Γκάνγκστερς ή ζόμπι;

Αξίζει άραγε  το χρήμα να αναζητήσει προστασία  στο ασφαλέστερο γκισέ; Δυστυχώς, μοιάζει μάταιο όσο υπάρχουν γκάνγκστερς,. Η παρακάτω ιστορία είναι μάλλον διδακτική για νοοτροπίες και  συμπεριφορές .

Όταν, εν  μέσω κρίσης, το καλοκαίρι του  1931 ο διάσημος δημοσιογράφος Κορνήλιος Βάντερμπιλτ  συνάντησε στο ξενοδοχείο Λέξινγκτον τον Άλ Καπόνε για να του πάρει συνέντευξη, γλίτωσε παρά τρίχα το εγκεφαλικό. Και όχι λόγω φόβου.

«Πίσω από  ένα πολυτελέστατο γραφείο, καθόταν  ο πιο διαβόητος από τους Αμερικανούς γκάνγκστερς: ψηλός και παχύς σαν αρκούδα, με ένα σαγηνευτικό χαμόγελο και κοιλιά τραπεζίτη, ο οποίος  μου έκανε κήρυγμα περί ελευθερίας» περιγράφει ο δημοσιογράφος

Χείμαρρος ο  Άλ. « Σήμερα κανείς δε σέβεται τίποτε. Πριν, πιστεύαμε στην αρετή, την τιμή, την αλήθεια και το νόμο Πρέπει να κρατήσουμε ακέραιο το έθνος , απαλλαγμένο από τη διαφθορά. Όσοι δε σέβονται τίποτε, τιθασεύονται με το φόβο» είπε με τόλμη ο αρχηγός του οργανωμένου εγκλήματος. Μάλιστα…

Η προσωποποίηση  της  δολιότητας, της υποκρισίας, της προσποίησης σε όλο της το μεγαλείο. Ωστόσο, ο αιματοβαμμένος, βίαιος  και φαύλος μαφιόζος από το Μπρούκλιν  ήταν, τουλάχιστον, ως προς το φόβο ειλικρινής. Πράγμα που δεν είναι με τίποτα οι μπος της Ευρωζώνης. Γιατί δημοκρατία και φόβος δεν κολλάνε.       

Αυτοί δεν  μας πιπίλιζαν το μυαλό υπέρ της  προστασίας των καταθέσεων; Πάνω στο  ιερό και απαραβίαστο δικαίωμα της  αποταμίευσης δεν στήθηκε με λεφτά  των φορολογουμένων η φάμπρικα  για τη διάσωση των τοξικών  τραπεζών ;

Κάπως έτσι δεν έβαλαν μπρος τη δρεπανηφόρα μηχανή της λιτότητας που  κατακρεούργησε μισθούς , ακρωτηρίασε συλλογικές συμβάσεις, σφαγίασε το ασφαλιστικό  σύστημα., κατεδάφισε κάθε έννοια κοινωνικού κράτους; Ψέματα;

Και έρχονται σήμερα οι ίδιοι  να ζητήσουν και  τα ρέστα. Να τσεκουρώσουν  το δικαίωμα της ατομικής ιδιοκτησίας, να επιβάλλουν περιορισμούς στη κίνηση κεφαλαίων, να απαγορεύσουν στους εκλεγμένους αντιπροσώπους του λαού να αμφισβητήσουν τις δικές τους αποφάσεις.

Το δήλωσε ωμά ο πρόεδρος του Eurogroup. Εκθείασε τη λεηλασία στη  Κύπρο ως προάγγελο των επόμενων «διασώσεων» εντός της Ευρωζώνης. Με λίγα λόγια να κουρέψουν και το μικροκομπόδεμα της χήρας , να ψαλιδίσουν το βοήθημα του ορφανού, να πετσοκόψουν τις πενταροδεκάρες του γεροσυνταξιούχου.

Υποτίθεται  ότι όλα αυτά τα ντροπιαστικά θα γίνουν  ώστε, να μη χρειαστεί ποτέ η άμεση ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Στην ουσία για να μας ενσταλάξουν το φόβο της αναμονής του χειρότερου. Κι αν δεν κωλώσουμε  σε λίγο θα φορέσουν ένα μαντήλι στο πρόσωπο και θα μας ληστεύουν εν ψυχρώ στο δρόμο αλά Φαρ Ουέστ. Μάταια, όμως, μεταμφίεση. Γιατί τα ζόμπι δεν χρειάζονται μάσκες.