Για σκεφτείτε, να κυβερνούσε σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ…

Σίγουρα δεν χρειάζεται ιδιαίτερη προσπάθεια. Και, φυσικά, δεν χρειαζόμαστε την μυθοπλαστική ικανότητα του Στίβεν Σπίλμπεργκ. Τα χρόνια περνούν αλλά οι μνήμες παραμένουν νωπές. Για να μην τα ξεχάσουμε, κάνουν ό,τι μπορούν ο κ. Τσίπρας και οι συν αυτώ… Το πιθανότερο λοιπόν είναι, εάν όχι απολύτως βέβαιο, ότι θα χρειαζόταν άλλο ένα χαμένο εξάμηνο σαν εκείνο του 2015. Το πιθανότερο είναι ότι, αντί να ληφθούν άμεσα μέτρα και γίνουν γρήγορες κινήσεις, θα περνούσαμε μπόλικους μήνες άρνησης της πραγματικότητας. Με τεράστιο κόστος για τη χώρα. Θα ακούγαμε απίθανα πράγματα για τη «διεθνή συνωμοσία» που εξυφαίνεται σε βάρος μας. Να θυμηθούμε πόσο μας κόστισε εκείνο το τροπάρι; Κοντά στα 100 δις ευρώ κατά τους πιο μέτριους υπολογισμούς.

Δεν θα το είχε σε τίποτε ο κ. Τσίπρας να κηρύξει τον φονικό ιό «ανύπαρκτο» και «κατασκευασμένο», να δίνει υποσχέσεις ότι θα τον εξολοθρεύσει «με ένα νόμο σε ένα άρθρο», και με ζουρνάδες και νταούλια να καμώνεται ότι θα λύσει το πρόβλημα. Εδώ είναι έτοιμος να μας τα (ξανα)πει σήμερα, «φλερτάροντας» ανά διαστήματα με τις κάθε είδους ψεκασμένες θεωρίες. Φαντασθείτε τι θα ακουγόταν σε άλλες συνθήκες. Θα μπορούσε να τον έχει τρομάξει κιόλας φωνάζοντας «Go back …coronavirus!», και να έχει κάνει το πόπολο του να εκστασιάζεται διαλαλώντας ότι «θα είναι μέρα μεσημέρι όταν ο ιός θα μας προσκυνήσει». Αν είχε δε ακόμη στο πλευρό του τον κ. Λαφαζάνη και τους άλλους «συντρόφους» του, θα είχαν, επίσης, ξεκινήσει όλοι μαζί διεθνή περιοδεία από την Κίνα ως την Ρωσία, και από την Κούβα ως την Βενεζουέλα, για να βρουν στήριξη στον επαναστατικό αγώνα τους κατά του κορονοϊού. Ο δε κ. Βαρουφάκης με το ένα «ν» θα είχε ξεδιπλώσει όλο του το ταλέντο στη θεωρία των παιγνίων ώσπου κάποια στιγμή υπερήφανος θα φώναζε «αγάπη μου, έκλεισα τα …πάντα».

Κι όταν στο τέλος του εξαμήνου θα είχαν σπάσει τα μούτρα τους, θα ήταν ικανοί να οργανώσουν κι ένα δημοψήφισμα. Υπερβολές; Όχι δα. Τα ζήσαμε και δεν τα ξεχνάμε. Ευτυχώς λοιπόν…

Μπορεί να σκεφτεί κανείς τι θα συνέβαινε στη χώρα εάν υπουργός Υγείας ήταν ο κ. Πολάκης; Δεν μιλάμε για τις ΜΕΘ και τα Νοσοκομεία που θα είχαν μετατραπεί μάλλον σε "Βουλκανιζατέρ" για τους κολλητούς. Επίσης δεν θα χρειαζόταν να συζητάμε καν αυτή τη στιγμή για πιστοποιητικό εμβολιασμού που θα διευκόλυνε τις ζωές μας. Θα είχε φτιάξει τα δικά του πιστοποιητικά με τη σφραγίδα …ΣΥΡΙΖΑ και για όλους τους άλλους, που κατ’ αυτόν είναι «δοσίλογοι και μαυραγορίτες», θα έστηνε σύγχρονους Καιάδες. Η απόλυτη καταστροφή.

Μπορεί να σκεφτεί κανείς τι θα συνέβαινε στη χώρα εάν οι προκλήσεις της πανδημίας έπρεπε να αντιμετωπιστούν με υπουργό Ψηφιακής Διακυβέρνησης τον κ. Παππά; Οι Έλληνες, αντί με ένα κλικ να λύνουν σειρά προβλημάτων και να έχουν καθημερινά μπροστά στις οθόνες τους ολοένα και περισσότερες υπηρεσίες, θα έτρεχαν στα …βοσκοτόπια του κ. Καλογρίτσα μήπως και σωθούν.

Μπορεί να σκεφτεί κανείς τι θα συνέβαινε στη χώρα εάν σε μια τέτοια κρίσιμη συγκυρία υπουργός Προστασίας του Πολίτη ήταν επί παραδείγματι ο κ. Τόσκας; Θα μας έλεγε, όπως και για τους κακοποιούς, ότι καλύτερα να κάνουμε ότι κοιμόμαστε. Προφανώς και για τον ιό την ίδια άποψη θα είχε. Μέχρι να αντιληφθεί τι συμβαίνει, θα ήταν πολύ αργά.

Μπορεί να σκεφτεί κανείς τι θα συνέβαινε στη χώρα εάν υπουργός Παιδείας ήταν ο κ. Φίλης. Η πανδημία θα ήταν πρώτη τάξεως αφορμή για να καταργηθούν οι παρελάσεις τις οποίες ουδέποτε ήθελε, όπως και δεν θέλει, ο ΣΥΡΙΖΑ, να ξανανοίξουν οι Εκκλησίες. Εύκολα θα τις καταργούσαν και αυτές. Ποια μέτρα προστασίας, ποιες αποστάσεις; Λουκέτο κανονικό. Για την τηλεκπαίδευση, ας μην το συζητάμε καθόλου. Οι μαθητές θα είχαν αφεθεί στην τύχη τους.

Μπορεί να σκεφτεί κανείς τι θα συνέβαινε εάν η επόμενη ημέρα της χώρας βρισκόταν στα χέρια υπουργών όπως κ. Φλαμπουράρης και έπρεπε αυτός να έχει λόγο για τα 32 δις ευρώ του Ταμείου Ανάκαμψης; Πίνοντας το φραπέ του, θα μας εξηγούσε ακόμη τι πρέπει να γίνει για το πακέτο …Γιούνκερ. Και θα περιμέναμε...

Δεν χρειάζεται να σκεφτεί κανείς τι θα γινόταν στη χώρα με τις «λαϊκές κινητοποιήσεις». Το ζήσαμε όλο αυτό το διάστημα με τον κ. Τσίπρα να μας λέει με αυθάδεια ότι «δέχεται το ρίσκο τους», και στη συνέχεια να επιχειρεί να παίξει με τις λέξεις, για το εάν «δέχεται» ή «αναλαμβάνει». Πάντα κουτοπόνηρος. Έτσι κι αλλιώς όταν οι "σύντροφοι" κατεβαίνουν στους δρόμους -ακόμη και για τον Κουφοντίνα- ο ιός ...δεν κολλάει. Τραγωδία.

Δεν χρειάζεται να σκεφτούμε πολύ γιατί ήδη γνωρίζουμε τι συνέβη με την αντιμετώπιση μιας τραγωδίας επί ΣΥΡΙΖΑ. Το Μάτι θα παραμείνει ένα διαρκές όνειδος. Και δεν θα ξεχάσουμε ποτέ ότι ακόμη και την ώρα της μεγάλης καταστροφής, μάς έλεγαν ψέματα κατάμουτρα με σκηνοθετημένες συσκέψεις και αλλοιωμένα στοιχεία. Αλίμονο λοιπόν εάν θα έπρεπε να διαχειριστούν και μια πανδημία.

Ναι, ο Θεός της Ελλάδας είναι μεγάλος. Μπορεί ο πόλεμος που δίνουμε με τον αόρατο εχθρό εδώ κι ένα χρόνο να έχει τις καλές και τις κακές στιγμές, αλλά ευτυχώς που στο τιμόνι της χώρας δεν βρίσκεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Ευτυχώς...