολογική-ήταν σύγχρονος, μοντέρνος, άνετος. Ως εικόνα, ο Τσίπρας είναι αυθεντικός ευρωπαιστής. Πάνω σ αυτό δεν χωράει καμία συζήτηση. Ο αριστερός και αντιμνημονιακός Τσίπρας εντελώς ταυτισμένος με κάθε εκπρόσωπο των χωρών της Ευρωζώνης. Ιδιαιτέρως της Βόρειας Ευρώπης. Οπως τον βλέπεις δηλαδή!

 Αντιθέτως ο δεξιός, αστός Μειμαράκης εντελώς ταυτισμένος με την εικόνα Νομάρχη της Ψωροκώσταινας του εβδομήντα. Ως εικόνα και σκηνική παρουσία! Αρα η εκλογική στρατηγική του Τσίπρα περί «νέου» και «παλιού» δικαιώθηκε πλήρως σ αυτό το πολιτικό ριάλιτι σόου!

Που κέρδισε ο Μειμαράκης; Φυσικά στην επιθετικότητα, την αμεσότητα και την λαικότητα. Εδινε την εντύπωση ότι αυτοσχεδίαζε εκείνη τη στιγμή. Οτι έλεγε το δικό του. Οτι δεν ακολουθούσε τις συμβουλές των συνεργατών του και ότι πέταξε στο καλάθι των αχρήστων όλα όσα «έπρεπε να λέει» για να πείθει και να συγκινεί. Ο Μειμαράκης κέρδισε σε αυθεντικότητα. Ο Μειμαράκης πέταξε από πάνω του την ιδιότητα του «προσωρινού» αρχηγού της Νέας Δημοκρατίας. Απ αυτό το Debate ίσως να μην κέρδισε το αξίωμα του πρωθυπουργού. Ομως βάζω στοίχημα ότι με το σπαθί του κέρδισε το τίτλο του μόνιμου αρχηγού της παράταξής του!

Ποια η διαφορά; Οτι αυτός ο δήθεν αριστερός Τσίπρας αποδείχτηκε λιγότερο επιθετικός. Οτι ακολούθησε την ήπια γραμμή. Οτι έτσι, με την συγκρατημένη και ελεγχόμενη ηπιότητά του, επιχείρησε να απευθυνθεί στον κεντρώο χώρο. Οτι δηλαδή από με την ευρωπαική εικόνα του απευθυνόταν στο νεανικό του ακροατήριο. Και ότι με το ήπιο τόνο του και με το χαμόγελό του, προσπαθούσε να διεμβολίσει το ακροατήριο των κεντρώων και των νοικοκυραίων!

Ετσι τα δεδομένα αντιστράφηκαν. Ο «αριστερός», ως εικόνα, περισσότερο ευρωπαιστής και λιγότερο επιθετικός. Αλλά και περισσότερο «σφιγμένος» Και ο «δεξιός», ως εικόνα, λιγότερο σύγχρονος, περισσότερο επιθετικός και περισσότερο λυμένος. Ο Τσίπρας δανείστηκε από την δεξιά και ο Μειμαράκης αφομοίωσε παραδοσιακά σκηνικά στοιχεία της Αριστεράς!

Συγκοινωνούντα δοχεία; Ετσι ακριβώς. Γιατί και οι δύο απέφυγαν να επεκταθούν προς το Αύριο. Και οι δύο απέφυγαν να μιλήσουν, διεξοδικά, για το μέλλον. Και οι δύο επανάλαβαν τα ίδια γνωστά επιχειρήματα. Και οι δύο εξαντλήθηκαν στο Χτες. Και οι δύο αναλώθηκαν στην Κριτική και την παρενθεντολογία. Γι αυτό-επί της ουσίας-το ντέρμπι Ολυμπιακού-Παναθηναικού κατέληξε ισόπαλο!

Ο λόγος ένας και μοναδικός. Και οι δύο υπέγραψαν και θα τηρήσουν το Μνημόνιο. Και οι δύο, πλαγίως, παραδέχτηκαν ότι η εθνική πολιτική έχει υπαγορευθεί από τους ξένους δανειστές. Και οι δύο μιλούσαν για κάποια «αόρατα» ισοδύναμα. Και οι δύο με ευχολόγια όπως «προσπάθεια», «ελπίδα», «επενδύσεις από ξένους», «σταθερό φορολογικό καθεστώς» και «σταθερή πολιτική πραγματικότητα»

Βράσε όρυζα κινεζική. Επομένως ποιον από τους δύο να ψηφίσω; Θα το ρίξω κορώνα-γράμματα. Αλλά είτε Βαγγέλας, είτε Αλέξης, το απότελεσμα ένα και το αυτό. Από Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου τα κεφάλια μέσα. Και εσύ υποζύγιο σκάσε και κολύμπα!