Θα δικαιώσουμε τους βοηθούς όλων όσοι έβγαλαν τα λεφτά στο εξωτερικό;

Μια στροφή- ίσως και περισσότερες -  από το ποίημα του Kipling  «If»  ( Aν ) αρκεί  για να περιγράψει την μαζική παράκρουση που έχουν πάθει ορισμένα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα.

Και εξηγούμαστε: Ο ΣΥΡΙΖΑ, ένα κόμμα το οποίο συγκέντρωσε 16% των ψήφων, συμπεριφέρεται με περισσή αλαζονεία, λες και κατέλαβε την πρώτη θέση στις ελληνικές εκλογές. Όσο για το κόμμα της Χρυσής Αυγής δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψεις τις απειλές μπράβων δεύτερης κατηγορίας- που κατά τεκμήριο είναι θρασύδειλοι.

Ναι, τα δυο κόμματα εξουσίας ευθύνονται διαχρονικά για την ληστεία του δημόσιου χρήματος, αλλά και γιατί δανείζονταν για να χορηγήσουν επιδόματα, συντάξεις, μισθούς σε βάρος του ιδιωτικού τομέα. Το έκαναν σε συνεργασία με τις γερμανικές πολυεθνικές που δεν απολογήθηκαν ποτέ. Και για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους:  αν η χώρα εξαναγκασθεί να επιστρέψει στην δραχμή. θα την πληρώσουν οι «νοικοκυραίοι»  που έχουν λοιδωρηθεί όσο τίποτα άλλο από ένα «αριστερό» κομμάτι του πληθυσμού.

Επίσης, θα την πληρώσουν τα φτωχότερα στρώματα.

 Όμως, αν κρατικοποιηθούν οι ελληνικές τράπεζες ποιοι θα δικαιωθούν; Όλοι όσοι έβγαλαν τα χρήματα στο εξωτερικό. Για παράδειγμα, ο πρόεδρος του ΣΕΒ που δήλωσε ότι αλλάζουμε σελίδα με το κόμμα του Σύριζα, πώς ακριβώς αντιλαμβάνεται την πολιτική του νέου κόμματος; Ταιριάζει στην επιχειρηματικότητα που έχει ως μεγάλος καταθέτης;

Είναι προφανές ότι μια σειρά από ετερόκλητα συμφέροντα έχουν συνασπισθεί προκειμένου να επιτύχουν τον τελικό τους στόχο: να αγοράσουμε φθηνά την Ελλάδα – όπως γράφαμε επί δυο χρόνια. Ένα κλείσιμο του ματιού από τον Παπακωνσταντίνου και η ζημιά είχε γίνει. Όλα τα λεφτά στο εξωτερικό. Η μικρή πλαγιά που κληρονόμησε ο καθένας δεν θα κάνει 200 χιλ. ευρώ, αλλά όσο λέει ο νεόπλουτος άρπαγας. Κανένας από αυτούς τους άρπαγες δεν αγόρασε μια ελληνική μετοχή ή ένα ελληνικό ομόλογο. Δεν πίστεψε ποτέ στην Ελλάδα. Και από την άλλη πλευρά, ένας ολόκληρος κόσμος που δεν έχει να χάσει τίποτα ( άνεργοι ) υποστηρίζουν τις θέσεις της νέας αριστερής κουστωδίας. Η οποία υποστηρίζει πως είναι ηθική ότι θέλει να διαλύσει τους τραπεζίτες, αλλά στην ουσία έχει ως στόχο την αρπαγή θέσεων στο κομματικό, κρατικό μηχανισμό και φυσικά την επιδότηση που θα έχει το νέο κόμμα.

Από την άλλη, γιατί νομίζετε άραγε ότι άλλα κόμματα που δεν μπήκαν στην βουλή θέλουν να διατηρηθούν στο προσκήνιο; Κόπτονται για την Ελλάδα ή για τις επιχορηγήσεις από την ευρωβουλή το κράτος. Πολλά κόμματα είναι «μαγαζάκια» των αρχηγών τους.

Ας πούμε, όμως, και μια κουβέντα γι αυτόν τον «σοφό» λαό – που καθημερινά τον χαϊδεύουν από αριστερά και δεξιά. Αν η επιλογή του είναι τελικά να δικαιωθούν οι άρπαγες του εξωτερικού, θα φταίει και ο ίδιος. Ας θυμηθούμε επίσης ότι απ’ όλη την διαδικασία θα επωφεληθούν κάποιοι. Κάθε 21-22 χρόνια, είχαμε στατιστικά μια αναταραχή στην Ελλάδα. Το 1945 ο εμφύλιος πόλεμος και η ΟΥΝΤΡΑ, το 1967 οι δικτάτορες και η παράδοση της Κύπρου, το 1989 τα σκάνδαλα, και το 2010 το μνημόνιο με ΔΝΤ και  Ε. Ε.