Τα ζόμπι του κόμματος ΚΑ. ΜΙΝΗ

Η πρόεδρος του ΚΙ.ΝΑΛ τοποθέτησε στην πρώτη λίστα της Επικρατείας τον Γεώργιο Καμίνη. Δηλαδή τον πιο αποτυχημένο δήμαρχο Αθηναίων. Που κατά την διάρκεια της θητείας του κατάφερε το ακατόρθωτο. Να μετατρέψει την πρωτεύουσε σε ένα απέραντο σκουπιδότοπο επιπέδου Καίρου. Και να το σχεδιάσεις δεν θα το καταφέρεις. Ομως ο «πρώτος» στη λίστα των υποψηφίων για το ψηφόδελτιο Επικρατείας, το κατάφερε Μπράβο του

Με ποια δικαιολογία τοποθετήθηκε στην πρώτη θέση; Ως εκπρόσωπος νέων δυνάμεων. Ούτε τον ευατό του δεν εκπροσωπεί. Απίστευτο. Παγκόσμια πρωτοτυπία

Στη συνέχεια η ίδια πρόεδρος επιχείρησε να «εκπαραθυρώσει» τον Ευάγγελο Βενιζέλο προτείνοντάς του την τελευταία θέση στο ίδιο ψηφοδέλτιο Επικρατείας. Που παραπέμπει αυτή η «διαστροφική» πολιτική επιλογή; Μα φυσικά στην ποδοσφαιρική σύγκριση ανάμεσα στον Αραβίδη, πρώην κυνηγό της ΑΕΚ και τον Λιονέλ Μέσι. Αυτό κι αν είναι παγκόσμια πρωτοτυπία

Με τέτοιες «παγκόσμιες πρωτοτυπίες» το ΚΙ.ΝΑΛ βαδίζει αργά αλλά σταθερά στον χορό του Ζαλόγγου. Η συνέχεια ακόμα χειρότερη. Η συνέχεια με ονοματεπώνυμο «Παύλος Γερουλάνος»

Ως υποψήφιος για τη θέση του δημάρχου κατάφερε να υπερδιπαλσιάσει το μέσο ποσοστό του κόμματος της Προέδρου. Ολοι έλεγαν «πολύ καλός ο Παύλος Γερουλάνος». Οι περισσότεροι ψήφοι που εξασφάλισε ήταν δικοί του. Μόνο δικοί του. Ομως η κυρία Πρόεδρος προτείνει και επιλέγει Γεώργιο Καμίνη. Περίπου το «τίποτα». Με «αυτοκτονικές» διαθέσεις η κυρία Πρόεδρος

Προφανώς, επειδή από τη μια θέλει να απαλλαγεί από τους καλύτερους και να πορευτεί με τους «κοντύτερους». Να τα κοντύνει όλα. Σημασία έχει να είναι περικυκλώμενη από ανθρώπους του χεριού της. Να τους κουμαντάρει. Προφανώς γι αυτό έστειλε τον Νίκο Ανδρουλάκη στην ευρωβουλή. Να μη αισθάνεται την απειλητική ανάσα του. Οσοι λιγότεροι είναι «ψηλότεροι» απ αυτήν τόσο καλύτερα για την πρόεδρο του ΚΙ.ΝΑΛ

Ετσι αντί στην πρώτη θέση να τοποθετήσει, έστω τον Παύλο Γερουλάνο, εκείνη προτιμάει να μετατρέψει τον κόμμα της σε ΚΑ. ΜΙΝΗ. Μπράβο της. Ανοίγουν σαμπάνιες στα γραφεία του Μαξίμου. Θεόσταλτες οι επιθυμίες και οι επιλογές της κυρίας Προέδρου

Το ακόμα χειρότερο είναι η «άκρα του τάφου σιωπή» που επικρατεί σ αυτό το κόμμα. Στην αρχή κάποιες μικρές εκρήξεις. Στη συνέχεια κάποιες αμοιβαίες υποχωρήσεις. Στο τέλος «όλοι μαζί»

Ποιος ο λόγος; Τώρα δεν είναι η ώρα. Τώρα δεν είναι ώρα για εσωστρέφεια και εσωκομματική γκρίνια. Τώρα όλοι στη μάχη της κάλπης

Ωραία. Ομως τι ακριβώς περιμένουν απ αυτή τη μάχη; Διψήφιο; Να πέσω χάμω από ατελείωτα χαχανητά. Πρώτη, μικρή σφαλιάρα έπεσε με τα ποσοστά για την ευρωβουλή. Μικρή και σχεδόν «αόρατη» επειδή άπαντες ασχολήθηκαν και αφιερώθηκαν στην εκκωφαντική κατραπακιά που έπεσε στον Αλέξη Τσίπρα

Ομως να δεις τι πρόκειται να συμβεί το βράδυ των εκλογών της 7ης Ιουλίου. Οταν όχι μόνο διψήφιο ποσοστό μα ούτε καν εφτά τοις εκατό. Αν καταφέρει, η κυρία πρόεδρος, να «μαντρώσει» πέντε με έξι τοις εκατό να είναι ευχαριστημένη

Και θα είναι. Με την επίσης παγκόσμια πρωτοτυπία «ευτυχώς αντέξαμε από τις συμπληγάδες του δικομματισμού»

Μα καλά κανείς δεν έχει πει εκεί στα πράσινα «συντρόφια» ότι τα ζόμπι είναι νεκροζώντανοι οργανισμοί; Κανείς; Κι όμως πιστεύω «ο κόσμος το χει τούμπανο κι εκείνοι κρυφό καμάρι». Αντε και εις ανωτεροκατώτερα!