Φώφη Γιωτάκη

Το Κίνημα Αλλαγής -με ή χωρίς τον ήλιο, μεγάλο και ζωηρό στη μαρκίζα- κατάφερε να βγει στο ξέφωτο, μετά από μια μακρά περίοδο έντονων διακυμάνσεων, περιδινήσεων, αμφισβητήσεων και δύσβατων μαχών στο εσωτερικό πολιτικό σκηνικό.

Δοκιμάστηκε και κατάφερε, με έναν αγώνα που συνήθως περνούσε κάτω από τα ραντάρ της επικαιρότητας, να αντέξει ανάμεσα στις Συμπληγάδες για να εμφανιστεί ξανά έτοιμο να διεκδικήσει πρωταγωνιστικό ρόλο. Κατάφερε να κάνει καταρχάς το πρώτο και καθοριστικό βήμα. Προσέλκυσε 270.706 πολίτες στις εσωκομματικές κάλπες-μέλη και φίλους. Ξεπέρασε τη βάση ίδρυσής του το 2017, δηλαδή τις 212 χιλιάδες στις κάλπες και άνοιξε το παιχνίδι για τα επόμενα στοιχήματα. Ξεπέρασε κάθε προσδοκία των διοργανωτών με τη μαζική συμμετοχή και απέδειξε ότι στο δύσκολο παιχνίδι που ξεκινά μόλις τώρα έχει κάθε λόγο να μπει με φόρα, αισιοδοξία αλλά και ρεαλιστική προσέγγιση των πραγμάτων.

Η πρώτη παραδοχή είναι λοιπόν ότι έφτασε στην αφετηρία της επανεκκίνησης, εξασφαλίζοντας μία εκ των βασικών προϋποθέσεων για το άλμα που δεσμεύτηκε δια των υποψηφίων του ότι θα επιχειρήσει να κάνει. Πέτυχε το στοίχημα της μαζικής συμμετοχής, που δίνει ευρύτατη «νομιμοποίηση» στη νέα ηγεσία να τολμήσει την αναγκαία αλλαγή σελίδας με καθαρούς όρους και σαφές σχέδιο.

Η δεύτερη παραδοχή είναι ότι με τη μαζική συμμετοχή οι κεντροαριστεροί πολίτες που προσήλθαν στις κάλπες -και ίσως και εκείνοι που επέλεξαν σε αυτήν την φάση να παραμείνουν στον καναπέ τους- πιστεύουν ότι υπάρχει χώρος για την οικοδόμηση εναλλακτικής πρότασης στο σκηνικό, όπου η Νέα Δημοκρατία εξακολουθεί να επικρατεί με άνεση στα γκάλοπ και ο ΣΥΡΙΖΑ αδυνατεί να κερδίσει από την όποια κυβερνητική φθορά της.

Η τρίτη παραδοχή είναι ότι, τόσο ο νικητής του πρώτου γύρου, όσο και οι άλλοι υποψήφιοι κατάφεραν να κινητοποιήσουν διάφορα και διαφορετικά κοινά, μεγαλύτερες αλλά και μικρότερες ηλικίες να προσέλθουν και να περιμένουν υπομονετικά στις «ουρές», σε μια φάση έξαρσης των κρουσμάτων λόγω της πανδημίας. Λειτούργησε θετικά το γεγονός ότι η συντριπτική πλειονότητα των ψηφοφόρων του ΚΙΝΑΛ ήταν από την πρώτη στιγμή υπέρ του εμβολιασμού και των συλλογικών δράσεων για το ξεπέρασμα της επιδημιολογικής κρίση; Έχει και αυτό σημασία για το «στίγμα» των συμμετεχόντων στο εγχείρημα. Το σίγουρο είναι ότι έδωσαν και στις «ουρές» τη μάχη της μάσκας και της τήρησης των υγειονομικών κανόνων σε μια κοινωνία, όπου ένα σημαντικό ποσοστό της αντιστεκόταν σθεναρά μέχρι τώρα στον εμβολιασμό και στα μέτρα.

Η τέταρτη παραδοχή είναι ότι με τη μαζική συμμετοχή στις εσωκομματικές κάλπες έδειξαν ότι ασχέτως από τον υποψήφιο που επέλεξαν στον πρώτο γύρο έχουν την διάθεση να στηρίξουν κάθε συλλογική προσπάθεια την επόμενη μέρα, αρκεί να διαπιστώσουν ότι υπάρχει καθαρό σχέδιο για το κόμμα και κυρίως για τη χώρα. Είναι η σωστή η παραδοχή του Νίκου Ανδρουλάκη ότι οι ψηφοφόροι δεν παντρεύονται πλέον τις επιλογές τους, είναι απαιτητικοί όσο ποτέ και «καχύποπτοι», περιμένουν πράξεις, δεν μένουν στα λόγια.

Ως εκ τούτου, θα ακολουθήσουν πολλά και διαρκή κρας-τεστ του νέου αρχηγού, της νέας ηγετικής ομάδας και του σχεδίου που θα παρουσιάσει τουλάχιστον μέχρι τις εθνικές εκλογές. Το πρώτο κρας-τεστ του ΚΙΝΑΛ, μετά την δυνατή εικόνα του πρώτου γύρου, είναι πάντως η επιβεβαίωση της μαζικής συμμετοχής και στις δεύτερες κάλπες. Ανάμεσα στους ψηφοφόρους δεν μπορεί να υπάρχουν νικητές και ηττημένοι- και έτσι πρέπει να τους αντιμετωπίζει, τόσο ο Νίκος Ανδρουλάκης, όσο και ο αντίπαλός του στο δεύτερο γύρο, Γιώργος Παπανδρέου.

Εάν επικρατήσει η άποψη ότι το παιχνίδι κρίθηκε και οι συνυποψήφιοί τους ευχηθούν καλή τύχη στους μονομάχους και … πάρουν το δρόμο τους, οι ψηφοφόροι δεν θα έχουν -και δεν θα δώσουν στη συνέχεια απλόχερα- άλλη ευκαιρία να σφραγίσουν με την ευρεία στήριξή τους το εγχείρημα. Έχουν και οι έξι υποψήφιοι αλλά και όλα τα στελέχη -και οι βουλευτές- του ΚΙΝΑΛ την ευθύνη να κατέβουν χέρι-χέρι στο κάλεσμα προς τους ψηφοφόρους τους για τη δεύτερη Κυριακή της μάχης. Η μικρή συμμετοχή στις 12 Δεκέμβρη δεν θα είναι καλή ένδειξη για την πορεία που φαίνεται ότι αρχίζει να διαγράφει με θετικούς όρους το άλλοτε κραταιό κόμμα. Ενότητα στην πράξη και στην κάλπη.

Και από την Δευτέρα; Αν δεν κάνω λάθος και οι έξι υποψήφιοι ομνύουν στην ανάγκη για ενότητα, ανανέωση και πολιτική αυτονομία του Κινήματος Αλλαγής, που δεν λοξοκοιτάζει, ούτε προς τη Νέα Δημοκρατία, ούτε προς τον ΣΥΡΙΖΑ, που θέλει να μεγαλώσει και ως ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κεντροαριστερό κόμμα να παράξει έργο και αξιόπιστο κυβερνητικό πρόγραμμα.

Η διατήρηση της συνοχής της κοινοβουλευτικής ομάδας μέχρι τις εθνικές κάλπες θα κρίνει εν πολλοίς την πρώτη φάση μετά την αλλαγή σελίδας. Εάν εκλεγεί, όπως δείχνουν πλέον τα προγνωστικά, ο Νίκος Ανδρουλάκης, τότε ο βουλευτής που θα αναλάβει την προεδρία της κοινοβουλευτικής ομάδας πρέπει να μπορεί να εγγυηθεί καταρχάς την ενότητα μεταξύ των συναδέλφων του εκπροσωπώντας το κόμμα του στις κρίσιμες μάχες με καθαρό τεκμηριωμένο λόγο, μαχητικότητα και πυξίδα του την υπεράσπιση της πολιτικής αυτονομίας του χώρου. Δεν υπάρχουν περιθώρια για λάθη και αστοχίες, ψηφοφορίες με εικόνες «διάσπασης». Δεν έχει το Κίνημα Αλλαγής την πολυτέλεια να αφήσει …ελεύθερο το πεδίο στους αντιπάλους του εντός βουλής… Η Δευτέρα έρχεται, όπως και η αντίστροφη μέτρηση για την τελική κορυφαία μάχη του ΚΙΝΑΛ υπό τις νέες συνθήκες στις εθνικές εκλογές.