Πώς και γιατί στον ΠΑΟΚ έχουν «μαλώσει» με το γκολ

Είναι περιττή κάθε άλλη ανάλυση για τα αίτια που οδήγησαν τους πρωταθλητές Ελλάδας σε άλλη μία πανομοιότυπη ήττα με 0-1 μέσα στο γήπεδό τους. Με τον Άρη 16 τελικές, μεταξύ των οποίων 4-5 μεγάλες ευκαιρίες και δύο δοκάρια. Μηδέν τα γκολ! Με την Στεάουα οι τελικές ήταν 27, τα xgoals -που λένε και οι μορφωμένοι- κοντά στα δύο, άλλα δύο δοκάρια και το αποτέλεσμα πάλι ένα… μεγάλο μηδενικό. Όταν βέβαια όλη η ομάδα που παίζει καλά, βλέπει ότι μπροστά παρά την υπερπροσπάθεια δεν μπαίνει γκολ ούτε με… προσευχή, εννοείται ότι αρχίζει και παραπατάει και να χάνει την πίστη της στο πλάνο. Κάπως έτσι έρχονται και τα λάθη πίσω.

Εννοείται ότι σε όλα αυτά δεν υπάρχει θέμα… ατυχίας. Αν είναι δυνατόν!

Στην ανόητη αυτή προσπάθεια μετά από κάθε αποτυχία να βρούμε τον ένα «φταίχτη», αναρωτιόμαστε: Ο Μιχαηλίδης «φταίει» που δυστυχώς δεν αντέχει την πίεση του αγώνα που στραβώνει και παραπατάει ή τα φορ που σε δύο αγώνες 43 τελικών, κατάφεραν να έχουν μηδέν ευκαιρίες; Ή μήπως όσοι τα χάνουν μόνοι τους με τα… δίχτυα; Ποιος τέλος πάντων από αυτούς έχει πετύχει το πιο… δύσκολο; Μήπως τελικά φταίει όλη η ομάδα και κυρίως η κεφαλή των αποδυτηρίων που ακόμη και μήνα Οκτώβριο γκρινιάζει για τις μεταγραφές, αντί να καθίσει να δουλέψει για να βρει τον πιο πιθανό τρόπο που θα ξαναέρθει το εύκολο γκολ; Όπως και να έχει, ο προπονητής έχει την ευθύνη να βρίσκει λύσεις.


ΔΕΝ ΕΒΑΖΑΝ ΓΚΟΛ ΑΛΛΑ 110 ΛΕΠΤΑ ΝΑ ΕΠΑΙΖΑΝ
Στον ΠΑΟΚ έχουν «μαλώσει» με το γκολ και αυτό πλέον έχει δημιουργήσει τεράστιο ψυχολογικό πρόβλημα στο σύνολο. Έδειξε χθες ο διαιτητής 10(!!) λεπτά καθυστερήσεων, αλλά η γλώσσα του σώματος κάθε παίκτη, φανέρωνε ότι… και άλλα 110 λεπτά να παίξουν, γκολ ΔΕΝ βάζουν! Ένα δράμα! Μία ψυχολογική απελπισία, ανήμπορων παικτών μπροστά στο αντίπαλο τέρμα. Καμία πίστη, καμία αυτοπεποίθηση.



«Κάνανε πολύ καλό παιχνίδι με πάρα πολλές ευκαιρίες, αλλά δε με κάνει χαρούμενο η συμπεριφορά των επιθετικών» είπε στο τέλος ο Λουτσέσκου και βρήκε πάλι την ευκαιρία να γκρινιάξει έμμεσα για τους Τσάλοφ και Τισουντάλι που ήρθαν αργά και ακόμη δεν έχουν εμπεδώσει πώς και πόσο πρέπει να πιέσουν! Και πέρσι ο ΠΑΟΚ δεν έπαιρνε γκολ από τα φορ, αλλά ματς με 0/27 τελικές δεν ζήσαμε ποτέ ξανά! Δηλαδή… οι τελικές βγήκαν για τους άλλους, όπως έβγαιναν και πέρσι, αλλά… να που Τάισον, Καμαρά, Ντεσπόντοφ, Κωνσταντέλιας, Οζντόεφ, Μπάμπα, που οι περισσότεροι ήταν και πέρσι… την έχασαν την επαφή με το τέρμα, αφού αυτή ΔΕΝ είναι η κύρια δουλειά τους και αυτό που βασικά ορίζει το ταλέντο τους! Τέλος πάντων ΔΕΝ έχουν αυτοί οι παίκτες το ένστικτο του σκόρερ που θέλει μισή ευκαιρία για να βάλει το «εύκολο» γκολ, αυτό που δεν θα χρειαστεί να κάνει όλη η ομάδα τον τέλειο συνδυασμό για να εκτελέσει κάποιος κοντά από το τέρμα.

Έτσι έχει μπλοκάρει ο ΠΑΟΚ και έτσι βγαίνει πλέον αυτή η απελπισία μπροστά στην αντίπαλη εστία. Έτσι και χθες, ακόμη και με εννιά να έπαιζαν οι Ρουμάνοι, ίσως και τα 150 λεπτά να μην έφθαναν. Δυστυχώς…

Ο ΠΑΟΚ δεν είναι κακός. Αλίμονο… Γκολ δε βάζει και πλέον χρειάζεται δουλειά για να βρεθεί η χημεία μεταξύ νέων και παλιών, να έρθουν ξανά τα αποτελέσματα που θα φέρουν αυτοπεποίθηση και σε λίγο καιρό η μπάλα μπορεί να ξαναμπαίνει μέσα μετά από 5-6 τελικές και όχι μετά από 46!

Εννοείται ότι ο ΠΑΟΚ χάνει πράγματα, μένει πίσω, μπαίνει σε κρίση και το μόνο που τώρα χρειάζεται είναι δουλειά και όχι μόνιμη γκρίνια για το πότε έγιναν οι μεταγραφές, λες και δεν ξέρουμε πότε οι ελληνικές ομάδες κάνουν τις βασικές τους κινήσεις... Ο ΠΑΟΚ όπως παίζει (καλά κάνει αφού έχει πετύχει με αυτόν τον τρόπο) θα έχει πάντα θέμα με το γκολ του επιθετικού που μετά από 10-15 άλλες υποχρεώσεις δεν εκτελεί με σωστές ανάσες ή δεν προλαβαίνει να είναι σε θέση βολής.

Χρόνο και δουλειά χρειάζεται η νέα επιθετική κατάσταση με Τσάλοφ και Τισουντάλι και μακάρι μέχρι να το βρουν να επικρατήσει ψυχραιμία. Ακόμη και στην Ευρώπη πάντως υπάρχουν άλλοι 18 βαθμοί που παίζονται…