Δημήτρης Παγαδάκης

Η ρήση ισχύει για πολλούς. Ακόμη και για όσους έχουν αφήσει πίσω τους στάχτη και μπούρμπερη. Αληθεύει εν προκειμένω και για τον Αλέξη Τσίπρα.

Ιδού λοιπόν ο τέως πρωθυπουργός να επαναλανσάρει τον εαυτό του. Συστήνεται πλέον ως ώριμος, σώφρονας και εξωστρεφής. Προβάρει ευρωπαϊκό κοστούμι ενώπιον διεθνούς ακροατηρίου. Πλασάρει φρέσκια πραμάτεια στη καινούργια πολιτική του βιτρίνα. Και, γιατί όχι, δρομολογεί την επιστροφή του.

Καθένας έχει δικαίωμα σε δεύτερη καριέρα. Δυνατότητα αξίωσης νέων ερεισμάτων. Προσδοκία κορυφαίων πόστων. Θεμελιώδη ελευθερία επανατοποθέτησης της πολιτικής του ταυτότητας. Πόσο μάλλον ένας επί 15ετία, πρώην κομματικός πρόεδρος;

Έστω και αν κατά τη πρωθυπουργική προϋπηρεσία του ασκήθηκε στη διχαστική ρητορική, το δημαγωγικό λαϊκισμό, την επιδέξια κωλοτούμπα, ουδείς του απαγορεύει να αναλαμβάνει τώρα πολιτικές πρωτοβουλίες.

Παρότι στο πρόσφατο παρελθόν αποδοκιμάστηκε αλλεπάλληλα από το εκλογικό σώμα, κάνεις δεν του αφαιρεί την ικανότητα να διαδίδει σήμερα τις πεποιθήσεις του. Οι οποίες δυνητικά μπορεί να τον επαναφέρουν από τα «μετόπισθεν» στο προσκήνιο.

Και βέβαια, κάνεις δεν τον αποθαρρύνει ώστε να ξεφυλλίζει παλιά τεφτέρια για να ανακαλύψει φθαρμένα αφηγήματα. Ματαιωμένα, υπ’ ευθύνη του. Αλλά τίποτε δεν τον εμποδίζει να προωθεί ένα ξαναζεσταμένο πολιτικό πρότζεκτ για το εγγύς μέλλον.

Να προμοτάρει, εν τέλει, «πολλαπλασιαστικό» συνασπισμό των προοδευτικών δυνάμεων. Ενόσω καμώνεται να ξεχνάει με ποιους «προοδευτικούς» συμμάχησε όταν είχε το πάνω χέρι στη διαχείριση της χώρας. Πράγμα που επισταμένα παραμελούν ως μικρολεπτομέρεια οι πιστοί αγιογράφοι του.

Όπως και να έχει, ο προκάτοχος του Στέφανου Κασσελάκη στη ηγεσία του κόμματος του, μπορεί να επιδίδεται σε φάλτσες, χωρίς αυτοκριτική παρτιτούρα, κορώνες στο Ωδείο Αθηνών. Το παράδοξο είναι ότι σιγοντάρει τις παραφωνίες του ο βετεράνος πολιτικός, πρώην πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου.

Ενδεχομένως ο τελευταίος έχει λησμονήσει τη παρελθούσα χολερική στοχοποίηση και τις κακεντρεχείς λοιδορίες εις βάρος του από τον Αλέξη Τσίπρα. Μπορεί ακόμη να διαθέτει επιλεκτική μνήμη χάριν της αντιδεξιάς ρητορικής συνταύτισης μαζί του.

Σαφώς και οι αποχρώσεις πολιτικού αμοραλισμού ενίοτε υπερβαίνονται μονομερώς εξαιτίας μεγαλοψυχίας, ανωτερότητας και πολιτικού πολιτισμού. Αλλά κάπου υπάρχει και η αξιοπρέπεια. Δεν αναμειγνύονται μέχρι ακύρωσης αξίες και αρχές στη σούμα « νερό και αλάτι» ή «περασμένα ξεχασμένα».

Υπάρχουν πρώην ψηφοφόροι του εκλεγμένου, άνευ σταυρού προτίμησης, βουλευτή Αχαΐας που παραμένουν βαριά προσβεβλημένοι από τη λεκτική εχθροπάθεια του άλλοτε «άχαστου» ηγέτη της πρωτοδεύτερης φορά Αριστερά. Έντιμοι, μετριοπαθείς άνθρωποι που υβρίστηκαν ως ευρωλιγούρηδες, χλευάστηκαν ως τσιράκια του ΔΝΤ, προπηλακίστηκαν ως γερμανοτσολιάδες.

Πώς λοιπόν να ανεχτούν οι θιγμένοι από απρεπείς και μειωτικές συμπεριφορές τους σημερινούς χαριεντισμούς, τα «φλερτ» και τις συμφιλιωτικές συστρατεύσεις με τους λασπολόγους τους. Πώς να συναινέσουν σε ζυμώσεις συνεργασίας, προεργασία σύγκλισης ή προπαρασκευή τεχνητής σύνδεσης από δυο πρώην πολιτικούς αρχηγούς. Οι οποίοι δεν διαθέτουν καν εξουσιοδότηση της προσωρινής, έστω, ηγεσίας των κομμάτων τους.

Ατυχώς για αμφότερους τους εκδηλωμένους ως εμπνευστές του συνασπισμού των δυνάμεων της λεγομένης Κεντροαριστεράς ο μεγεθυντικός φακός που τους εξετάζει είναι αποκαλυπτικός. Στο προσκήνιο ή στο παρασκήνιο των διεργασιών τους φανερώνει δυο τσαλακωμένες πολιτικές φιγούρες. Με μαραμένη τη χθεσινή τους αίγλη και ψαλιδισμένες τις φιλοδοξίες.

Αδύναμες να προγραμματίσουν, να σχεδιάσουν, να συνεγείρουν, να παράγουν πολιτικό αποτέλεσμα. Ισχνές να πρωταγωνιστήσουν, σκουριασμένες και μαγκωμένες στα γρανάζια του κοινωνικού γίγνεσθαι της κοινότοπης επικοινωνίας και του αμείλικτου πολιτικού χρόνου.

Οι καιροί αλλάζουν δραματικά. Οι ορίζοντες μεταστρέφονται. Τίποτε δεν προχωρά με αμήχανες φετιχιστικές συνταγές συγκόλλησης. Όσο και αν χρειάζονται δυο για τανγκό , αυτός ο χορός δεν διεξάγεται με ραγισμένα νταούλια.

Πάντα, όμως, θα υπάρχουν ψυχαγωγικά ντουέτα. Ικανά να διασκεδάσουν με τις ψευδαισθήσεις τους το πόπολο. Επαρκή να αντικαταστήσουν τις σόλο επιθεωρησιακές παραστάσεις του ναρκισσιστή Κασσελάκη και του άοσμου Ανδρουλάκη.