Δημήτρης Παγαδάκης

Μακροπρόθεσμα , όμως, σχεδόν όλα είναι πιθανά. Σπουδαία ή επουσιώδη. Στα τρέχοντα ,πάντως, το ΠΑΣΟΚ στήνει εσωκομματικές κάλπες για την ανάδειξη του νέου του προέδρου
Ήδη στο μεταξύ τους τηλεοπτικό ντιμπέιτ έκαστος από τους έξι υποψηφίους του, βουλευτές και μη, εμφάνισε τα ηγετικά πολιτικά του χαρακτηριστικά. Καθένας επιχείρησε να προβάλει τα ελκυστικά πλεονεκτήματα και να καμουφλάρει τα μειονεκτήματα του.

Ο ένας μετά τον άλλο εξέφρασε την επιθυμία να συμβολίσει τη συνεχεία της ιστορικής παράδοσης του κόμματος. Εκδήλωσε τη πρόθεση του ώστε υπό τη δική του αρχηγία αυτό να γυρίσει σελίδα και να καταστεί ο άλλος πόλος του πολιτικού συστήματος μετά την εξαέρωση του ΣΥΡΙΖΑ. Όλα θεμιτά. Κι ας μην άνοιξαν όλοι τα χαρτιά τους στο ενδεχόμενο μελλοντικών πολιτικών συνεργασιών.

Ο πολιτισμένος, αλλά φόρες αιχμηρός, διάλογος τους, ωστόσο, κατέδειξε ότι άπαντες αποπειράθηκαν στιγμιαία να αντλήσουν λίγη από τη διαχρονική λάμψη των εμβληματικών πολιτικών φυσιογνωμιών που σφράγισαν την πορεία του κινήματος. Διόλου επηρμένο τέχνασμα ούτε έλλειψη ατομικής αυτοπεποίθησης στις περιστάσεις.

Απλώς το σημερινό ΠΑΣΟΚ δεν διαθέτει χαρισματικούς μεσσίες, προικισμένους λαϊκιστές, δεινούς οραματιστές και προνομιούχους κληρονόμους ως επιδόξους αρχηγούς του. Ευτυχώς, μάλλον.

Περισσότερο αισιόδοξο για τις προοπτικές του φαντάζει ακόμη ότι έχει εξαντλήσει τα αποθέματα της παλιάς δοξολογημένης προίκας του. Αποκαθηλώσει τα λιβανισμένα εικονίσματα του παρελθόντος. Περατώσει τα νοσταλγικές λιτανείες του μυθολογημένου «αχ ωραία χρόνια».

Έχει επίσης εγκαταλείψει τα πειράματα εκλογικών συνασπισμών τύπου «ΕΛΙΑ», «Δημοκρατική Συμπαράταξη», «ΚΙΝΑΛ» ,συμπεριλαμβανόμενου του βραχύβιου ΚΙΔΗΣΟ. Όλες εκείνες τις απομιμήσεις συμπερίληψης του κλισέ «όλον ΠΑΣΟΚ σε διαφορετικές μικρομεγαλίστικες συσκευασίες

Ανακουφιστικό για τη συγκρότηση του είναι επί πλέον ότι στελεχώνει τα όργανα του με εκπροσώπους της νέας γενιάς. Παύοντας να περιγράφεται ειρωνικά ως το κόμμα του Silver Alert . Προπάντων, έχει υπερβεί την αγωνία περί της εκλογικής του βιωσιμότητας. Γεγονός που του επιτρέπει να αισιοδοξεί για την άμεση επιστροφή του με πρωταγωνιστικό ρόλο στο πολιτικό σκηνικό.

Έτσι και αλλιώς ο εκδηλωμένος βολονταρισμός είναι ενθαρρυντικός για όσους συνεπαίρνει η υπεροχή της θέλησης πάνω από τη λογική. Μονό που προηγουμένως το ΠΑΣΟΚ πρέπει να κοιτάξει κατάματα τον ελέφαντα που έχει στρογγυλοκάτσει στη Χαρ. Τρικούπη. Και να τον ξεφορτωθεί

Αυτόν που περιγράφει ασφυκτικά το άβολο αναμάσημα παρωχημένων συνθημάτων. Τη περίσσια παχυδερμική στοργή προς τους δυσκίνητους κομματικούς μηχανισμούς. Το στρίμωγμα στην άκριτη συναίνεση προς τις αποφάσεις μιας περιχαρακωμένης προσωποπαγούς ηγεσίας

Αναγκαστικά το ΠΑΣΟΚ χρειάζεται να ανοίξει ρεαλιστικά χώρο για την επόμενη μέρα. Να ξεφύγει από τη γωνία με την εκπόνηση στρατηγικής ατζέντας με εξεργασμένη εναλλακτική πρόταση εξουσίας. Να εμπεδώσει με ανανεωμένο λόγο και σοβαρή πολιτική λειτουργία την ηγεμονική του θέση στην λεγομένη κεντροαριστερά.

Πρώτα από όλα όμως απαιτείται να καλύψει χωρίς πρεμούρα το χαώδες κενό στην αξιωματική αντιπολίτευση. Ούτε τεχνητά, ούτε με ευχολόγια. Επιβάλλεται η ανάδειξη του σε δεύτερη μεγαλύτερη κοινοβουλευτική ομάδα ύστερα από τις προσέχεις εθνικές εκλογές. Πράγμα που, εκτός απροόπτου, αυτές θα γίνουν σε περίπου τρία χρόνια.

Και αφού υποτίθεται δημιουργήσει στέρεα βάση να διεκδικήσει κατόπιν, αυτόνομο ή με συνεργασίες, την εξουσία. Προφανώς στις μεθεπόμενες εκλογές οι οποίες αναμένονται, χωρίς αναπάντεχες εξελίξεις, στα επόμενα 5-6 χρόνια.

Λογικά, χωρίς να παραβλέπει ενδεχόμενες πολιτικές μεταβλητές και παλινδρομήσεις, το ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να πορευτεί υπομονετικά ως το 2030 τουλάχιστον για να γίνει –που δεν είναι εκ των προτέρων σίγουρο- κυβέρνηση.

Το επαρκές μεσοδιάστημα ως τότε προϋποθέτει αλληλεπίδραση και ανταπόκριση του με τη δυναμική του κοινωνικού σώματος. Πάνω από όλα , όμως, είναι απαραίτητη η διαρκής επίδειξη εκ μέρους του σθένους, τσαγανού, αντοχής και καρτερικότητας. Η ανυπομονησία, άλλωστε, ποτέ δεν εξασφαλίζει την επιτυχία. Μονό εφήμερες σουξεδιάρικες εκλάμψεις.

Αναπόδραστα, όποιος και αν εκλεγεί νέος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ πρέπει να διαθέτει διαχειριστική εμπειρία και επίγνωση του πολιτεύεσθαι σε υψηλό επίπεδο. Στο πολιτικό στίβο, εξάλλου, το σκάμμα είναι μακρύ και ο πήχης ψηλά. Οπότε προαπαιτούμενο συμμετοχής στον αγώνα αποτελεί η δεξιότητα στις υπερβάσεις. Όχι η φιγούρα με διανοητικά άλματα.