Δημήτρης Παγαδάκης

Μετά την απομάκρυνση από το παραβάν ουδέν λάθος αναγνωρίζεται. ¨Ότι ψηφίζει η πλειοψηφία το εισπράττουν όλοι. Οπότε, το κλάμα των χαμένων πάνω από το χυμένο γάλα είναι μάταιο. Άσε που αποτελεί χάσιμο χρόνου

Σε κάθε περίπτωση οι εσωκομματικές εκλογές του ΠΑΣΟΚ επαναεπιβεβαίωσαν ότι παραμένουν ελκυστικές στους πολίτες. Πάνω από 300 χιλιάδες κόσμου προσήλθε στις κάλπες. Περίπου 12% περισσότεροι από την προηγούμενη εκλογή αρχηγού το 2021. Γεγονός που καταγράφεται ως σουξέ

Αναμενόμενα συμμετείχαν απ’ άκρη σε άκρη της χώρας οι επιμελείς κομματικοί μηχανισμοί, ο ευσυνείδητος πελατειακός μικρόκοσμος και οι λοιπές οργανωτικά εναπομείνασες, αλλά συνεπείς στρατευμένες ομάδες στο πλευρό του Κινήματος, .

Το αξιοσημείωτο είναι ότι εμφανίστηκαν στις κάλπες του «πράσινου ήλιου» πολυάριθμοι νέοι ψηφοφόροι .Από το Γιώργο Κύρτσο έως το Δημήτρη Παπανώτα , ο αριθμός τους υπερέβη το μισό του συνολικού εκλογικού σώματος.

Από που προήλθαν όλοι αυτοί, τι τους έθελξε να κινητοποιηθούν και κυρίως πώς κατανεμήθηκαν οι ψήφοι τους αποτελεί θέμα προς διερεύνηση. Δίχως άλλο, όμως, κέρδισαν την συμμετοχή τους στον β’ γύρο. Δεδομένου ότι δεν επιτρέπεται η συμμετοχή νέων ψηφοφόρων την επόμενη Κυριακή.

Το σίγουρο είναι ότι άπαντες , παλιοί και νέοι, αφού κατέθεσαν έκαστος 3 ευρώ αποφάνθηκαν με ιστορική γνώση και κριτική ικανότητα, ότι κανένας υποψήφιος δεν είναι κραταιός. Το απέδειξαν τα αποτελέσματα καθώς τρεις υποψήφιοι για την ηγεσία συμπυκνωθήκαν γύρω από το ποσοστό του 20%.

Πρώτευσε ο Νίκος Ανδρουλάκης. Υπερψηφίστηκε ενδεχομένως εντός ενός συμπαγούς πνεύματος κομματικής νομιμοφροσύνης και παραταξιακού πατριωτισμού. Η πρωτιά του, όμως με 29,64% δεν τού πιστοποιεί κάποια συντριπτική ηγετική απήχηση. Εξάλλου για αυτά τα πραγματικά η υποτιθέμενα ηγετικά προσόντα του αμφισβητήθηκε.

Τόσο για το άχρωμο , συγκεντρωτικό και θυμωμένο ύφος άσκησης τους που παραπέμπει σε παρωχημένο φοιτητοσυνδικαλιστή της ΠΑΣΠ. Όσο, κυρίως, για τις μέτριες εκλογικές επιδόσεις υπό την αρχηγία του. Οι οποίες διέψευσαν τις ελπίδες για εκτίναξη του ΠΑΣΟΚ στην δεύτερη θέση, πάρα την αποδιάρθρωση του εξαερωμένου ΣΥΡΙΖΑ

Το σε τι θα αλλάξει ως προς το ταπεραμέντο ο ίδιος και ποιες προσωπικές υπερβάσεις θα επιτύχει, εφόσον επανεκλεγεί πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, συνιστά ήδη ένα επιτακτικό ερώτημα. Πιθανότατα αποτελεί ζήτημα προσδοκιών, πάρα ρεαλισμού, εξ όσων τον εμπιστευθούν ξανά.

Συνθέτει, άλλωστε, δίδυμο για την τελική αναμέτρηση με τον φιλόδοξο Χάρη Δούκα. Τον τελευταίο τον επέλεξαν οι ψήφοι, οριακά δεύτερο. Εκτιμώντας τον ως νέο, άφθαρτο και αμόλυντο, μακριά από τη συμμετοχή σε κορυφαία κομματικά πόστα.

Ωστόσο κι ο ίδιος είναι απομυθοποιημένος μετά την εκλογή του ως Δήμαρχος Αθήνας. Αιτία η διαχειριστική ανεπάρκεια που του καταλογίζουν στο μεγαλύτερο Δήμο της χώρας. Αν, επομένως, κρίνεται ότι δεν ανταποκρίνεται ικανοποιητικά στα τρέχοντα καθήκοντα του, από που κι ως που αξιολογείται ως αντάξιος μεγαλύτερων ευθυνών σε εθνική κλίμακα;

Κι ακόμη περισσότερο αν εκλεγεί, προβάλλει το ερώτημα πώς ο ίδιος ως εκτός Βουλής θα αντιπολιτεύεται την κυβέρνηση; Ατενίζοντας συγκλίσεις και συμμαχίες που θα προδιαγράφουν το ελπιδοφόρο μέλλον του σοσιαλισμού από το μπαλκόνι του δημαρχιακού μεγάρου στη πλατεία Κοτζιά;

Παρόλα αυτά τα αποτελέσματα είναι απολύτως σεβαστά. Οι εικασίες και τα ερωτήματα σε στυλ «τι θα γινόταν αν συνέπρατταν Γερουλάνος και Διαμαντοπούλου;» προσφέρονται για τσάμπα κατανάλωση. Συγκλίνουν σε μεταφυσικά μονοπάτια, οδηγούν σε αυθαίρετα συμπεράσματα και ανακυκλώνουν μάταιες τύψεις.

Η ορατή πραγματικότητα είναι ότι οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ επέλεξαν το αύριο του Κινήματος. Το ποσό μακριά θα πάει η εκδηλωμένη βούληση προτίμησης τους προς ένα από τους δυο μονομάχους είναι άγνωστο. Όπως αβέβαιη είναι και η ανθεκτικότητα καθενός

Ο νέος πρόεδρος, οποίος κι αν προκύψει, θα κληθεί να λύσει επειγόντως τις προσεχείς δύσκολες εξισώσεις. Αργά ή γρήγορα θα πρέπει να κεφαλαιοποιήσει τη νίκη του με πρώτό του μέλημα να αναστήσει εκλογικά το ΠΑΣΟΚ. Να επιδιώξει ένα δημιουργικό ριμέικ των παλιών ορίτζιναλ αναμετρήσεων του με τη ΝΔ για τη διεκδίκηση της εξουσίας

Αν δε το καταφέρει και καταλήξει σε μια από τα ίδια δεν θα έχει πίστωση χρόνου. Αναπότρεπτα θα αμφισβητηθεί και αυτός εκ νέου. Όπως τόνισε και ο Σημίτης οι ευκαιρίες δεν είναι άπειρες. Αλλά δεν είναι και σπάνιες. Έρχονται, απέρχονται και επανέρχονται μεταμφιεσμένες σε ζόρικες δυσκολίες

Αρκεί τα παράθυρα για την υποδοχή τους να είναι διαρκώς ανοιχτά. Όχι με μονίμως κατεβασμένα τα στόρια για να μη ξυπνήσουν οι νυσταλέοι θυρωροί ενός μικρού κόμματος διαμαρτυρίας.