Δημήτρης Χ. Παξινός

Δεν υπήρχε τότε το διαδίκτυο και δεν μπορούσαν εύκολα να το ψάξουν. Αισθανόσουν άσχημα, αν είχες τελειώσει μια πανεπιστημιακή σχολή και δεν είχες προχωρήσει περισσότερο.

Με τα χρόνια φάνηκε να ξεπερνιούνται και αυτά, να επανερχόμαστε σε λιτά βιογραφικά. Ίσως γιατί πλέον με την χρήση του διαδικτύου εύκολα θα μπορούσε να αποκαλυφθεί ο πολυπράγμων υποψήφιος. Παρά ταύτα είχαμε ξανά πλαστά πιστοποιητικά, για να κερδίσουμε μια καλύτερη και λιγότερο κουραστική θέση εργασίας, ιδιαίτερα στο Δημόσιο. Έτσι κατακλυστήκαμε και δεν υπερβάλω από πλαστογραφήσεις απολυτηρίων και πτυχίων. Μόνο που συνέβη το εξής παράδοξο: τα δικαστήρια τους αθώωναν με την μαρτυρία κάποιων επωνύμων Δημάρχων ή άλλων «αξιωματούχων» από τους πλείστους που έχει κατασκευάσει το κρατικό σύστημα.

Πώς να ξεχάσω μια δικαστίνα που δεν μπορούσε να κοιμηθεί όλο το βράδυ από την ταραχή της, όντας μειοψηφία, στην απόφαση που αθώωνε πλαστογράφο; Δεν πειράζει, θα συνηθίσει σκέφτηκα. Πόσες ενοχές έχουν άραγε οι άνθρωποι που δικάζουν με τόσο ελαφρά συνείδηση όταν με τις αποφάσεις αυτές δίνουν άλλοθι για χειρότερα αδικήματα, εξίσου επιβλαβή για μια ευνομούμενη πολιτεία. Έτσι λοιπόν, παρά την εποχή που δύσκολα μπορεί να αποκρυβεί οτιδήποτε συναντούμε ξανά βιογραφικά πολυσέλιδα, με σπουδαίες σπουδές, σπουδαία μεταπτυχιακά και διδακτορικά. Όλα σπουδαία. Και η αλήθεια είναι ότι οι καθηγητές ανωτάτων ιδρυμάτων έχουν γίνει πιο πολλοί από τους καθηγητές μέσης εκπαίδευσης.

Όσοι αποστρατεύονται αποχωρούν με τον βαθμό στρατηγού, ναύαρχου, πτέραρχου. Το ίδιο συμβαίνει στην Δικαιοσύνη; Όταν όλοι σχεδόν φθάνουν στο βαθμό του αρεοπαγίτη, χωρίς αξιολόγηση σπουδαία. Βαθμούς και αριστεία ενδίδει και εύκολα δίνει το κράτος αλλά και τα δικαστήρια, σε σημείο που όλοι να είναι ευχαριστημένοι. Και εκεί λοιπόν που κυλούσαν όμορφα και ωραία με τις συζύγους Πρωθυπουργών και υπουργών να μεταβαπτίζονται επιτυχώς σε καθηγήτριες ανωτάτης σχολής, εμφανίστηκαν ξανά τα πολυσέλιδα βιογραφικά υποψηφίων για βουλευτικές και κυβερνητικές θέσεις, που διαγκωνίζονταν για το ποιος έχει τα μεγαλύτερα προσόντα. Από υπουργούς μέχρι υποψήφιους κλητήρες.

Κάποιοι αντίπαλοι πολιτικοί κομματικοί το ερευνούν και τότε μόνον έρχεται η αποκαθήλωση. Όχι πάντα όμως, γιατί όσοι μετέρχονται τέτοια μέσα είναι θρασείς, αναιδείς, το αμφισβητούν και απειλούν με προσφυγή στα δικαστήρια. Έτσι λοιπόν βλέπουμε μεταπτυχιακούς και ερευνητές στο τάδε γνωστό ή άγνωστο πανεπιστήμιο που ούτε απ’ έξω δεν πέρασαν, ή και αν πέρασαν, δεν άγγιζαν που λέμε αγοραία. Χιλιάδες τα Πανεπιστήμια για κάθε ειδικότητα και κάθε ξεγραμμένο που όμως αναζητά μια καλύτερη θέση εργασίας, σε βάρος κάποιων άλλων πολύ καλύτερων. Μόνο που αυτός είχε την ατυχία να είναι έντιμος, καθαρός και να μην έχει προσβάσεις στο κυβερνόν κόμμα.

*Πρώην πρόεδρος Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών