Φώτης Πλιάκος

Η ελληνική κοινωνία, σοκαρισμένη από το αποτρόπαιο έγκλημα, απαιτούσε δραστικά μέτρα κατά της βίας που σχετίζεται με τα «αθλητικά» οπότε η Κυβέρνηση δεν είχε περιθώριο αδράνειας.

Μετά την επιχείρηση «Δαμόκλειο Σπάθη» όπου οι αστυνομικές αρχές προχώρησαν σε συλλήψεις με στόχο την εξάρθρωση της εγκληματικής οργάνωσης που κρυβόταν πίσω από τη δολοφονία Λυγγερίδη η Κυβέρνηση πήρε μια σειρά γενικότερων μέτρων: έκλεισε τα γήπεδα μέχρι να τοποθετηθούν ειδικές κάμερες υψηλής ευκρίνειας, επέβαλε το ηλεκτρονικό εισιτήριο και την ταυτοποίηση μέσω της εφαρμογής Gov, αυστηροποίησε τις ποινές για όσους υποκινούν τη βία ή εμπλέκονται σε επεισόδια και θέσπισε ρήτρα παραβατικότητας.

Η Διαρκής Επιτροπή Αντιμετώπισης της Βίας (ΔΕΑΒ) -που ιδρύθηκε το 2006 - αναβαθμίστηκε με την τοποθέτηση δύο εισαγγελέων ως επικεφαλής της. Απέκτησε υπερεξουσίες και οι παρατηρητές της θα μπορούσαν πλέον μέσω των εκθέσεών τους να επιβάλλουν ποινές στις ΠΑΕ (και όχι μόνο) παραβιάζοντας, κατά κάποιο τρόπο, ακόμη και το αυτοδιοίκητο στο ποδόσφαιρο.
Το βαρύ κλίμα εκείνων ημερών και το πένθος εξαιτίας της απώλειας ενός νέου ανθρώπου, εν ώρα καθήκοντος, υποχρέωσε τις αθλητικές εταιρίες σε μια ενοχική αποδοχή των μέτρων. Αλλωστε η Κυβέρνηση δεν τις έδωσε και πολλά περιθώρια διαπραγμάτευσης.

Κάποια από τα μέτρα, ειδικά αυτό με την ηλεκτρονική ταυτοποίηση, προκάλεσαν σύγχυση στους «κανονικούς» φιλάθλους που απλά πηγαίνουν στο γήπεδο για να παρακολουθήσουν την αγαπημένη τους ομάδα.

Η Κυβέρνηση –πολύ σωστά- ήθελε να νομοθετήσει για να περιορίσει την αθλητική βία αλλά ορισμένες από τις αποφάσεις που έλαβε δεν ήταν στοχευμένες προς τη σωστή κατεύθυνση: Η βία που ήθελε να καταπολεμήσει κυριαρχεί έξω από τα γήπεδα, ακόμα και σε μέρες που δεν γίνονται ποδοσφαιρική αγώνες.

Τοποθετήθηκαν, λοιπόν, κάμερες στα γήπεδα, τα πρωταθλήματα ξεκίνησαν και πάλι και η ΔΕΑΒ άρχισε να επιβάλει ποινές. Τιμώρησε με ποινή κεκλεισμένων των θυρών σχεδόν όλες οι ΠΑΕ για μεμονωμένα περιστατικά: Την ΠΑΕ ΑΕΚ και την ΠΑΕ ΠΑΟΚ για μία κροτίδα, την ΠΑΕ Παναθηναϊκός για ρίψη μπουκαλιών κτλ.

Ο Αρης τιμωρήθηκε επειδή στο εκτός έδρας παιχνίδι με τον Ατρόμητο, στο πλαίσιο της 1ης αγωνιστικής της φετινής Super League, ένας οπαδός της «έριξε εντός του αγωνιστικού χώρου, κάθισμα που αποκόλλησε από την κερκίδα του γηπέδου, πρόσφορο να προκαλέσει σωματική βλάβη» - όπως ανέφερε η ανακοίνωση της ΔΕΑΒ.

Μετά την επιβολή της ποινής η ΠΑΕ Αρης με ανακοίνωση της τότε είχε γνωστοποιήσει τα εξής: «Δυστυχώς ένας ανόητος φίλαθλος ήταν αρκετός για να επισκιάσει την καθ’ όλα άψογη και υποδειγματική παρουσία και συμπεριφορά των φιλάθλων μας στο Περιστέρι. Εξαιτίας αυτού του ενός ανόητου, η πλειοψηφία των φιλάθλων μας δεν θα μπορέσει να παρευρεθεί στο γήπεδό μας στο πρώτο εντός έδρας παιχνίδι με τον Αστέρα Τρίπολης για την 3η Αγωνιστική του πρωταθλήματος. Η ΠΑΕ ΑΡΗΣ θα πράξει τα δέοντα για να εντοπιστεί και να του απαγορευτεί η δια βίου είσοδος στο Κλεάνθης Βικελίδης»

Το περασμένο Σάββατο το «Κλεάνθης Βικελίδης» κατακλείστηκε από 20.000 οπαδούς των «κιτρινόμαυρων» για την αναμέτρηση με τον Βόλο ΝΠΣ. Ο Αρης προέρχονταν από –άδικη- ήττα στο Αγρίνιο από τον Παναιτωλικό, ήττα που προήλθε εξαιτίας διαιτητικών λαθών και ηττήθηκε –ξανά- από την ομάδα της Μαγνησίας – και πάλι έχοντας σοβαρά παράπονα από τη διαιτησία

Παρόλα αυτά η συμπεριφορά του κόσμου ήταν υποδειγματική. Από τους 20.000 ανθρώπους που βρέθηκαν στο γήπεδο υπήρξαν 1-2 ανόητοι που πέταξαν, στον περιβάλλοντα χώρο, την ώρα που οι παίκτες του Βόλου πανηγύριζαν το γκολ που είχαν σημειώσει, ένα μισοάδειο κουτάκι μπύρας, έναν αναπτήρα κι ένα μικρό μπουκαλάκι νερού. Προφανώς η οποιαδήποτε ρίψη αντικειμένου είναι απαράδεκτη και κατακριτέα αλλά αναλόγως με το περιστατικό θα πρέπει να επιβάλλεται και η πρέπουσα τιμωρία.

Ωστόσο η ΔΕΑΒ τιμώρησε τον Αρη με ποινή 2 αγωνιστικών κεκλεισμένων των θυρών. Για ακριβώς ίδια περιστατικά άλλες ΠΑΕ –σωστά- είχαν τιμωρηθεί από την ίδια Επιτροπή με χρηματικό πρόστιμο ή δεν είχαν τιμωρηθεί καθόλου.

Ο νόμος αναφέρει συγκεκριμένα πως για να επιβληθεί ποινή κεκλεισμένων των θυρών θα πρέπει να γίνει ρίψη «αντικειμένου πρόσφορου να προκαλέσει σωματική βλάβη προσώπου και ιδίως πυρσού, φωτοβολίδας, κροτίδας, βεγγαλικού, πυροτεχνήματος, καπνογόνου και οποιασδήποτε γενικώς εύφλεκτης ύλης».

Εν αντιθέσει με την ποινή στο παιχνίδι με τον Ατρόμητο, που είχε θεωρηθεί «δίκαιη», επιφέροντας μάλιστα τον διά βίου αποκλεισμό του υπεύθυνου οπαδού από την ίδια την ΠΑΕ, αυτή τη φορά υπήρξαν αντιδράσεις.

Οι φίλοι του Αρη στα σόσιαλ μίντια θεώρησαν –δικαίως- πως η ομάδα τους έχει στοχοποιηθεί από το παρασκήνιο του ποδοσφαίρου και την ΔΕΑΒ: «Χάνουμε βαθμούς εξαιτίας των διαιτητών και μας τιμωρούν αδίκως με ποινή κεκλεισμένων των θυρών, κάπως πρέπει να διαμαρτυρηθούμε». Ωστόσο δεν υπήρξε κάποια επίσημη ανακοίνωση για συγκεκριμένη κινητοποίηση.

Χθες έγινε γνωστό πως μετά από μια συνομιλία των κ.κ. Ταχιάο και Καρυπίδη ο Υπουργός πήγε στον Εισαγγελέα για να καταγγείλει πιθανά επεισόδια στα εγκαίνια του μετρό λόγω της ποινής που επέβαλε η ΔΕΑΒ στον Αρη.

Δεν μπορώ να γνωρίζω τι ειπώθηκε ανάμεσα στους δύο. Αυτό που βλέπω πάντως είναι πως ο κ. Ταχιάος είναι εντελώς αποκομμένος από την κοινωνία της Θεσσαλονίκης. Διαφορετικά θα γνώριζε πως ο Αρης σαν οργανισμός έχει κάνει δεκάδες κινητοποιήσεις στο παρελθόν, χωρίς να υπάρξει η παραμικρή διατάραξη στην κανονικότητα της ζωής της πόλης.

Για παράδειγμα στην τελευταία εκδήλωση για τον εορτασμό των 100 ετών από την ίδρυση του Συλλόγου τον περασμένο Μάρτιο, η πλατεία Αριστοτέλους είχε κατακλιστεί για δύο ημέρες από χιλιάδες φίλους της ομάδας. Η διοργανώτρια επιτροπή είχε ζητήσει από το Δήμο να καταγράψει τυχόν ζημιές που μπορεί να προκλήθηκαν για να τις αποκαταστήσει: Δεν υπήρξε καμία.

Τελικώς ο Αρης πέτυχε, μέσω προσφυγής στο Διοικητικό Εφετείο Αθηνών, την αναστολή της ποινής που του επέβαλε η ΔΕΑΒ. Δεν ξέρω αν στην έφεση θα καταπέσει ολοκληρωτικά η τιμωρία – κανονικά θα έπρεπε.

Σίγουρα πάντως θα πρέπει να γίνει μια κουβέντα, συνολικά από τους θεσμούς του ποδοσφαίρου, για τον ρόλο της ΔΕΑΒ.

Εκτός εάν οι ποδοσφαιρικοί θεσμοί αρέσκονται μόνο με την ενασχόλησή τους για την κυριαρχία στο παρασκήνιο…