Τέρμα στις τζάμπα μαγκιές

Και συμπλήρωνε ότι «αυτός που μπορεί να ζήσει μακριά απ’ τις ανθρώπινες κοινωνίες είναι είτε θηρίο είτε θεός». Με δυο λόγια ακόμα και ο πιο φανατικός ερημίτης, πλήρως αυτάρκης και απολύτως πεισμένος για την υποφερτή σόλο απομόνωση του, όσο να ναι θα το χει το ψυχολογικό θεματάκι του. Αν μάλιστα, ενδοσκοπώντας αρχίσει να τη «ψωνίζει» ότι μεταλλάσσεται σε ένα αχταρμά μεταξύ άγριου ζώου και υπερβατικής οντότητας, τα χρειάζεται τα καταπραϋντικά χάπια του.

Άντε μετά να τον εντοπίσει το ΕΚΑΒ όταν χωρίς GPS έχει λουφάξει σε απόκρημνες σπηλιές, πυκνά δάση και απάτητες βουνοκορφές. Ατυχώς, ερμηνεύοντας τον αρχαίο Έλληνα φιλόσοφο, ο πρωτόγονος ασκητισμός όσο και ο μοντέρνος αναχωρητισμός είναι μάλλον ουτοπικός παρά θεραπευτικός.

Το μόνο ίσως θετικό όσων αυτοεξορίζονται από τα εγκόσμια είναι ότι δεν αισθάνονται συγκλονισμένοι, ανήσυχοι ή μελαγχολικοί μέσα στη συνειδητή απόσυρση τους.

Το πρόβλημα είναι των άλλων. ‘Όσων, τέλος πάντων, διαθέτουν μια νορμάλ δραστήρια ταυτότητα σε μια συλλογικά οργανωμένη κοινωνία. Δεν είναι και το ευκολότερο γι’ αυτούς να βιώσουν απρόσμενα μια Ζεν αφύπνιση.

Πόσο μάλλον να περιπέσουν σε κατάσταση αέναης γαλήνης, ψυχοσωματικής ισορροπίας, διαρκούς υπερβατικού διαλογισμού και πνευματικής άσκησης όταν βρεθούν ξαφνικά σε υποχρεωτικό εγκλεισμό. Ειδικότερα όσο πιο μακροχρόνιος γίνεται ο τελευταίος αντί για φάση «Νιρβάνας» πιο ορατός είναι ο κίνδυνος ερεθιστικής νεύρωσης στο καθημερινό πολίτη..Χώρια τα επιπρόσθετα φαινόμενα ιδρυματισμού, ασυλοποίησης, συμπεριφορικής κόπωσης από τη ρουτίνα μιας αναγκαστικής καραντίνας.

Κακά τα ψέματα. Η ενόχληση της κοινωνικής ή σωματικής, όπως και αν λέγεται, αποστασιοποίησης δεν ξεπερνιέται με ποσταρίσματα εξυπνάδων και χαρούμενων αναμνήσεων ολημερίς στο Ίντερνετ. Καλή η προσωρινή διαφυγή αλλά δεν αρκεί το binge - watching, δηλαδή η παρακολούθηση μονοκοπανιά 8 επεισοδίων του ίδιου σήριαλ σε μία καθισιά. Ούτε φυσικά η εμβάπτιση στη χαλαρότητα γίνεται με μπιντέ πανικού. Οπότε, πριν «σαλτάρουν» άπαντες ομαδικά, καλύτερα να εμβαθύνουν στοχαστικά στην αρετή της υπομονής.

Ωστόσο κανένας καταναγκαστικός περιορισμός, όσο επιβεβλημένος και αν είναι, δεν αντέχεται δίχως κάποια επιβράβευση ή ανταμοιβή. Ο σοβαρός Σωτήρης Τσιόδρας το ξεκαθάρισε: «Θα λαμβάνουμε μέτρα, θα τα καταργούμε, θα τα μειώνουμε και ανάλογα με τη δραστηριότητα της νόσου, θα τα προσαρμόζουμε». Ανεξάρτητα από το αν αυτές οι δηλώσεις είναι εμψυχωτικά ανορθωτικές του φρονήματος των φρόνιμων εγκλεισμένων, η ουσία παραμένει: « Ο ιός θα παραμείνει στη ζωή μας για αρκετούς μήνες». Αναπόφευκτα και ο φόβος του.

Έξαλλου εκτός από τον Αριστοτέλη υπάρχει και ο τραγωδός Αισχύλος. Από τις «Ευμενίδες» του τελευταίου προέρχεται η λαϊκή παροιμία «ο φόβος φυλάει τα έρμα». Τι τα θέλετε; Τώρα ξεκινάει ι με ολέθριες συνέπειες η εξάπλωση της πανδημίας στην Αφρική. Στις χώρες της Λατινικής Αμερικής επιδεινώνεται ταχύτατα, με χάος στη Βραζιλία ενώ στον Ισημερινό σκάβουν λάκκους μακάβριων νέων νεκροταφείων μεγέθους 15 γηπέδων ποδοσφαίρου. Όχι όπου κι όπου αλλά στη Νέα Υόρκη, αυτή τη παγκόσμια μητρόπολη, θάβουν μαζικά πτώματα σε ομαδικό τάφο στο νησί Χαρτ, έξω από το Μπρονξ. Στη εδώ και μια δεκαετία προηγμένη υγειονομικά Σιγκαπούρη, ένα νησί μικρότερο από τη Κεφαλονιά με 6 εκατ.

πληθυσμό, χαλάρωσαν τα μέτρα και αυτομάτως τα επανέφεραν εσπευσμένα. Στη και καλά «δεν τρέχει τίποτε πλέον» Κίνα άνοιξαν τις κινηματογραφικές αίθουσες και επί τόπου την ίδια νύχτα τις ξανάκλεισαν. Κανείς, ακόμη και σε συνθήκες σταθεροποίησης ή φρεναρίσματος κρουσμάτων και θυμάτων, δεν μπορεί να αποκλείσει ένα νέο κύμα ραγδαίας έξαρσης του κορονοϊού. Είναι, λοιπόν, ώρα για αποκοτιές;

Δεν πρόκειται για θέμα εκτίμησης αν το ποτήρι φαντάζει μισογεμάτο ή μισοάδειο. Η ίδια η οδυνηρή πραγματικότητα δεν επιτρέπει έπαρση, πρόωρους πανηγυρισμούς, εκδηλώσεις απειθαρχίας και ατίθασες εξορμήσεις σε στυλ νεοταλιμπανισμού. Υπάρχουν όμως και εκείνοι που πιστεύουν ότι η COVID-19 είναι, παρά τους 100.000 νεκρούς, μια συνηθισμένη γρίπη, την οποία «πουλάνε» προκαταβολικά όσοι έχουν ήδη έτοιμο το εμβόλιο και ότι για την εξάπλωση της φταίνε οι κεραίες 5G. Τίποτε το παράξενο.

Η έκρηξη ηλιθιότητας εξαπλώνεται 10 χιλιάδες φορές ταχύτερα από τον κορονοϊό. Και τη μεταφέρουν ασύστολα όσοι, εδώ τριγύρω, κρυφογελούν ζαβολιάρικα κάτω από μουστάκια και μάσκες καθώς οραματίζονται πολυπληθή μεγαλοβδομαδιάτικα προσκυνήματα σε εκκλησιές και μαζικά Πασχαλιάτικα γλέντια. Προφανώς δεν θέλουν να αντιληφθούν ότι η πίστη και τα λατρευτικά έθιμα της δεν κινδυνεύουν. Αντίθετα, κινδυνεύουν οι πιστοί, που με τη σειρά τους απειλούν τον στενό και τον ευρύτερο περίγυρο τους και όλοι μαζί με μοιραίο έμφραγμα το υγειονομικό σύστημα.

Σίγουρα ο άνθρωπος είναι ον φύσει κοινωνικό, αλλά που και που το σκόντο στις επαφές δεν βλάπτει. Ειδικότερα όταν ωφελείται το σύνολο. Στις περιστάσεις άλλωστε δεν περνάνε τζάμπα μαγκιές. Όλες πληρώνουν βαρύ τίμημα .