Είναι δικό μας; απόδειξη!

Από μικρό και από Πανοκαμμένο μαθαίνεις την αλήθεια. Και η αλήθεια, η απλή και ρεαλιστική, είναι η ακόλουθη: «Όταν κάποιος τοποθετεί τη σημαία πρέπει να διασφαλίσει ότι θα την υπερασπιστεί με το αίμα του».

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Οτι οι χιλιάδες βραχονησίδες είναι ανυπεράσπιστες. Επειδή είναι χιλιάδες. Οτι επομένως καθεμία εξ αυτών είναι ελεύθερο, ανυπεράσπιστο «αμπέλι», βορά στις ορέξεις των Τούρκων κατακτητών. Οτι ο Ερντογάν και οι Γκρίζοι Λύκοι θα εφορμούν, θα προκαλούν, θα απειλούν.

Αφού, όμως, είναι αδύνατον αυτές οι βραχονησίδες να οχυρωθούν και να προστατευτούν, τότε το ελληνικό ιδιοκτησιακό καθεστώς είναι αέρας κοπανιστός.

Αρα παραδεχόμαστε ότι είμαστε ανίκανοι να διαφυλάξουμε την ελληνική κυριαρχία αυτών των βραχονησίδων. Και αφού είμαστε ανίκανοι, τότε πώς μπορούμε να ισχυριστούμε ότι το Αιγαίο είναι εντελώς ελληνικό; Αρα, μπάτε, σκύλοι, αλέστε και αλεστικά μη δώσετε.

Να το πω πιο απλά: ας πάρουμε την περίπτωση των τριών που «κάρφωσαν» την ελληνική σημαία, έβγαλαν και ανέβασαν φωτογραφίες και στη συνέχεια έφυγαν με άφθονα χαμόγελα πατριωτικής υπερηφάνειας.

Ας παραδεχτώ ότι και οι τρεις είναι χαβαλετζήδες. Ας παραδεχτώ ότι έκαναν πλάκα. Ας παραδεχτώ ότι είναι τζάμπα μάγκες. Ας παραδεχτώ τα χειρότερα και για τους τρεις.

Το κρίσιμο ερώτημα είναι απλό. Αφού οι βραχονησίδες είναι έδαφος ελληνικό, τότε γιατί σε αυτές να μην τοποθετηθούν σημαίες ελληνικές; Η απάντηση η κυβερνητική είναι περίεργη και θολή. Γιατί, σου λέει, με την ελληνική σημαία που ο καθένας, έτσι για το κέφι του, τοποθετεί είναι σαν να ασκεί εξωτερική πολιτική.

Και γιατί ασκεί εξωτερική πολιτική; Επειδή, έτσι, προκαλεί τον Τούρκο. Περίπου είναι προβοκάτορας. Και γιατί είναι προβοκάτορας, αφού το έδαφος αυτών των βραχονησίδων είναι ελληνικό; Επειδή δίνει αφορμή στον Τούρκο να ορμήσει, να κατεβάσει την ελληνική και να τοποθετήσει την τουρκική.

Αρα αφού ο Τούρκος μπορεί να κατεβάζει την ελληνική σημαία και να βάζει τη δική του, τότε οι βραχονησίδες δεν είναι εντελώς ελληνικές. Τότε το «οικόπεδο» αυτό είναι ελεύθερο και διεκδικήσιμο. Τόσο από τους Ελληνες όσο και από τους Τούρκους. Αρα είναι γκρίζα ζώνη. Αρα στο μέλλον θα το κερδίσει ο πιο δυνατός.

Πού καταλήγουν όλα αυτά; Μα φυσικά στην αφετηρία τη στρατιωτική. Στους εξοπλισμούς. Στην οργάνωση. Στα οχυρωματικά έργα. Στην πειθαρχία. Και στην αποφασιστικότητα. Το παράδειγμα του «μικρού» Ισραήλ εντελώς χαρακτηριστικό και αποκαλυπτικό.

Θα μπορούσε ποτέ, ακόμα και στις πιο εξωπραγματικές και εθνικιστικές του ονειρώξεις, ο Ερντογάν να φανταστεί έφοδο σε κάποιο «οικόπεδο» του Ισραήλ; Ούτε μία περίπτωση στο δισεκατομμύριο. Ο πάνοπλος, ετοιμοπόλεμος και εξαιρετικά οργανωμένος στρατός του Ισραήλ θα του έκοβε τα ποδάρια και θα τον καταβρόχθιζε σαν μια μπουκιά για πρωινό.

Το ζήτημα απλό. Το μικρό μέγεθος της Ελλάδας είναι πρόσχημα πολιτικό. Και το επιχείρημα το ευρωπαϊκό και συμμαχικό, ότι δηλαδή τα σύνορά μας είναι και σύνορα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, δεν είναι εντελώς μα εντελώς αποτρεπτικό. Συν Αθηνά και χείρα κίνει!

Αφού φροντίσαμε να χρεοκοπήσουμε. Αφού φροντίσαμε να κατασπαταλήσουμε δισεκατομμύρια σε διαφθορά, διαπλοκή, μίζες και offshore. Αφού αλληλοτρωγόμαστε αντί να χαράξουμε κοινό εσωτερικό αρραγές μέτωπο. Και αφού η εξωτερική πολιτική έχει μετατραπεί σε κομματική αντιπαράθεση προς άγραν ψήφων, ε, τότε όπως έστρωσες θα κοιμηθείς.

Γιατί μπορεί το «οικόπεδο» να είναι ελληνικό, όμως για τη διαφύλαξή του πρέπει να το έχεις οχυρώσει, για να διατηρείς το δικό σου ελληνικό ιδιοκτησιακό καθεστώς. Οπως και στον γάμο. Δεν αρκοούν το στεφάνι και το σύμβολο. Πάνω απ’ όλα είναι η σχέση. Είναι αυτή η γυναίκα, αυτός ο άντρας δικός σου; Απόδειξη!