Γαλάζια πανωλεθρία

Και άλλα πολλά τέτοια. Οπως «μ..νόπανο», όπως «α...δι», όπως «μ...κα». Η Ρηγίλλης έχει μετατραπεί σε χαμαιτυπείο και γήπεδο κατειλημμένο εντελώς από χουλιγκάνους. Ο «προσωρινός» έχει απολέσει μειδίαμα, ηπιότητα, μπεγλέρι, τα πάντα!

Ασε τον Αδωνη Γεωργιάδη. Εκείνος με το σύνθημα «εγώ μπορώ να νικήσω τον Τσίπρα» έχει καταφέρει να τον αναγάγει σε Λιονέλ Μέσι της πολιτικής σκηνής!

Θα τρίζουν τα κόκαλα του Καρα-Αμάν-Αλή. Φανταστείτε δηλαδή ότι η στρατηγική τους έχει επικεντρωθεί στο ποιος ο ικανός να νικήσει τον Τσίπρα. Φανταστείτε ακόμα ότι η στρατηγική της γαλάζιας στρούγκας τραμπαλίζεται σε δύο βάρκες. Μωρέ θα βουλιάξετε!

Η πρώτη είναι η «πατριωτική». Που σημαίνει ότι υπογράφουμε το τρίτο Μνημόνιο μαζί με όλα τα επώδυνα μέτρα. Η δεύτερη βάρκα προς την αντίθετη κατεύθυνση. Αφού υπογράψαμε τα μέτρα τώρα διαφωνούμε και θα τα καταψηφίσουμε. Μωρέ ποιος μπορεί να σας πιστέψει; Μόνο οι δογματικοί, οι ακραίοι και οι ανεγκέφαλοι!

Οπως σωστά το διατύπωσε ο Θανάσης Παφίλης στη Βουλή, «ο ΣΥΡΙΖΑ τρώει το ψωμί της Νέας Δημοκρατίας». Ετσι ακριβώς. Γιατί επί της ουσίας τίποτα το διαφορετικό. Τι χωρίζει το ροζ από το γαλάζιο Μνημόνιο; Μόνο η «αριστερή» ρητορική. Κατά τ’ άλλα το ’να χέρι νίβει τ’ άλλο και τα δυο μαζί το ίδιο Μνημόνιο!

Ενός κακού μύρια έπονται. Παράδειγμα: Το ευρωπαϊκό διευθυντήριο προτιμά Τσίπρα. Με το αριστερό πρόσημο, σου λέει, θα περάσουν τα μέτρα με τη λιγότερη αντίδραση! Παράδειγμα: Ο πλανητάρχης στηρίζει Τσίπρα. Για τον ίδιο λόγο. Και για έναν ακόμα: Ο Αλέξης είναι άφθαρτος. Ο Αλέξης δεν είναι (ακόμα) διαπλεκόμενος. Αρα είναι λιγότερο αναξιόπιστος!

Ετσι, ορφανή η Ν.Δ. από ευρωπαϊκά στηρίγματα. Ορφανή από Αμερικανούς «προστάτες». Ορφανή από στρατηγική. Ορφανή από εξουσία. Ορφανή από λαϊκά στρώματα. Ποιοι τη στηρίζουν; Ενα μέρος του ντόπιου κατεστημένου. Επειδή φοβούνται μπας κι ο Τσίπρας ανοίξει τους φακέλους και η μπόχα ξεχυθεί προς τα έξω και ο κόσμος τους πάρει όλους με τις πέτρες!

Γι’ αυτό συμβαίνει το οξύμωρο, το ευρωπαϊκό νεοφιλελεύθερο ιερατείο να στηρίζει Τσίπρα. Ενώ, αντιθέτως, το εσωτερικό ιερατείο να υποστηρίζει Νέα Δημοκρατία. Ολη η ιστορία έχει να κάνει με τα μπικικίνια. Πού είναι τα λεφτά, ρεεεεε; Φέρτε τα πίσω! Τουλάχιστον τα μισά.

Και γιατί η ευρωπαϊκή εύνοια προς τον Τσίπρα; Επειδή επιθυμούν να περιορίσουν τον Κρατικοδίαιτο Ολιγαρχικό Καπιταλισμό (ΚΟΚ). Μόνο έτσι, πιστεύουν, ότι θα ανοίξει το παιχνίδι, θα αρχίσει να λειτουργεί η οικονομία με όρους κάποιας σχετικής καπιταλιστικής κανονικότητας κι έτσι θα αρχίσουν να επιχειρούν και άλλοι νέοι παίκτες. Οσο και να ακούγεται εξωφρενικό, η εντολή της Μέρκελ προς τον Τσίπρα είναι «διώξε τους αρχικλεφταράδες κι εμείς θα σε στηρίζουμε»!

Επομένως προϋπόθεση για την επανεκκίνηση της παράταξης είναι να πέσει βόμβα, να γκρεμιστούν τζάκια και βαρονίες, να ανοίξουν παράθυρα και πόρτες ώστε να ξεβρομίσει ο γαλάζιος τόπος. Μπορεί να συμβεί αυτό; Ούτε μία στο εκατομμύριο!

Αν μάλιστα ο Τσίπρας αποδειχτεί κανονικός διαχειριστής και η οικονομία σκαρφαλώσει προς την ανάκαμψη, τότε η όποια ηγεσία της Ρηγίλλης δεν θα δει εξουσία ούτε τα επόμενα οκτώ χρόνια. Δυσδιάκριτη η απόσταση από την εκλογική ήττα προς την οριστική πανωλεθρία!