«Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα…»

Πάει, χάθηκε η μπάλα! Ακούγοντας τα τελευταία μέτρα από τον κ. Βενιζέλο, σκοτείνιασα όπως και οι υπόλοιποι συνάδελφοι στο γραφείο και θυμήθηκα τον στίχο από το τραγούδι του Βασίλη Παπακωνσταντίνου.

Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα-για την ακρίβεια έχουν ήδη γίνει-χωρίς εμένα, γιατί εγώ όπως και όλοι οι έλληνες έχουμε φτάσει πια στο αμήν. Δεν είναι απλά η φορο-καταιγίδα που μας χτυπάει αλύπητα, είναι η ανικανότητα αυτών που μας κυβερνούν που έχει τρελάνει τον κόσμο.

Πάλι υποσχέθηκε να πατάξει την φοροδιαφυγή ο κ. Βενιζέλος, πάλι θα δούμε το ίδιο έργο, δηλαδή το τίποτα! Γιατί; Θέλουν, αλλά προφανώς δεν μπορούν να στριμώξουν τους έχοντες και κατέχοντες εδώ και χρόνια. Θα το κάνουν τώρα;

Χλωμό έως κάτωχρο το βλέπω, οπότε αν δεν τους βγουν τα πλάνα πάλι σε μας θα επιστρέψουν δριμύτεροι, για να αρμέξουν και τις τελευταίες σταγόνες.

Καλό θα ήταν πάντως, επειδή δεν βάλαμε απλά πλάτη όταν μας το ζήτησαν, αλλά κοντεύουμε να δώσουμε και κ..ο, να σκεφτούν ότι μπορεί τα δικά μας περιθώρια να έχουν στενέψει, αλλά τα δικά τους έχουν τελειώσει.

Μόνο που δεν γνωρίζω πλέον αν είναι σε θέση να σκέφτονται ή αν απλώς υπάρχουν σαν διεκπεραιωτές ενός εφιάλτη που δείχνει να μην έχει τέλος.