Αόρατο υπουργείο, άφαντη η υπουργός

Με διαζύγιο ο Αλέξης Τσίπρας από τον Πολιτισμό. Με διαζύγιο ο ΣΥΡΙΖΑ από τον πολιτισμό. Με διαζύγιο από τον πολιτισμό το υπουργείο Πολιτισμού. Και με διαζύγιο από τον πολιτισμό η άφαντη υπουργός, του αόρατου υπουργείου Πολιτισμού!

Εδώ που τα λέμε. Να μην αδικούμε. Να λέμε και του στραβού το δίκιο. Πλην Μελινάρας και Θάνου Μικρούτσικου, άπαντες και άπασες, άφαντοι από τον πολιτισμό. Και επίσης, να μην αδικούμε και τους υπουργούς. Εν γένει η ελληνική κοινωνία, η συντριπτική πλειοψηφία, άφαντη επίσης από πάσης φύσεως σχέσεις με τέχνες, με βιβλία, με σινεμά, με θέατρο και με ό,τι έχει να κάνει με όλα αυτά τα εντελώς «άχρηστα» και «περιττά».

Ε, αφού, σου λέει, άφαντοι οι νεοέλληνες, τότε άφαντη και η Μυρσίνη Ζορμπά. Και τελικά, χρέη πολιτισμού - στοιχειώδη αλλά σημαντικά - επιτελεί το κανάλι της Βουλής. Το οποίο το βλέπουμε εμείς κι εμείς. Με θεαματικότητα σχεδόν μηδενική. Με αναφορές στο λεξιλόγιο μας το καθημερινό, σχεδόν μηδενικές. Και με θεατές τόσους λίγους, όσοι χωράνε σε κάποιο από τα εκατομμύρια των μονδέρνων καφενείων.

Όπου με το ένα μπούτι αραγμένο στη μία πολυθρόνα, μεε το έτερο σε μια δεύτερη πολυθρόνα, αράζουν επί πολλών ωρών. Εκατομμύρια νεοελλήνων να πλακώνονται για την πολιτική. Να ωρύονται υπέρ ή εναντίον της συμφωνίας των Πρεσπών. Να επιδίδονται στο οφθαλμόλουτρο το λατρευτό. Να κουτσομπολεύουν για τον διπλανό. Να καμακώνουν κάποιο θηλυκό. Να καμακώνει το θηλυκό κάποιο ματσωμένο αρσενικό. Να γκρινιάζουν για την ανεργία την τρομερή. Να τα ρίχνουν στον Τσίπρα ως «απατεώνα, ψεύτη και τακτικιστή». Να το σκέφτονται όμως μπας και ξαναψηφίσουν, ώστε για δεύτερη τετραετία να λάμψει η απάτη, το ψέμα και η επικοινωνιακή τακτική.

Να γαμοσταυρίζουν τους Αμερικάνους του ιμπεριαλισμού. Να κάνουν όμως τον σταυρό τους που αυτοί οι άθλιοι οι Αμερικάνοι είναι με το μέρος το ελληνικό. Να εκλιπαρούν πάλι τους ίδιους τους άθλιους, του συνωμότες, τους ανθέλληνες Αμερικάνους. Ώστε περισσότερες βάσεις με περισσότερα όπλα να εγκατασταθούν εν Ελλάδι κι έτσι να εξασφαλίσουν προστασία αμερικάνικη.

Να είναι σίγουροι - σαν με τα μάτια τους να το έχουν δει - πως όλοι, μα όλοι οι πολιτικοί είναι λαμόγια με άφθονη περιουσία μαύρη και κρυφή. Να καμαρώνουν που φοροδιαφεύγουν και φορο-εξαπατούν. Να ψηφίζουν και να σταυρώνουν όλους αυτούς που την ίδια στιγμή πιστεύουν πως είναι λαμόγια, κλέφτες και απατεώνες. Και στο τέλος όλο αυτό το όργιο αντιφάσεων και παραλογισμού να καταλήγει στη γνωστή επωδό «εμείς φταίμε, δεν φταίνε μόνο αυτοί». Και φτου από την αρχή...

Μερικές φορές σκέπτομαι και ανατριχιάζω πως όλοι οι απρόσωποι - εκπρόσωποι πολιτικοί είναι «ψηλότεροι» και ικανότεροι από την κοινωνία την ελληνική.

Γιατί όπως αόρατος ο πολιτισμός από το υπουργείο Πολιτισμού. Και όπως άφαντη η υπουργός από το υπουργείο Πολιτισμού. Ετσι και εμείς. Αφαντοι οι νεοέλληνες από την κοινή, στοιχειώδη λογική, από τον ορθό λόγο και από την πορεία την ευρωπαϊκή!