«Ένα γράμμα στον Αη Βασίλη» ( από έναν ενήλικα αυτή τη φορά )

`Οπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος έρχονται τα Χριστούγεννα. Τι σημαίνουν όμως για τον καθέναν από εμάς? Σίγουρα δεν βρίσκουν όλοι το ίδιο νόημα σ’αυτήν την παγκόσμια γιορτή της αγάπης. Σε άλλους περνάει ό χρόνος αψήφιστα, άλλοι τα βιώνουν βαριά, και δη οι μοναχικοί, άλλοι τα βιώνουν ουσιαστικά και μέσα στην τρελλή χαρά. 

`Οχι, δεν πρόκειται για φάρσα. Στην ενήλικη τους ζωή, οι άνθρωποι έχουν πάντα δικαίωμα στο όνειρο. Το έλκηθρο του Αη- Βασίλη, ο μικρός τυμπανιστής και οι χρυσές μοίρες μπορούν να πλαισιώσουν και να ευχαριστήσουν κάθε άνθρωπο που ονειρεύεται ένα καλύτερο αύριο, σε έναν καλύτερο κόσμο.

Μπορεί η εποχή που τα βράδυα βγαίναν οι καλικάντζαροι και μαγάριζαν τους κουραμπιέδες και τα μελομακάρονα να έχει παρέλθει, αλλά δεν το βάζουμε κάτω.

Τα Χριστούγεννα είναι μια γιορτή που διαρκεί λίγο και μόνο μια φορά κάθε χρόνο, αλλά είναι στο χέρι μας πια, και κανενός άλλου να τους προσδώσουμε το χρώμα και τα άρωμα που εμείς θέλουμε, για τους δικούς μας και όχι μόνον.
Η γιορτή είναι πάντα γιορτή. Εμείς και μόνο εμείς αποφασίζουμε αν θα είμαστε νεράϊδες ή καουμπόϋδες, ευγενικοί με τους άλλους ή όχι. Είναι λοιπόν άλλη μια ευκαιρία να θυμηθούμε ξανά τους συνανθρώπους μας και να αποδείξουμε στον εαυτόν μας ότι δεν είμαστε μόνοι, αρκεί να το θελήσουμε. Μια ζεστή κουβέντα, ένα πιάτο φαϊ, λίγη ευγένεια στους τρόπους και την συμπεριφορά, ποτέ δεν έβλαψαν κανέναν.
Τα Χριστούγεννα δεν είναι μια γιορτή κατανάλωσης, όπως πολλοί πιστεύουν. Είναι η γιορτή της αγάπης, της προσφοράς και της ανάγκης επικοινωνίας μας με τους άλλους.

Ας ευχηθούμε λοιπόν λιγότερη βία, εγκληματικότητα και ατυχήματα στους δρόμους, ουσιαστικότερες και βαθύτερες σχέσεις και σκέψεις, και περισσότερη αγάπη. Γιατί αγάπη σημαίνει ευθύνη. Σε κάθε βήμα, σε κάθε σκέψη, σε κάθε ενέργειά μας. Αν δεν μπορούμε να γίνουμε λίγο πιο υπεύθυνοι, ας προσπαθήσουμε τουλάχιστον να βρούμε έναν άλλο δρόμο που θα μας οδηγήσει στους συνανθρώπους μας.

Τα Χριστούγεννα του 2018, ας είναι μια παγκόσμια γιορτή της αγάπης. Τέλος λοιπόν στα άδεια και κενά βλέμματα, στην πλεονεξία του εγώ, στην σκληρότητα, στη παγωνιά του δρόμου, στη μελαγχολία και τη θλίψη. Σε αυτές τις `Αγιες μέρες η κοινωνική ψαλίδα μοιάζει να ταλαντεύεται στα δύο άκρα, με άλλα λόγια στην απόλυτη φτώχια και ανέχεια και στον απόλυτο πλούτο μιας επίδειξης που δεν έχει κανένα νόημα και μοιάζει να υπερνικά έναν ψεύτικο σε αξίες, κόσμο.

Λιγότερα ψέματα λοιπόν, περισσότερη διαφάνεια, ζεστασιά και κατανόηση, λιγότερη προσποίηση, και γιατί όχι, περισσότερη χαρά και κέφι, μέσω της προσφοράς για τον άλλον, που διαρκεί σαφώς περισσότερο στον χρόνο.
Και σίγουρα, στα κάλαντα λέμε ναι!

Ο δικός μας `Αη – Βασίλης από τη Καισαρεία, καλώς να κατέβει από την καμινάδα να μοιράσει σε όλα τα παιδιά ευχητήριες κάρτες και δώρα ανάλογα με τις επιθυμίες, τις ανάγκες και τα ταλέντα τους.
Όσο για τα παιδιά που μας χτυπούν την πόρτα και τις παιδικές τους φωνές, ας ενωθούν κι αυτές ως τον ουρανό κι ας ακουστούν στα πέρατα του κόσμου. Και οι μεγάλοι, ας ζητήσουμε κι εμείς να προχωρήσουν τα πράγματα σε έναν καλύτερο δρόμο.
Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr