Το ελληνικό ποδόσφαιρο μας κάνει να κλαίμε και πάλι γι’ άλλους λόγους

Δάκρυα… Πολλά… Πάρα πολλά δάκρυα, για διάφορους λόγους που ίσως και για πρώτη φορά μας ήρθαν στα μάτια καμαρώνοντας την εθνική μας ομάδα. Έχουμε κλάψει για την εθνική και για απίστευτες χαρές που μας έδωσε από το 2004 και μετά. Αυτό το χθεσινό όμως δεν μπορεί να συγκριθεί με τίποτα!

Κλαίμε για τον παίκτη μας! Κλαίμε για τον Μπάλντοκ, το παλικάρι που έφυγε, αλλά και τους δικούς του που λογικά έχουν τρελαθεί από αυτό που συνέβη! Κλαίμε, βλέποντας την υπέρβαση ψυχής των Ελλήνων παικτών που χθες το βράδυ ξεπέρασαν όλα τα ανθρώπινα όρια. Πώς μπορείς να παίξεις ποδόσφαιρο, να σε αναγκάζουν να το κάνεις, την ημέρα που φεύγει ο φίλος σου;

Κλάψαμε από συγκίνηση και για την υπεράνθρωπη εμφάνιση απέναντι στους παικταράδες των Άγγλων, σε αγώνα που μπορούσε να είναι 0-3, έγινε 1-1 στο 87΄ μετά από δικό μας γκολ που ακυρώθηκε για λίγους πόντους και όμως… στο τέλος, αντί να σοκαριστούμε ή να φοβηθούμε, παίζαμε μπροστά για να κερδίσουμε! Και τα καταφέραμε! Ε, ναι! Το ήθελε και ο Θεός αυτό το χθεσινό, σε ένα από τα πιο δύσκολα και μεγάλα παιχνίδια για το ελληνικό ποδόσφαιρο, σίγουρα στο πιο συγκινητικό!

Ένας μύθος! Ένας ασύλληπτο ποδοσφαιρικό βράδυ με στιγμές που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ, γιατί το ανθρώπινο έμπλεξε τόσο καλά με το ποδοσφαιρικό και στο τέλος αποδόθηκε δικαιοσύνη για εκείνους που με τα γαλανόλευκα και τον σταυρό στο στήθος, αποφάσισαν και κατάφεραν να ξεπεράσουν τα ανθρώπινα όρια!

Από τον βασανισμό... στη ματσάρα

Η Ελλάδα έπαιξε στο ναό του ποδοσφαίρου, κόντρα σε μία από τις πιο μεγάλες ομάδες του κόσμου, σε ημέρα πένθους για εμάς. Μία απάνθρωπη κατάσταση και επιβολή πραγματοποίησης ενός αγώνα που δεν έπρεπε να διεξαχθεί μετά τον χαμό του Μπάλντοκ. Ένας πραγματικός βασανισμός της ψυχολογίας των Ελλήνων, που «έπρεπε» να γυρίσουν το κουμπί και να γίνουν μηχανές χωρίς αισθήματα!

Ντροπή και αίσχος από τη μία, αλλά και ένας απέραντος θαυμασμός για τη δύναμη ψυχής των Ελλήνων διεθνών που μαζί με τον προπονητής τους, θα πρέπει να θυμούνται σε όλη τους τη ζωή από εδώ και πέρα, ότι αυτό το βράδυ στο Λονδίνο, έκαναν κάτι που… ΔΕΝ γίνεται. Ναι! Δεν είναι δυνατόν να ξεπεράσεις τέτοιο σοκ, να σε αναγκάζουν να ξεχάσεις και τελικά να μπαίνεις και να κάνει τέτοια ματσάρα! Να κάνεις το ματς της ζωής σου, να κερδίζεις και μετά να μην πανηγυρίζεις! Γιατί είσαι άνθρωπος και όχι μηχανή όπως θέλουν να σε μετατρέψουν!

Το έχετε καταλάβει; Η Ελλάδα τα κατάφερε μέσα στην Αγγλία για πρώτη φορά, αφού κατανίκησε τους γηπεδούχους με σκορ που αδικεί τους νικητές! Δεν ήταν μία ποδοσφαιρική κλοπή! Αν δεν κερδίζαμε θα αισθανόμασταν ότι μας έκλεψαν!

Όχι! Δεν είναι τυχαίο! Τίποτα δεν είναι τυχαίο και στο ποδόσφαιρο. Η πρόοδος του ελληνικού ποδοσφαίρου φαίνεται και αποδεικνύεται κάθε εβδομάδα! Είναι το ελληνικό πρωτάθλημα που έχει γίνει από τα πιο ανταγωνιστικά της Ευρώπης. Είναι τα πιο μεγάλα club της χώρας που οργανώνονται καλύτερα και επενδύουν σε ακαδημίες, σε εγκαταστάσεις, στις γερές βάσεις που χρειάζεται το κανονικό ποδόσφαιρο.

Είναι ο Έλληνας ποδοσφαιριστής που εδώ και χρόνια έχει μάθει σωστά το παιχνίδι στις ακαδημίες που υπάρχουν σε όλη τη χώρα, εκεί που φτιάχνονται πρώτα άνθρωποι και μετά καλοί ποδοσφαιριστές. Είναι φυσικά και η Εθνική ομάδα που τελευταία κέρδισε την αξιοπρέπειά της και τώρα με έναν σπουδαίο προπονητή και πάλι, πάει να βρεθεί εκ νέου μέσα στους κορυφαίους της Ευρώπης!

Κάποτε κλαίγαμε για τα χάλια μας, τώρα κλαίμε από τεράστια περηφάνια και συγκίνηση για απίστευτες ανθρώπινες και ποδοσφαιρικές υπερβάσεις!

Συγνώμη αλλά… ΜΟΝΟ ο αθλητισμός, φυσικά και το ποδόσφαιρο, μπορεί να χαρίσει στους κατοίκους αυτής της χώρας τέτοια συναισθήματα, γι’ αυτό και ο Έλληνας τώρα τελευταία στρέφεται όλο και πιο πολύ στα αθλητικά. Τίποτα δεν είναι τυχαίο…