Τα αυτονόητα, μόνο αυτά!

Θα το εξηγήσω με παραδείγματα γνωστά. Τι είναι ο Τσίπρας; Αριστερός θα πείτε. Και αριστερός και ψεύτης κανονικός!

Λάθος θα πω. Γιατί αριστερή πολιτική είναι αυτή που πάει κόντρα στο σύστημα και τη συμμαχία τη δυτική. Τόσο απλά. Ο Τσίπρας λοιπόν είναι συστημικός!

Ελεγε ψέματα, θα πείτε. Και μάλιστα ψέματα πολλά. Σωστά. Ομως εσύ, εγώ, εμείς. Ολοι λέγαμε ψέματα. Και μεταξύ μας και στον εαυτό μας. Γι’ αυτό και ο Τσίπρας έλεγε τα ψέματα που ήθελαν να ακούσουν τα δικά μας αυτιά!

Οπως, για παράδειγμα, ότι θα κάμψει τις αντοχές του Βερολίνου. Οπως ότι θα ταπεινώσει το διευθυντήριο της Ευρωζώνης. Οπως ότι θα μετατρέψει την κόλαση σε παράδεισο!

Με τι «κουμπώνουν» όλες αυτές οι υποσχέσεις; Μα φυσικά με τις δικές μας επιθυμίες. Με τις δικές μας αυταπάτες. Με τις δικές μας φαντασιώσεις. Και με τις δικές μας συνήθειες!

Ολα αυτά που καταλήγουν σε μια κρυφή εμπόλεμη κατάσταση. Στον πόλεμο που έχουμε κηρύξει εναντίον του αυτονόητου. Εναντίον της κοινής λογικής!

Αυτονόητο είναι να ζεις με ό,τι παράγεις. Δεν το δεχόμαστε!

Αυτονόητο είναι να μη δανείζεσαι περισσότερα απ’ όσα μπορείς να πληρώνεις. Δεν το δεχόμαστε!

Αυτονόητο είναι να πληρώνεις τους φόρους σου. Δεν το δεχόμαστε!
Αυτονόητο είναι να πληρώνεις τις δόσεις σου για το δάνειο που έχεις πάρει για το σπίτι σου. Δεν το δεχόμαστε!

Αυτονόητο είναι να μην παίρνεις μεγαλύτερο δάνειο απ’ όσα εισπράττεις από τη δουλειά σου. Δεν το δεχόμαστε!

Αυτονόητο είναι οι καταχρεωμένες επιχειρήσεις να παραδίδονται σε νέους ιδιοκτήτες ώστε η οικονομία κάθε κλάδου να επανεκκινηθεί. Δεν το δεχόμαστε!

Αυτονόητο είναι τα επαγγέλματα να ελευθερωθούν ώστε να εξαφανιστούν τα ολιγοπώλια και τα προνόμια να καταργηθούν. Δεν το δεχόμαστε!

Αυτονόητο είναι κάθε δημόσιος υπάλληλος να αξιολογείται ανάλογα με την προσφορά του. Δεν το δεχόμαστε!

Τίποτα δεν δεχόμαστε. Επομένως, καλοδεχούμενο το ψέμα. Οπως τα Ζάππεια του Σαμαρά. Οπως «λεφτά υπάρχουν» του Παπανδρέου. Οπως «Θα σκίσω το μνημόνιο» του Τσίπρα. Επομένως, το ταγκό σ’ αυτό το ψέμα, σε κάθε ψέμα, το χορεύουν δύο. Εμείς η ντάμα που ακολουθεί τα βήματα του καβαλιέρου. Και οι πολιτικοί ο καβαλιέρος σ’ αυτό τον χορό του Ζαλόγγου!

Εμείς εκπαιδευτήκαμε, συνηθίσαμε, επαναπαυτήκαμε σ’ αυτή τη συνθήκη του ψεύδους. Των φαντασιώσεων. Της αυταπάτης. Και εκείνοι, με τη σειρά τους, βολεύτηκαν και το συνέχισαν!

Και το συνεχίζουν. Με πρόσημο «αριστερό». Με πρόσημο «κεντροδεξιό». Με πρόσημο «κεντροαριστερό»!

Ποιες οι διαφορές; Ελάχιστες. Πόσες οι αποστάσεις ανάμεσά τους; Μηδαμινές! Αφού όλοι μαζί στο ίδιο καζάνι βράζουνε. Αφού όλοι το ίδιο σύστημα υπηρετούν. Επομένως, επιστροφή στα αυτονόητα. Δηλαδή παραγωγή και ανάπτυξη. Δηλαδή ανακατασκευή της δημόσιας μηχανής. Και δηλαδή πόλεμος στη φοροδιαφυγή!

Αυτό το τρίπτυχο εξόδου από την κρίση: Ούτε αριστερά. Ούτε κεντροδεξιά. Ούτε κεντροαριστερά. Τα αυτονόητα. Μόνο αυτά. Χωρίς ιδεολογικό χρώμα. Χωρίς κομματική ταμπέλα. Χωρίς παραταξιακή σημαία!

Βασική, κρίσιμη, μοναδική προϋπόθεση «ερωτικής» επαφής με τα αυτονόητα είναι η δική μας, του καθενός, αυτογνωσία. Από τους συστημικούς πολιτικούς περιμένω τίποτα. Από τον εαυτό μου τα περισσότερα!

Αυτή και η ευχή για το 2016. Οι αντιξοότητες, ο λίθος πάνω στον οποίο θα ακονίσω το σπαθί μου!