Δημήτρης Χ. Παξινός

Πάντα, σχεδόν, συνέβαινε ο εναγκαλισμός αυτός, χαλαρός η σφικτός, μόνο που τώρα ξεπέρασε κάθε

Η εκτελεστική εξουσία στρέφει όλο το ενδιαφέρον της στο να μην την κακοκαρδίσει για να αισθάνεται ασφαλής σε τυχόν εμπλοκή της. Κι αυτή φροντίζει να ανταποδίδει όταν μπορεί. Δεν είναι τυχαίο ότι εμμέσως τάζει θέσεις αμέσως μετά την αφυπηρέτηση ανωτάτων δικαστών. Κι αυτό παρά την ρητή και κατηγορηματική αντίθεση της συνδικαλιστικής ηγεσίας τους στον διορισμό τους πριν περάσουν δύο χρόνια από τη συνταξιοδότηση τους. Αυτό ήταν προτροπή και απαίτηση των Δικηγορικών Συλλογών, και της Ένωσης Εισαγγελέων Ελλάδος όταν ήταν πρόεδρος ο αείμνηστος Σωτήρης Μπάγιας, κόσμημα της Δικαιοσύνης, που ούτε ήθελαν ν΄ ακούσουν οι κυβερνώντες.

Ας μην απορούμε με την διαφθορά που ενδημεί στους θεσμούς και στην Δικαιοσύνη και ενισχύεται από την κρατούσα αντίληψη για τον παντί τρόπω, έλεγχο της. Ο απεγκλωβισμός της δεν κατέστη δυνατός παρά την προσπάθεια φωτισμένων πολιτικών και δικαστών. Γνωστές οι δημόσιες προτροπές του αείμνηστου προέδρου του Αρείου Πάγου Στέφανου Ματθία προς δικαστές και των υποχρεώσεων τους έναντι της κοινωνίας. Αλλά εις μάτην. Ήταν μειοψηφία. Έγινε δυσάρεστος στους κύκλους του.

Η ευθύνη βαρύνει αναμφίβολα μέρος των δικαστών που δικάζουν κατά την εικαζόμενη βούληση της Εκτελεστικής εξουσίας και μολύνουν την ανεξαρτησία τους. Δεν είναι άσχετη η κομματικοποίηση των εκλογών στις δικαστικές αρχαιρεσίες αλλά κι η εκμετάλλευση αυτής της ανεξαρτησίας απ τους ίδιους τους δικαστές, για μην ελέγχονται επικαλούμενο το αυτοδιοίκητο, που όμως δεν σημαίνει ανεξέλεγκτο.

Η Δικαιοσύνη, ως ανεξάρτητη κατά το Σύνταγμα, θα΄ πρεπε, κατά τακτά χρονικά διαστήματα να έχει κάνει την αυτοκάθαρση της για να πείσει την Ελληνική κοινωνία ότι λειτουργεί και τηρεί τον όρκο της.

Ότι οι μικρές η μεγάλες αστοχίες δικαστών οφείλονται σ’ ανθρώπινα λάθη κι όχι σε αλλότριους σκοπούς. Μια τέτοια προσπάθεια μεγάλη έγινε το 1993 όταν εισαγγελέας του Αρείου Πάγου ήταν ο Πλαγιαννάκος και ανέθεσε την σε βάθος έρευνα στον αντιεισαγγελέα του Α.Π. Φλούδα που βρήκε το θάνατό σε ύποπτο αυτοκινητικό ατύχημα.

Έκτοτε ουδέν ουσιαστικό βήμα. Άλλωστε και τα θεσμικά τους όργανα, πειθαρχικά τους ποτέ στο παρελθόν δεν λειτούργησαν και σ’ αυτό συνέδραμαν και συνδικαλιστές τους. Πέραν της περιβόητης συναδελφικής αλληλεγγύης. Όλοι σχεδόν βαθμολογούνταν με Άριστα και καμία διάκριση ικανών και μη για την εξέλιξη τους, τη προαγωγή με βάση την αξιολόγηση τους που θα σήμαινε προαγωγή της Δικαιοσύνης.

Όμως πιστεύω στον θεσμό του κράτους δικαίου κι οφείλουμε να τον υπερασπιζόμαστε, λέγοντας όμως την αλήθεια και συμβάλλοντας με πράξεις ένθεν κακείθεν στην ύπαρξη και ενίσχυση της. Χωρίς αυτήν δεν λειτουργεί κράτος δικαίου και χωρίς κράτος δικαίου δεν υπάρχει πραγματική Δημοκρατία που λειτουργεί χάριν της ευημερίας του κοινωνικού συνόλου, στο οποίο όλοι πρέπει να αποβλέπουμε.

Ο Δημήτρης Χ. Παξινός είναι πρώην πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών