H μονιμότητα το όνειρο άλλα και ο εχθρός του φτωχού

Πρώτο λοιπόν. Δεν ζήτησαν απλώς δουλειά. Μας δηλητηρίασαν απαιτώντας  μονιμότητα!

Δεύτερο λοιπόν. Και γιατί να   βρουν αυτοί και μόνο αυτοί «δουλειά»; Οι άλλοι που ξεροσταλιάζουν  στην ανεργία και  ίσως  αρκετοί να είναι καλύτεροι απ αυτούς, γιατί να μην βρουν  δουλειά  να μεγαλώσουν τα παιδιά  τους; Μπας και  φίλε  μου πιστεύεις  ότι είσαι θεός;

Τρίτο λοιπόν. Και  γιατί μονιμότητα; Μπας και  το κορίτσι με την φλεβίτιδα  που «σκοτώνεται»  για μερικά φραγκοδίφραγκα σε κάποιο Super Market είναι  μόνιμη στην εργασία  της;


Τέταρτο λοιπόν. Και ο άλλος, ο ιδιωτικός υπάλληλος, ακόμα και εκείνος  του Δημοσίου που  στα χέρια του  δεν κατέχει ένα  τέτοιο «όπλο»  σαν    τα σκουπίδια και έτσι δεν μπορεί να εκβιάσει και να απειλήσει,  γιατί αυτός να μην μπορεί να απεργήσει; Κι  αν το κάνει ποιος  θα  γυρίσει και  θα του δώσει σημασία; Κι αν το κάνει, στον ιδιωτικό τομέα, αμέσως θα απολυθεί. Αφού στην ουρά  χιλιάδες περιμένουν δουλειά  να μεγαλώσουν τα παιδιά  τους!

Πέμπτο λοιπόν. Τέτοιου είδους και τέτοιου επιπέδου απεργίες καταλήγουν, αντικειμενικά, σε  βάρος  του  φτωχού, απλού, λαού. ΟΙ άλλοι, οι έχοντες  καρφάκι δεν τους  καίγεται. Κι έτσι συμβαίνει το εξής  τρελό.  Οι  προλετάριοι  να ταλαιπωρούν, να βασανίζουν  προλετάριους. Αλλά μεταξύ μας  δεν είναι τόσο προλετάριοι. Από τη φύση της εργασίας  τους είναι του «αριστοκρατικού» προλεταριάτου.  Βλέπεις λοιπόν. Με τέτοιες απεργίες η εξουσία τρίβει τα χέρια της. Αστους να  σκοτώνονται!

Και  για να ολοκληρώσω. Η μονιμότητα πρέπει να καταργηθεί με  συνταγματική αναθεώρηση. Ετσι οι  εργαζόμενοι  θα εξισωθούν. Ετσι εκείνοι του Δημοσίου  τομέα  θα  αρχίζουν να  δουλεύουν και να  παράγουν.  Κι έτσι  θα εκτιμήσουν καλύτερα  τόσο   το αγαθό της  εργασίας  τους  όσο και  το στέρημα  του λαού με το οποίο  πληρώνεται ο  μισθός τους. Ο   φτωχός τους πληρώνει. Από την τσέπη του. Να τον σέβονται και να τον προσκυνάνε Το οφείλουν. Διαφορετικά  ντροπή τους!

Πως θα γίνουν όλα αυτά; Μα φυσικά με την ομοφωνία όλων των συστημικών  κομμάτων. Ετσι θα γίνει η  συνταγματική αναθεώρηση.  Και κάτι ακόμα. Οι προσλήψεις να  γίνονται από ειδικό «σώμα» με αντικειμενικά κριτήρια. Αλλιώτικα κάθε κόμμα  θα διώχνει τους  δυσάρεστους και   θα προσλαμβάνει την κομματική πελατεία! 

Και κοντά μ αυτό   να θεσμοθετηθεί  συνταγματικά  η αξιολόγηση κάθε έξι μήνες. Ανεξαρτήτως πόστου και ηλικίας.  Αξιολόγηση από ξένους οργανισμούς. Κάνεις; Μένεις! Δεν κάνεις;  Φεύγεις!

Αγαπητέ Nionio έτσι πρέπει να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας. Και όσο για τα  δικά μου, το  δημόσιο είναι ο εφιάλτης  τους. Κατάλαβες;