Τώρα υπέρ δημο-δικτατορίας

Ενα, λοιπόν. Το Εθνικό Σύστημα Υγείας. Το χλευάζαμε. Το περιφρονούσαμε. Το είχαμε μόνο και μόνο για τους αδέκαρους της ελληνικής κοινωνίας. Προτιμούσαμε τις ιδιωτικές κλινικές.

Τώρα το ΕΣΥ, η καλύτερη ασπίδα προστασίας. Τώρα όλοι οι ερευνητές, όλοι οι επαΐοντες, όλοι οι πρωταθλητές λοιμώξεων και επιδημιών προέρχονται από αυτό το «ανυπόληπτο» και δημόσιο σύστημα υγείας.

Δύο, λοιπόν. Το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό. Κρατικοδίαιτους τους ανεβάζαμε και φακελολάγνους τους κατεβάζαμε. Ετσι δεν είναι;

Τώρα όλοι αυτοί είναι τιτάνες, θεοί. Τώρα όλοι κρεμόμαστε από το στόμα τους. Από τις γνώσεις τους. Από τον ηρωισμό τους.

Τρία, λοιπόν. Πόσοι εξ ημών και υμών εξοργίστηκαν για τους τριτοκοσμικούς μισθούς που λαμβάνουν όλοι αυτοί οι επιστήμονες της Ιατρικής; Πόσοι γνωρίζουν ότι όλοι αυτοί οι ήρωες εισπράττουν, μηνιαίως, περί τα 1.000-1.200 ευρώ; Απίστευτο και ανατριχιαστικό.

Τώρα είμαστε διατεθειμένοι να τους δώσουμε και από το υστέρημά μας. Να μας σώσουν απ’ το κακό και να μας βγάλουν από την επίγεια κόλαση. Τώρα ξερό ψωμί και ζήτω το ΕΣΥ.

Τέσσερα, λοιπόν. Πρώτα επιθυμούσαμε λιγότερο κράτος και περισσότερη ιδιωτική πρωτοβουλία. Λιγότερο Δημόσιο. Λιγότερους ρεμπεσκέδες. Λιγότερους κρατικοδίαιτους. Τώρα, περισσότερο κράτος, λιγότερη ελεύθερη αγορά.

Πέντε, λοιπόν. Ακόμη κι όλα αυτά περί δημοκρατίας και ελευθερίας του ατόμου έχουν καταπέσει στον καιάδα του μυαλού μας. Αρκεί να φανταστεί κανείς τι θα συνέβαινε αν επιτρέπαμε στον καθέναν να κάνει ό,τι του κατεβάζει η κούτρα του.

Τώρα όλοι πιστεύουμε στην πειθαρχία. Σε πιο αυστηρά, αστυνομικά, μέτρα. Τώρα, λιγότερη δημοκρατία, περισσότερη οργάνωση και αστυνόμευση. Τώρα ακολουθούμε το μοντέλο της Κίνας. Τώρα, να μπουζουριάσουμε κάθε άτομο που δεν δίνει δεκάρα τσακιστή για τους συμπολίτες του. Τώρα, περίπου πλησίον μιας δημο-δικτατορίας.

Εξι, λοιπόν. Πριν από τον κορωνοϊό, ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η Νέα Δημοκρατία εναντίον επιδομάτων. Εναντίον κάθε κρατικής παρέμβασης. Στο άκουσμα επιδοτήσεων και ενισχύσεων τους έπιανε τεταρταίος πυρετός. Είσαι υπέρ επιδομάτων και προστασίας της πρώτης κατοικίας; Ε, τότε είσαι φανατικός «κομμουνιστής», «σταλινικός» και «σοβιετόφιλος». Αντε πήγαινε, του λέγαμε, στη Βόρεια Κορέα και την Κούβα.

Τώρα όλοι οι εργαζόμενοι. Ολοι οι αυτοαπασχολούμενοι. Ολοι οι ελεύθεροι επαγγελματίες. Ολες οι κοινωνικές ομάδες. Ακόμα και οι περισσότεροι επιχειρηματίες. Ολοι περιμένουν βοήθεια από το κράτος. Ολοι με την παλάμη απλωμένη να λάβουν το κατιτίς από τον δημόσιο κορβανά. Ολοι στραμμένοι προς τον Κυριάκο.

Δώσε και σώσε. Τώρα ο Κυριάκος είναι ηγέτης μιας κρατικής κυριαρχίας. Τώρα ο Κυριάκος, εξαιρετικός, ευλύγιστος και αποτελεσματικός. Τώρα ο Κυριάκος, πρώτα υπέρ της κοινωνίας, υπέρ του ανθρώπου και μετά το χρήμα. Τώρα ο Κυριάκος, λόγω συνθηκών, υπέρ της σοσιαλιστικής προστασίας!

Επτά, λοιπόν. Πριν από τον κορωνοϊό η Ευρωπαϊκή Ενωση ήταν το συνώνυμο της οικονομικής προστασίας. Τώρα, με τη γερμανική Καγκελαρία φανατικά και πεισματικά να αρνιέται να εκδώσει χρήμα, όλοι σε πορεία ευρωσκεπτικισμού. Ολοι σχολιάζουν. Ολοι εναντίον της Γερμανίας. Ολοι αναθεωρούν.

Φαντάζεστε τι θα είχε συμβεί, στη σεναριακή περίπτωση εφιαλτικής επιστημονικής φαντασίας, αν το δημοψήφισμα του Αλέξη Τσίπρα είχε συγχρονιστεί με κορωνοϊό και με την άρνηση της Μέρκελ να κόψει χρήμα; Ποιο 60%; Θα μετρούσαμε 80%, μην πω 90% εναντίον της Ευρωζώνης και της γερμανικής πειθαρχίας.

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Μα, το αυτονόητο. Ποτέ μη λες ποτέ. Ποτέ δογματικός και τυφλός. Ποτέ μην εγκλωβίζεις τη σκέψη σου σε οποιαδήποτε θεωρία, πολιτική και οικονομική. Και ποτέ μη βάζεις στο μυαλό σου και τη σκέψη σου γυαλιά μυωπίας. Οπως έγραφε και ο Ουίλιαμ Σαίξπηρ, «δεν υπάρχει τίποτα τόσο καλό ή τόσο κακό, μόνο η σκέψη το κάνει έτσι»!