Το μακρινό 2027

Όταν θα ξανασυναντηθούμε στις κάλπες -είπε απευθυνόμενος στην Ολομέλεια- η Ελλάδα του 2027 θα είναι καλύτερη από τη σημερινή. Μάλιστα, υποστήριξε ότι, τώρα είναι η εποχή των αλμάτων κι ότι η χώρα μας δίνει τη μάχη των μεταρρυθμίσεων για να πετύχει στη σύγκλιση με τις χώρες της Ευρώπης σε μισθούς, θεσμούς και ατομικές συμπεριφορές. Κάποιος άλλος θα μπορούσε την ίδια ώρα να ισχυριστεί – όπως συνέβη με τις παρεμβάσεις των πολιτικών αρχηγών της αντιπολίτευσης- ότι η Ελλάδα παρά τα βήματα που έκανε και κάνει συνεχίζει να δίνει μια άνιση μάχη με τα προβλήματα της καθημερινότητας, με τη μείωση της αγοραστικής δύναμης των πολιτών λόγω της ακρίβειας, με τη συρρίκνωση της προοπτικής που βλέπουν οι γονείς για τα παιδιά τους. Οι νεότερες γενιές, σε όλες τις έρευνες, βλέπουν ότι η ζωή τους θα είναι χειρότερη από των γονιών τους και αγωνιούν για το μέλλον τους. Το 2027 είναι τόσο κοντά, αλλά και τόσο μακριά ταυτόχρονα. Για όλους.

Σε τρία χρόνια από τώρα θα έχει αυξηθεί το εισόδημα των πολιτών σε βαθμό, που να μην σκέφτεται ο κάθε πολίτης το τελευταίο δεκαήμερο του κάθε μήνα πως θα φτάσει ο μισθός, τι θα κόψει και πως θα καλύψει τις πάγιες υποχρεώσεις του; Σε τρία χρόνια από τώρα θα έχουν γυρίσει πίσω στη χώρα μας, όλοι όσοι έφυγαν μέσα στην κρίση και εγκαταστάθηκαν σε χώρες του εξωτερικού για ένα καλύτερο μέλλον; Θα έχει ανοίξει ο δρόμος για περισσότερες και καλύτερες δουλειές για όσους και όσες κατέκτησαν στόχους στο επάγγελμά τους, στην επιστήμη τους και εξελίχθηκαν με λιγότερα εμπόδια απ’ ότι θα αντιμετώπιζαν εδώ; Θα μπορούν οι νέοι άνθρωποι και οι νέοι γονείς να έχουν λύσει τα στεγαστικά ζητήματα και να έχουν μετατρέψει την αυξανόμενη αγωνία τους σε ελεγχόμενη;

Πως θα είναι τα πράγματα στο χώρο της Υγείας, εκεί όπου κρίνεται η εξέλιξη μιας χώρας κάθε λεπτό που περνά; Θα έχουν γίνει οι αναγκαίες προσλήψεις και οι σχετικά καλοπληρωμένοι γιατροί και νοσηλευτές θα είναι υπερήφανοι στους χώρους της εργασίας τους, όπως και οι ασθενείς για το επίπεδο της νοσηλείας τους στα δημόσια νοσοκομεία; Θα έχουν γίνει οι αναγκαίες και ριζικές αλλαγές στην Παιδεία και σε όλες τις βαθμίδες; Θα έχει δοθεί βάρος στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, εκεί όπου το κάθε παιδί συναντά την αφετηρία της γνώσης και της εξέλιξης; Θα έχει υπάρξει ένα σοβαρό σχέδιο για το πλαίσιο των πανελλαδικών εξετάσεων και θα έχει «κλειδώσει» με όρους εθνικής συνεννόησης; Θα λειτουργούν αναβαθμισμένα τα δημόσια πανεπιστήμια με περισσότερους πόρους και ευκαιρίες για τους φοιτητές; Θα λειτουργούν με κανόνες τα μη κρατικά μη κερδοσκοπικά πανεπιστήμια και ποια θα έχουν ιδρυθεί στη χώρα μας; Τι θα έχει σημάνει η ίδρυσή τους για την ευρύτερη αναπτυξιακή προοπτική της χώρας και για τη δεξαμενή των ευκαιριών που αναζητεί ο προϋπολογισμός της κάθε οικογένειας; Θα έχουν όντως μειωθεί τα γραφειοκρατικά προβλήματα, τα οποία δεν αντιμετωπίζονται απλώς με το κουμπί της ψηφιακής μετάβασης; Θα νιώθουν ασφαλείς οι συνταξιούχοι, δηλαδή θα μπορούν να ζουν ένα βίο αξιοβίωτο; Νέοι και μεγαλύτεροι θα έχουν συναντήσει ένα άξιο πλάνο για την αναχαίτιση της κλιματικής κρίσης και των συνεπειών στο περιβάλλον;

Ο κόσμος γύρω μας, στην Ευρώπη και διεθνώς με τις πολλαπλές αβεβαιότητες θα έχει τις ηγεσίες που θα θέλουν και θα μπορούν να βάλουν ισχυρές βάσεις για την ανάπτυξή τους ή οι ρεαλιστικές προβλέψεις είναι ταυτόχρονα και δυσοίωνες; Και η Ελλάδα ποια θέση θα έχει λάβει στην σκακιέρα; Καλύτερη ή χειρότερη; Και οι πολιτικές δημοκρατικές δυνάμεις στη χώρα μας θα έχουν αποτελεσματικούς διαύλους επικοινωνίας για βήματα, αν όχι άλματα, βήματα προόδου σε κάθε κρίσιμο τομέα;

Το 2027, όταν θα ξανασυναντηθούν στις κάλπες, πως θα είναι οι πολιτικοί συσχετισμοί στη χώρα μας; Οι πρόσφατες ευρωεκλογές έδειξαν ότι οι πολίτες μέσα σε ένα χρόνο από τις εθνικές εκλογές θέλησαν να στείλουν πολλαπλά μηνύματα τόσο προς την κυβερνητική παράταξη, όσο και προς τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Η Νέα Δημοκρατία χάνοντας περίπου 13 ποσοστιαίες μονάδες καλείται τώρα να δώσει συγκεκριμένες απαντήσεις για τις αλλαγές που θα δρομολογήσει στη χώρα μέχρι το εκλογικό ραντεβού του 2027. Έχοντας χάσει στην πραγματικότητα τη βεβαιότητα ότι μπορεί να εξασφαλίσει για τρίτη συνεχόμενη φορά ένα αυτοδύναμο εκλογικό αποτέλεσμα καλείται στην πραγματικότητα να απαντήσει αν πρόκειται να εγκλωβιστεί σε ένα και μόνο στόχο (για την εξασφάλιση της αριθμητικής της αυτοδυναμίας) ή αν θα επιλέξει να επιχειρήσει τη διεύρυνση της βάσης της φέρνοντας αποτελέσματα στα πεδία της καθημερινότητας και των μεταρρυθμίσεων που αφορούν στους πολλούς.

Στον ΣΥΡΙΖΑ και στο ΠΑΣΟΚ οι προβλέψεις για το 2027 οδηγούν σε πολλά και διαφορετικά σενάρια. Τόσο η Κουμουνδούρου, όσο και η Χαριλάου Τρικούπη βρίσκονται μπροστά σε ένα σταυροδρόμι, με τις ηγεσίες και τις ηγετικές ομάδες να πρέπει να κάνουν κρίσιμες επιλογές όσον αφορά στις ευθύνες τους απέναντι στους πολίτες. Ο ρόλος των δύο κομμάτων είναι θεσμικός και αφορά στο πως θα ασκήσουν σοβαρή και αποτελεσματική αντιπολίτευση. Πως και με ποιους;

Το ΠΑΣΟΚ μετά την απώλεια του διακηρυγμένου εκλογικού στόχου για τη δεύτερη θέση έχει μπροστά του μια μεγάλη ευκαιρία. Της ανασύνταξης και της επανεκκίνησης. Βασική προϋπόθεση είναι η μαζική – η μαζικότερη από την προηγούμενη εσωκομματική αναμέτρηση- συμμετοχή στις κάλπες της 6ης και της 13ης Οκτωβρίου. Το κόμμα που έχει ταυτίσει την πορεία του με τον κόσμο της κεντροαριστεράς οφείλει με όρους συλλογικής προσπάθειας και ενότητας να ανοίξει τις πόρτες του, έχοντας ένα καθαρό σχέδιο για τη διακυβέρνηση της χώρας. Δεν αρκεί να διαπιστώνει κανείς ότι καταγράφεται ένα σκηνικό πολιτικής ασσυμετρίας. Χρειάζεται να μπορεί και να το αλλάξει.

Ποιος θα είναι στην προεδρία του ΠΑΣΟΚ το 2027; Θα είναι άντρας ή γυναίκα; Θα είναι κοινοβουλευτικός ή εξωκοινοβουλευτικός παίκτης; Θα μπορεί να απευθυνθεί σε περισσότερους ψηφοφόρους και να σηκώσει από τον καναπέ όσους και όσες τα τελευταία χρόνια έχουν συνειδητά κρατήσει αποστάσεις από τις κάλπες; Θα είναι υπέρ ή κατά των συνεργασιών και με ποιο πλάνο κατά νου; Ποια θα είναι η διαδρομή και η σχέση τους με το ΠΑΣΟΚ που οι ίδιοι περιγράφουν ως ένα ιστορικό κόμμα εξουσίας; Θα μπορεί τότε το ΠΑΣΟΚ, αφήνοντας πίσω του οριστικά τις κουβέντες για τη δεύτερη ή την τρίτη θέση, να δημιουργεί τη συνθήκη για την στήριξη του σχεδίου του από ένα πλειοψηφικό ρεύμα; Ή θα σέρνεται στα υπαρξιακά του προβλήματα, έχοντας χάσει την ευκαιρία να ηγηθεί εκ νέου της μεγάλης κεντροαριστεράς στη χώρα μας; Είπαμε, το 2027 είναι πολύ μακριά… Και το μόνο σίγουρο είναι ότι οι εξελίξεις μέχρι τις επόμενες βουλευτικές κάλπες (και όχι βέβαια μόνο για το ΠΑΣΟΚ) δεν θα είναι ευθύγραμμες.