Οι εκλεκτοί

Στο Λονδίνο, στο γήπεδο «Emirates» δεν είχε να χάσει τίποτα. Δαυίδ η ομάδα του Πειραιά. Γολιάθ η ομάδα του Αρσέν Βενγκέρ. Επειδή οι κόκκινοι δεν είχαν να χάσουν τίποτα, γι αυτό μπήκαν στο γήπεδο φουριόζοι και αποφασισμένοι να «φάνε» σίδερα! Και γι αυτό ο Γολιάθ κατατροπώθηκε από τον Δαυίδ!

Το αντίθετο στην προχτεσινή αναμέτρηση στο «Καραισκάκης». Ο «Ολυμπιακός» αν έχανε θα έχανε την πρόκριση στους 16. Επομένως είχε να χάσει το maximum. Επομένως φοβήθηκε. Επομένως οι παίκτες του έτρεμαν μπας και κάνουν λάθος. Και επομένως δεν ρίσκαρε. Και φυσικό ήταν να υποστεί πανωλεθρία. Τόσο απλά!

Ατρωτος αυτός που δεν έχει να χάσει τίποτα. Ανασφαλής και αγχωμένος αυτός που έχει να χάσει κάτι. Την περιουσία του, τα λεφτά του, την δουλειά του, την ασφάλειά του, την γυναίκα του, το οτιδήποτε!

Γι αυτό η επικών διαστάσεων κρίση, δεν λειτούργησε σαν εφαλτήριο ανάτασης, αντίστασης και αγωνιστικής επέλασης. Η απώλεια προκαλεί φόβο. Ο φόβος άγχος. Το άγχος προκαλεί αστάθεια στην ψυχολογία. Η αστάθεια αδυνατίζει τον εσωτερικό οργανισμό. Καταστρέφει τις εσωτερικές άμυνες. Αποσταθετοποιεί την ψυχολογία. Μικραίνει το «μπόι» του πάσχοντος οργανισμού!

Ολα σου φαίνονται βουνό. Ολα Γολγοθάς. Ολα μαρτύριο. Ετσι δημιουργείται ο εσωτερικός τρόμος. Ετσι αδυνατισμένος, ανήμπορος, ταλαιπωρημένος, αγχωμένος, φοβισμένος μοιάζεις να προκαλείς την μοίρα σου. Την προσωπική καταστροφή σου. Το τέλος σου!

Πως λοιπόν ο ανίσχυρος να τολμήσει να σηκώσει το ανάστημα του; Από που θα βρει τα κουράγια να βροντοφωνάξει ένα Οχι; Οταν χάνεις κάθε ίχνος αυτοπεποίθησης και αυτοσεβασμού, όταν πιστεύεις ότι είσαι ένα κουρέλι, ένα τίποτα, ένας άχρηστος, εκείνη ακριβώς τη στιγμή, αυθυποβάλλεσαι και στο τέλος πράγματι καταλήγεις ένα τίποτα. Καταλήγεις στα σκουπίδια της ιστορίας!

Αυτό το ηλεκτροσόκ της κοινωνίας. Αυτό είναι και το εργαλείο του συστήματος. Εργαλείο και μηχανισμός για την παράλυση κάθε ζωντανού κύτταρου. Γιατί καθένας εξ ημών και υμών εξαρτημένος από προιόντα και πάσης φύσεως ιδιοκτησίες. Γιατί είμαστε εθισμένοι στην ιδιοκτησία. Γιατί ο εθισμός στην ιδιοκτησία καταλήγει στην εξάρτηση. Και η εξάρτηση στην αλλοτριώση της προσωπικότητάς μας!

Ετσι το άτομο γίνεται «πράγμα». Κάτι σαν νούμερο, αντικείμενο. Μια βίδα. Κι έτσι με τον παραμικρό τρυγμό κρίσης, αποσταθεροποιείται ο οργανισμός μας

Με απλά λόγια, ισχυρός είναι εκείνος ο προνομιούχος που δεν έχει σχεδόν τίποτα, Ο απεξαρτημένος. Ο φιλοσοφημένος. Αυτός που δεν έχει να χάσει τίποτα. Στο τέλος της ημέρας και στο φινάλε της παρτίδας, αυτός ο κερδισμένος. Αυτός ο εκλεκτός!