Ήταν μια εμφάνιση ομάδας που μπορεί να διεκδικήσει το πρωτάθλημα, αυτή που πραγματοποίησε ο Άρης, το βράδυ του Σαββάτου, κόντρα στη Λαμία.
Στα ντέρμπι με Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ δεν τη φοβόμουν την ομάδα, ήμουν σίγουρος –όπως αποδείχτηκε και στην πράξη- πως θα ανταπεξέλθει.
Είχα αμφιβολίες για το παιχνίδι με τον Εθνικό στο Κύπελλο, εν μέρει δικαιώθηκα καθώς ναι μεν ήρθε η νίκη-πρόκριση αλλά με επιεικώς μέτρια εμφάνιση, και για το ματς με τη Λαμία.
Διαψεύστηκα πανηγυρικά για το δεύτερο καθώς ο φετινός Άρης φαίνεται πως έχει αλλάξει.
Έχει αλλάξει επειδή πρόσθεσε στο ρόστερ του παίκτες που διαθέτουν αγωνιστική ποιότητα και σωστή νοοτροπία. Οι παλιοί, δίπλα στο φρέσκο αίμα, έχουν βρει επιπλέον κίνητρα και ανταποκρίνονται. Όσοι αδυνατούν να ακολουθήσουν το γκρουπ, πνευματικά και σωματικά, είτε μένουν εκτός αποστολής (Κίκε Σαβέριο και Ζαν Ζουλ), είτε δεν παίζουν ούτε σαν αλλαγή (Σαμόρα).
Στο πρώτο ημίχρονο οι παίκτες του Μάντζιου τα έκαναν όλα ιδανικά: άνοιξαν το σκορ νωρίς, πρέσαραν, κάλυψαν χώρους, κέρδισαν όλες τις δεύτερες μπάλες στο κέντρο, απειλήθηκαν… μισή φορά από τον αντίπαλο και κλείδωσαν τη νίκη πετυχαίνοντας δεύτερο γκολ στο φινάλε του 45λεπτου.
Τόσο απλά!
Από όλα όσα έγιναν σε αυτό το διάστημα, αυτό που μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση είναι η… μανία με την οποία έπεφταν πάνω στους ποδοσφαιριστές της Λαμίας κάθε φορά που έχαναν την μπάλα. Δεν θυμάμαι ποτέ στο παρελθόν τους ποδοσφαιριστές των «κιτρινόμαυρων» να παίζουν με τέτοια ένταση και με τόση προσήλωση σε ματς με ομάδα εκτός «Big 5»,.
Στο δεύτερο ημίχρονο, με το σκορ να βρίσκεται στο ασφαλές 2-0 και τη Λαμία να απειλεί μόνο με μακρινά σουτ που έβρισκαν στόχο το… προστατευτικό δίχτυ της Θύρα 1, ο Άρης έριξε ρυθμούς κάνοντας διαχείριση χρόνου και δυνάμεων.
Η τριάδα στο κέντρο, Σιφουέντες-Μόντσου-Μάνου Γκαρθία, έτρεξε, οργάνωσε και δημιούργησε: είχε ευστοχία μεταβιβάσεων άνω του 85%, με συνολικά 251 εύστοχες πάσες. Ο Μόντσου έδωσε την ασίστ στον Μορόν στο πρώτο γκολ και ο Σιφουέντες στο δεύτερο, ενώ ο Μάνου στο πρώτο ημίχρονο έδωσε πάσα-πάρε βάλε στον Ντιαντί αλλά το πλασέ του τελευταίου τελικώς το απέκρουσε ο πορτιέρε, Κόστιτς.
Για τον Μορόν και την απίθανη ικανότητά του στο γκολ ό,τι και να ειπωθεί είναι λίγο: σκόραρε με γυριστή κεφαλιά και με σουτ έξω από τη μεγάλη περιοχή επιβεβαιώνοντας το μεγάλο του ρεπερτόριο όταν θέλει να στείλει την μπάλα στα αντίπαλα δίχτυα.
Ο Ισπανός φορ μετά από 7 αγωνιστικές έχει σημειώσει 6 γκολ με 21 συνολικά τελικές προσπάθειες που έδωσαν όλες μαζί 3,27 XGoals. Εάν αφαιρέσουμε τα δύο εύστοχα πέναλτι (0,75+0,75=1,50), η αναλογία XGoals με τα τέρματα που έχει σημειώσει είναι αδιανόητη!
Με τους τρεις βαθμούς ο Άρης πάτησε την κορυφή του βαθμολογικού πίνακα ξανά μετά από περίπου 4 χρόνια και πάει ήρεμος στη διακοπή για το international break.
Μετά το τέλος του αγώνα ο Άκης Μάντζιος είπε «υπάρχουν στιγμές που χαζεύεις βλέποντας τον Άρη» ενώ ο ακραίος της Λαμίας, Αντώνης Ντεντάκης ανέφερε: «παίξαμε με την πιο φορμαρισμένη ομάδα του πρωταθλήματος». Δίκιο έχουν και οι δύο!
Στα αποδυτήρια οι παίκτες το γιόρτασαν ακούγοντας το «Lose Yourself» του Eminem, ένα τραγούδι που έπαιξε στην ταινία «8 Miles», το οποίο περιγράφει τη μεταμόρφωση ενός προβληματικού, φτωχού παιδιού σε διάσημο ράπερ.
Οι πρώτοι στίχοι του τραγουδιού λένε «Κοίτα, αν είχες μια προσπάθεια, ή μια ευκαιρία, για να αδράξεις όλα αυτά που ήθελες ποτέ σου, μία στιγμή, θα την άρπαζες ή θα την άφηνες να περάσει;».
Και μου φαίνεται πως πάει να δημιουργηθεί μια ευκαιρία για τον φετινό Άρη…