Για πήγαινε να δεις αν έρχομαι

Υστερα  τσιμπιόμουνα. Και στο τέλος μ έκανε  έξαλλο.  Αισθάνθηκα  σαν  τα ανθρωποειδή  στο «Blade Runner 2049» του Ντενίς Βιλνέβ

Τα ανθρωποειδή, σ αυτό το αριστούργημα, είναι περίπου άγγελοι. Και οι άνθρωποι είναι διάβολοι. Τέτοια μετάλλαξη. Περίπου ίδια με κάμποσους  της πολιτικής. Που  διαχειρίζονται  τις τύχες μας. Εκείνοι  αραχτοί. Στα μέσα και στα έξω. Εμείς αγκαλιά με τον τρόμο, στον εφιάλτη τον ελληνικό!

Α  ρε Γιώργαρε! Α ρε Κυρίτσαρε.  Που πάνω στον οίστρο της ειλικρίνειάς σου-το  εκτιμώ  αυτό-είπες χωρίς ίχνος κοκκινίλας στο πρόσωπο  το «αριστερό».  Οτι περίπου  δεν  γουστάρατε, εσείς του Σύριζα, να δώσετε το Ελληνικό. Η ανάγκη σας  έκανε να το «παραχωρήσετε». Με το ζόρι και με άφθονο πόνο. Επίσης «αριστερό»

Σωστός ο  Γιωργάρας ο Κυρίτσαρος. Τι  τον μέλλει η  κατάσταση  εβδομήντα  χιλιάδων προλεταρίων; Τι  τον  μέλλει η  τύχη  των οικογενειών  τους;  Τι  τον μέλλει η μεταμόρφωση της περιοχής; Τι τον μέλλει ότι έτσι  η παραλιακή  θα μεταλλαχτεί σε Ριβιέρα  της Αθήνας;  Τι τον μέλλει  η ανάπτυξη η ιδιωτική;

Δηλαδή  ρε Γιώργαρε Κυρίτσαρε  ποια ακριβώς είναι τα  όνειρά σου; Τα  ελληνικά και αριστερά  σου; Να αναλάβει, ας πούμε, ο δημόσιος κορβανάς  την εκτέλεση των έργων;

Ας πούμε  ότι   ο  δημόσιος  κορβανάς, ο οποίος παρεμπιπτόντως,  γεμίζει  με τα μισοάδεια  πορτοφόλια τα εληνικά. Ας πούμε ότι έχει τα  δέοντα  χρηματικά. Ας πούμε ότι επιχειρεί και αρχίζουν οι μπουλντόζες να σκάβουν.  Ε και;

Το μαθηματικά  βέβαιο  θα είναι  τα έργα να μην τελειώσουν ποτέ.  Αντε το  λιγότερο μέχρι τα δισέγγονά σου  να αποκατασταθούν  οικογενειακά και επαγγελματικά.  Να μην πω μέχρι να «εγκαταλείψουν»  τον μάταιο  τούτο κόσμο

Το βέβαιο είναι ότι  οι εργολάβοι  θα προέρχονται από  «τα  δικά σας παιδιά». Το βέβαιο είναι ότι ο προυπολογισμός  θα υπερπηδήσει κάθε πρόβλεψη και κάθε σχεδιασμό. Ακόμα και  τον υπερδιπλασιασμό. Το βέβαιο  είναι ότι οι κακοτεχνίες  θα βγάζουν μάτια. Το βέβαιο είναι ότι το Ελληνικό θα  φορτωθεί  χιλιάδες  «δικά  σας παιδιά». Και στην συνέχεια τα «παιδιά»  του Κυριάκου. Και ύστερα  τα «παιδιά» κάθε  πολιτικού που το όραμά του είναι να σώσει την  χώρα. Το βέβαιο είναι ότι μέχρι τα έργα να ολοκληρωθούν  θα μπαινοβγαίνουν  πρεζόνια, μικρομαφιόζοι, βαποράκια, πρόσφυγες και κάθε καρυδιάς καρύδι. Και το βέβαιο είναι ότι  η συντήρηση  ενός τέτοιου  «πάρκου»  θα απορροφά  ετησίως τα μαλλιά της κεφαλής μας. Ακόμα και της δικής σου!

Και που  σαι  Γιώργαρε Κυρίτσαρε. Για πες μου, να έχουμε καλό ρώτημα. Σε ποιο  σημείο  της υδρογείου δεν λιγουρεύονται, τα όποια καθεστώτα, τέτοιες επενδύσεις και τέτοια έργα; Μήπως εννοείς την Κούβα που τα έχε δώσει όλα; Μήπως εννοείς  το Κρεμλίνο του Μπρέζνιεφ που είχε ανοίξει όλες τις πόρτες σε κάθε πρόθυμο, αμερικανό, επιχειρηματία; Μπας και εννοείς τον Εμβέρ Χότζα; 

Τελευταίο  οχυρό του Γιώργαρου του Κυρίτσαρου είναι ο κρστικοδίαιτος μηχανισμός. Είναι η πελατεία η κρατική.  Είναι ο Καλφαγιάννης της ΕΡΤ. Είναι το κρατικοδίαιτο σκουριασμένο και ξεχαρβαλωμένο  ΠΑΣΟΚ. Από το οποίο προέρχεται και  η κυρία του εκσυγχρονισμού  Φώφη Γεννηματά. Και είναι ο τρελός  φορομπηχτικός  μηχανισμός. Με απλά λόγια Γιώργαρε Κυρίτσαρε, να πληρώνουμε εμείς. Να τα ακουμπάμε στους νταβατζήδες του κράτους. Ωστε εσείς να κάνετε παιχνίδι με τα δικά μας  λεφτά. Και όπως λένε στην  απλή καθημιλουμένη  τη νεοελληνική,  για πήγαινε μέχρι την γωνία να  δεις αν  έρχομαι. Γιώργαρε Κυρίτσαρε!