Δημήτρης Δανίκας

Ενα λοιπόν. Προφανώς τα εκλεκτά μέλη του κλειστού κύκλου του Αλέξη Τσίπρα δεν είχαν επεξεργαστεί τους συσχετισμούς δυνάμεων, τις απαιτήσεις των αγορών και τις προθέσεις των δανειστών. Περίπου σαν δανειολήπτης κάποιας τράπεζας να μπουκάρει και να απλώνει τις ποδάρες του με τις σαγιονάρες του στο γραφείο του διευθυντή και με απειλητικό ύφος να του λέει πως αν δεν μειώσει δραστικά το δάνειό του εκείνος θα τον αναγκάσει να χορεύει καρσιλαμά με νταούλια οθωμανικά!

Δύο λοιπόν. Δηλαδή δεν είχαν αντιληφθεί αυτά που έχουν αφομοιώσει μωρά κάθε βρεφονηπιακού σταθμού. Ποτέ των ποτών οι δανειστές δεν θα υποχωρούσαν στις απαιτήσεις πολιτικών μιας τόσο μικρής χώρας με επίσης μικρή οικονομία όπως η Ελλάδα. Για δύο προφανείς λόγους. Και για να μην ανοίξει η όρεξη άλλων χωρών. Και για να χρησιμοποιήσουν την Ελλάδα ως κακό παράδειγμα και μαύρο πρόβατο. Παράδειγμα, η περίπτωση του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε που όχι μόνο οι άνθρωποί του είχαν εκπονήσει Plan B, αλλά και που ο ίδιος έλεγε και το πίστευε ότι «κάποια στιγμή ο ελληνικός λαός θα αγανακτούσε με τη λιτότητα και θα αποφάσιζε από μόνος του να εγκαταλείψει το ευρώ»!

Τρία λοιπόν. Ακολουθώντας την ίδια συνταγή και την ίδια τακτική, ο «εκλεκτός» Γιάνης Βαρουφάκης χωρίς ίχνος σημειώσεων, φακέλου, χωρίς την οποιαδήποτε μελέτη, μπαινόβγαινε στις αλλεπάλληλες συνεδριάσεις των ευρωπαϊκών θεσμών, με ύφος «ρε συ ξέρεις ποιος είμαι εγώ;» και άρχιζε να παραδίδει μαθήματα θεωρίας των παιγνίων και του χάους στους εμβρόντητους εκπροσώπους των δανειστών!

Τέσσερα λοιπόν. Ο Αλέξης Τσίπρας, παρά τα αντίθετα που κυκλοφορούσαν, αποδείχτηκε ολότελα άβουλος, παθητικός και «διπολικός». Οταν ο σώφρων Γιώργος Χουλιαράκης τον τραβούσε από το μανίκι, τότε εκείνος ακολουθούσε τη γραμμή ενός έντιμου συμβιβασμού. Αν τον τραβούσαν από το μανίκι Λαφαζάνης, Παππάς και Τζανακόπουλος, τότε στύλωνε τα ποδάρια και παρίστανε τον επαναστάτη.

Πέντε λοιπόν. Μετά από όλες αυτές τις ατελείωτες και άκαρπες διαπραγματεύσεις, με τους ταχαριστερούς χωρίς ίχνος προετοιμασίας, μερικοί εκ των ηγετών της Ευρωζώνης έφταναν στο σημείο πλήρους απαξίωσης εκφέροντας σχεδόν υβριστικούς χαρακτηρισμούς προς το πρόσωπο του Ελληνα πρωθυπουργού. Οπως ας πούμε το αφεντικό της Λιθουανίας, Ντάλια Γκριμπαουσκάιτε, που του πέταξε στα μούτρα την ακόλουθη φράση: «Καμία χώρα δεν αξίζει μια κυβέρνηση που ψεύδεται. Μας λες ψέματα, λες ψέματα στον λαό σου, είναι ντροπή»!

Εξι λοιπόν. Πέρα από την ολοσχερή περιφρόνηση προς κάθε προετοιμασία. Πέρα από τη διαρκή και ιλαροτραγική μεταβολή από έναν «έντιμο συμβιβασμό» στην ακραία θέση οριστικής ρήξης με την Ευρωζώνη. Και πέρα από το τεκμηριωμένο γεγονός ότι αρκετοί «ανθέλληνες» της Ευρωζώνης περισσότερο νοιάζονταν για τη μοίρα της Ελλάδας από τους «ιθαγενείς» ταχαριστερούς. Το συμπέρασμα το εφιαλτικό είναι πως το «ηρωικό» σχέδιο εξόδου από το ευρώ Ζωής - Λαφαζάνη - Βαρουφάκη συνέπιπτε ταμάμ με το αντίστοιχο του Σόιμπλε. Αντε επαναστάτες με την ευχή του Χριστού και της Παναγίας. Κι εμείς θα σας φροντίσουμε με φάρμακα και πετρέλαιο αξίας 50 δισ.! Adios, Amigos.

Το αποτέλεσμα επίσης εξωφρενικό. Μετά από όλη αυτή την ατελείωτη παράσταση τσίρκου ερασιτεχνών, καφενόβιων ταχαριστερών. Οταν δηλαδή παραλίγο να στείλουν τη χώρα αδιάβαστη και οι ίδιοι να καταλήξουν «κρεμασμένοι» στην πλατεία Συντάγματος από εξαγριωμένα πλήθη. Oλοι αυτοί οι αιρετικοί, οι μάγκες, οι ριζοσπαστικοί μεταλλάχτηκαν με ταχύτατους ρυθμούς στους πιο πρόθυμους και υπάκουους μαθητές της Ευρωζώνης.

Οποιος καεί με τον χυλό φυσάει και το γιαούρτι. 'Η αλλιώς όποιος καεί με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς αναγκάζεται, εσαεί, να γλείφει την Ανγκελα Μέρκελ!