Δημήτρης Δανίκας

Παραδείγματα πολλά. Οπως:

Μα είναι δυνατόν να ανάψει πολεμικό φιτίλι στο Αιγαίο; Πού, εδώ; Σε μια χώρα του σκληρού πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ενωσης;

Είναι! Γιατί όλα αλλάζουν. Με ραγδαίο ρυθμό. Γιατί τίποτα και κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί, αμετάκλητα και οριστικά, τα σύνορα της χώρας. Και γιατί οι συμμαχίες όσο κι αν εξωτερικά μοιάζουν σταθερές και ακλόνητες, τόσο στο βάθος είναι ευάλωτες και εύθραυστες.

Μα τι να θέλει ο Ερντογάν από την Ελλάδα; Τα νησιά της;

Και ναι και όχι. Ο Ερντογάν, όπως ολόκληρο το κατεστημένο της Τουρκίας, επιθυμεί τη συμμετοχή της χώρας του στην εκμετάλλευση των υποθαλάσσιων κοιτασμάτων. Αυτό θέλει. Αυτός είναι ο μόνιμος και ακλόνητος στρατηγικός του στόχος και σκοπός. Να πάρει κι αυτός το μερίδιο που του αναλογεί. Επειδή, σου λέει, και η Τουρκία βρέχεται από το Αιγαίο. Επομένως, γιατί εμείς να είμαστε οι φτωχοί συγγενείς;

Και οι Ευρωπαίοι, το ΝΑΤΟ, οι Αμερικανοί;
Α, εδώ είναι το ψητό. Λόγω «Ψυχρού Πολέμου» ανάμεσα στον Ντόναλντ Τραμπ και τον Βλαντιμίρ Πούτιν. Οσο ανεβαίνει το θερμόμετρο του «πολέμου» τόσο ανεβαίνει η αξία των κοιτασμάτων του Αιγαίου και της Κύπρου

Η Ευρώπη επιθυμεί να περιοριστεί η ενεργειακή της εξάρτηση από τη Ρωσία. Αν αυτό δεν μπορέσει να επιτευχθεί με εφαλτήριο μόνο την Ελλάδα, τότε γιατί όχι και με την Τουρκία. Ετσι κι αλλιώς, η συνεκμετάλλευση, στο τέλος της ημέρας, πρέπει να οργανωθεί ώστε η εξόρυξη να γίνει πραγματικότητα χωρίς εμπόδια και πολεμικές απειλές. Με απλά λόγια: Ναι, είμαστε υπέρ της Ελλάδας, αλλά όχι και τόσο φανατικά. Είτε μόνο με την Ελλάδα είτε και με την Τουρκία σημασία έχει να γίνει η δουλειά!

Τέλος, γιατί η κυβέρνηση πορεύεται με δύο πολιτικές. Από τη μία την «ήπια αποφασιστικότητα» του Αλέξη Τσίπρα και από την άλλη τα γαβγίσματα του Πάνου Καμμένου.
Εξωτερικά μοιάζει κυβερνητικός διχασμός. Κάτι σαν κακοφωνία. Σαν διαφωνία. Σαν ο Καμμένος να παριστάνει τον ιδιοκτήτη της Εθνικής Αμυνας της χώρας. Ομως δεν είναι έτσι. Τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται. Αλλο πράγμα το «φαίνεσθαι» και άλλο το «είναι».

Ο Τσίπρας βολεύεται με τις πολεμικές κραυγές του Πανοκαμμένου. Οι δύο μαζί υποδύονται το πασίγνωστο ζεύγος του «καλού» και του «κακού» αστυνομικού.
Ακόμα, ο Τσίπρας βολεύεται ώστε σε ενδεχόμενες διαπραγματεύσεις με την Τουρκία να ρίξει όλη την ευθύνη στον φανατισμό του Καμμένου.

Αμφότεροι βολεύονται και για πολλούς άλλους λόγους. Ο Πανοκαμμένος μαζεύει ψηφαλάκια από το εθνικοπατριωτικό ακροατήριο. Μάζευε και ας είναι ρώγες. Ο Τσίπρας μαζεύει ψηφαλάκια από το ακροατήριο των εκσυγχρονιστών και ευρωπαϊστών.

Και οι δύο μαζί βολεύονται επειδή με το φιτίλι της Τουρκίας η προσοχή του Ελληνα βιοπαλαιστή έχει στραφεί προς την Ανατολή.

Βολικές, λοιπόν, οι πολεμικές ιαχές του Ερντογάν και των λοιπών ανεγκέφαλων των «Γκρίζων Λύκων». Οσο εκείνοι με τις κραυγές τους εκτροχιάζουν τους μουσουλμανοτούρκους της Ανατολίας από τη μίζερη έως εντελώς φτωχοποιημένη καθημερινότητά τους, άλλο τόσο ο Τσίπρας εκτροχιάζει με τις «αριστερο-εθνικές» του κορόνες τους δικούς μας εξαθλιωμένους πατριώτες.

Με έναν λόγο, τα τύμπανα του πολέμου βολεύουν το αταίριαστο ζεύγος Ταγίπ Ερντογάν - Αλέξης Τσίπρας. Αμφότεροι στριμωγμένοι στα καναβάτσα, «γρονθοκοπούν» εναερίως ο ένας τον άλλον. Ετσι αποσπούν την προσοχή του κοινού και ροκανίζουν χρόνο. Ετσι συντηρούν την εξουσία τους και έτσι παίζουν με τη φωτιά. Βάρα με να σε βαρώ, να σπρώχνουμε τις χώρες μας στον όλεθρο και τον χαμό!