Ο «Εφεδρικός» Χάρι

Το γεγονός δεν είναι πρωτοφανές, αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς. Συμβαίνει και σε πολλές άλλες οικογένειες, όχι απαραίτητα γαλαζοαίματων, οι γονείς να δείχνουν προτίμηση στα πρωτότοκα παιδιά τους. Κακώς, λέω εγώ, όμως, συμβαίνει.

Και αν σύμφωνα με το βασιλικό πρωτόκολλο, ο πρωτότοκος γιος είναι ο διάδοχος και τα υπόλοιπα τέκνα οι αναπληρωματικοί του και σε οικογένειες πολιτικών ή μεγάλων επιχειρηματιών, ο πρωτότοκος παίρνει, συνήθως, την σκυτάλη για να συνεχίσει την καριέρα ή την επιχείρηση της οικογένειας. Σε ό,τι αφορά τον Βρετανό πρίγκιπα, επειδή όπως έχει γίνει παγκοσμίως γνωστό η αυτοβιογραφία του έχει, ήδη, κυκλοφορήσει από τις 5 Ιανουαρίου στην Ισπανία και μέσα στην εβδομάδα θα κυκλοφορήσει στην υπόλοιπη Ευρώπη και την Ελλάδα, θεωρώ πως το πολυαναμενόμενο για πολλούς βιβλίο δεν παρουσιάζει κανένα ενδιαφέρον. Τουλάχιστον, για εμάς τους «κοινούς θνητούς».

Γιατί να μας ενδιαφέρει αν πήρε ή όχι κοκαΐνη στην εφηβεία του ο Χάρι, πότε έχασε την παρθενιά του, η κακή σχέση με τον πατέρα του, οι καβγάδες με τον αδελφό του, αν η βασίλισσα Ελισάβετ έδωσε ή όχι τιάρα από την βασιλική συλλογή στην δευτεροκλασάτη, πρώην ηθοποιό, Μέγκαν Μαρκλ; Όσο για την αποκάλυψη πως σκότωσε 25 Ταλιμπάν στον πόλεμο του Αφγανιστάν, αυτό αποδεικνύει την ανωριμότητα του Βρετανού πρίγκιπα, που αδυνατεί να κατανοήσει ότι με τέτοιες αποκαλύψεις θέτει σε κίνδυνο τόσο τον εαυτό του, όσο και την οικογένειά του.

Έχει παράπονα ο Χάρι από την βασιλική οικογένεια; Ας απαρνηθεί τον τίτλο του πρίγκιπα και ας ζήσει στις ΗΠΑ ως ένας κοινός θνητός αφού πρώτα βρει δουλειά. Με συνεντεύξεις, όλες στο ίδιο μοτίβο, με γκρίνια και δήθεν αποκαλύψεις - βόμβες για τους δικούς του, με ντοκιμαντέρ στο Netflix, με το ίδιο ακριβώς περιεχόμενο που έχουν και οι συνεντεύξεις του και με την αυτοβιογραφία του, στην οποία ουσιαστικά δεν λέει κάτι καινούριο, πέρα από αυτά που, ήδη, έχουμε διαβάσει στα βρετανικά ταμπλόιντ, είναι σίγουρο πως ο δευτερότοκος γιος του βασιλιά Κάρολου δεν έχει άλλη πηγή εσόδων, παρά να βγάζει τα άπλυτα της οικογένειάς του στη φόρα.

Το μόνο καλό που διακρίνω από τις αποκαλύψεις του γκρινιάρη Χάρι είναι πως, άθελά του, καταφέρει χτυπήματα στον θεσμό της μοναρχίας, έναν θεσμό απαρχαιωμένο, αλλά που επιβιώνει ακόμα και στις μέρες μας, αν αναλογιστούμε πως οι περισσότερες χώρες στην Ευρώπη -Ισπανία, Ηνωμένο Βασίλειο, Βέλγιο, Σουηδία, Νορβηγία, Ολλανδία, Λιχτενστάιν, Μονακό και Λουξεμβούργο - έχουν ακόμα βασιλείς και πολίτευμα συνταγματική μοναρχία.