Εξαρτάται να λες

Κι όμως.  Ουδέν κακό  αμιγές καλού. Ούτε μαύρο ούτε  άσπρο. Εξαρτάται να  λες. Ας πούμε η εφαρμογή  της «διαύγειας». Ανευ πιέσεων  των  δανειστών  ουδεμία «διαύγεια».  Η ηλεκτρονική σύνδεση των  δεδομένων. Ανευ ασφυκτικών πιέσεων  των  ξένων «εχθρών» ουδεμία ηλεκτρονική «επικοινωνία»  και  διασταύρωση των    δεδομένων.  

Η προσεχής σύνδεση  των ηλεκτρονικών «μηχανών» (POS) με το  Taxis που θα  επιφέρει κεφαλοκλείδωμα  σε μεγάλο μέρος της  φοροδιαφυγής. Ανευ των «άθλιων»  δανειστών, ουδεμία σύνδεση και  κανένα  χτύπημα στη   φοροδιαφυγή. Το άνοιγμα των επαγγελμάτων. Εστω με το σταγονόμετρο. Ανευ  των «δόλιων»  Γερμανών που θέλουν  «να μας αρπάξουν την περιουσία πιρ παρά» όλα αυτά τα επαγγέλματα θα παρέμεναν  κλειστά. Ακόμα και  η προσεχής, έστω ανοργάνωτη, κατάργηση των «πανελλαδικών» κι αυτή η μεταρρύθμιση αν θα συμβεί  θα  πορευτεί  προς την ευρωπαική κανονικότητα!

Να προχωρήσω; Να το κάνω. Οπως λόγου χάριν  η  συρρίκνωση των προνομίων  των  εργατοπατέρων. Οπως  τα ειδικά μισθολόγια.  Οπως, όπως, όπως. Τι είναι όλα αυτά; Θετικά  η αρνητικά;  Μαύρα  η άσπρα; Υπέρ η  εναντίον; Και τέλος πάντων  θέλουμε να καταργηθούν τα προνόμια και μαζί μ αυτά να περιοριστεί η  βουλημία  της κάθε εκλογικής πελατείας;  Θέλουμε  η δεν θέλουμε; Θέλουμε να παραμείνουμε αιχμάλωτοι των παραδόσεων της Οθωμανικής  σουλτανίας; Μπας και μας βολεύει  από τη  μια να ψωνίζουμε με  ευρώ και απο  την άλλη να αλληθωρίζουμε προς Ανατολάς;

Τι θέλω να πω; Οτι, πρώτο, οι πάσης  φύσεως  φορολογικές επιδρομές προέρχονται από  την   αντικειμενική ανάγκη μιας οικονομίας που δεν παράγει. No  Money No real Democracy. Οπως λένε και οι  Αμερικανοί!

Οτι,  δεύτερο, οι  φορολογικές επιδρομές φέρουν  σφραγίδα  των  ελληνικών   κυβερνήσεων. Αν  λειτουργούσε η παραγωγική  και η  εξαγωγική «μηχανή», οι επιδρομές θα ήταν  λιγότερες και οι φόροι μικρότεροι!

Οτι, τρίτο, καμία κυβέρνηση, ιδιαιτέρως η   «αριστερή» και  τελευταία  δεν  έχει  συγκροτήσει και  εφαρμόσει με επάρκεια,  πρόγραμμα παραγωγικής   ανάπτυξης!

Οτι,  τέταρτο, έτσι από τη μια με τις αλλεπάλληλες  φοροεπιδρομές φτωχοποιούνται μεγάλα «στρώματα» και πλήθος «ομάδων»  της  κοινωνίας. Και από  την άλλη το «πούλημα-ξεπούλημα»  των   ασημικών  του  δημόσιου πλούτου μετατρέπει  την Ελλάδα  σε μια  παράγκα που μοναδικός, αποκλειστικός της  προορισμός είναι  να  φιλοξενεί, με υποτέλεια μάλιστα, ξένους  τουρίστες!

Τελικώς η χώρα είναι τέσσερα πράγματα μαζί. Και  τα τέσσερα εντελώς  τριτοκοσμικής  λογικής. Φεσωμένη  από  τα  δανεικά. Υποταγμένη  στους  δανειστές. Εκπορνευμένη με το  ξεπούλημα των «ασημικών». Και   φυσικά εκμαυλισμένη από  τον μονόδρομο τον  τουριστικό!

Με απλά λόγια. Αν  οι μεταρρυθμίσεις, οι όποιες μεταρρυθμίσεις,   δεν «ακουμπήσουν» σε ένα  διαφορετικό οικονομικό μοντέλο,  δηλαδή αν δεν μπει μπροστά και  δεν  φουλάρει η   παραγωγική «μηχανή», τότε ακόμα και  το πιο  αγαθό Μνημόνιο θα καταντήσει, στην πράξη, εχθρικό. Πως να  σας το πω;  Ο πλούτος  ρεεεε! Ο πλούτος  η ανάταση!  Η  μιζέρια  η καταβύθιση.  Κοινή λογική!