Δημήτρης Χ. Παξινός

Σιγά σιγά πετρόχτισαν την Ελλάδα. Μάστορες ολκής, σαν τούς παλιούς Ηπειρώτες. Καλλιεργούν, οι μόνοι, τις ελιές και δίνουν ένα μικρό ποσοστό, απ την παραγωγή, στους ιδιοκτήτες. Κι είναι κι ευχαριστημένοι. Πως να μην είναι. Τα εγκαταλείψαμε. Όπως και τους αγρούς. Για όλα υπάρχουν Αλβανοί. Απ τούς κήπους,  μέχρι τις κατασκευές και επισκευές. Κάθε είδους. Με λίγα λόγια έγιναν αφεντικά. Τα παλιά αφεντικά πλαδάρεψαν, έγιναν οκνηρά. Δεν υπάρχει χωριό στην ύπαιθρο, που να μην έχει Αλβανό, για όλες τις δουλειές. Εμείς απουσιάζουμε.                    

Η δουλειά δεν είναι ντροπή και το εφαρμόζουν στην πράξη. Εμείς, δήθεν περήφανοι, δεν καταδεχόμαστε, να κάνουμε δουλειές, που δεν φέρνουν, άμεσα χρήμα. Και μάλιστα πολύ. Συνηθίσαμε με τα δανεικά, με τις κοινοτικές επιδοτήσεις κι αράξαμε. Κυριολεκτικά. Έγιναν νοικοκυραίοι και προοδεύουν και στα γράμματα. Προσφέρουν όλοι στην οικογένεια, μικροί και μεγάλοι. Είναι αυστηροί με τα παιδιά. Έγιναν κομμάτι μας. Και μάλιστα υγιές. Το είχαμε ανάγκη. Συμμετέχουν σ όλες τις εορταστικές εκδηλώσεις. Όπως εμείς η και περισσότερο. Σπουδάζουν, θα γίνουν επιστήμονες. Έχουν πάρει την Ελληνική υπηκοότητα. Και δικαίως. Δεν ξεχωρίζουν από μας. Μεγάλο ρόλο έπαιξε κι ο Αρχιεπίσκοπος Τιράνων, Αναστάσιος, ο οποίος φέρθηκε χωρίς διακρίσεις, λόγω θρησκεύματος. Τους αγκάλιασε όλους. Πλέον και εμείς, εδώ, δεν τους ξεχωρίζουμε. Όπως παλιά. Όταν τους περιγελούσαμε.                                     Όσοι δεν έφυγαν με την οικονομική, κρίση, έκτισαν και κτίζουν, το δικό τους σπιτικό. Θα μείνουν εδώ. Έγιναν Έλληνες. Και ίσως αποδειχθούν καλλίτεροι! Σε δύσκολους καιρούς, που θα περάσουμε μαζί!

*Πρώην πρόεδρος Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών