Ο Άδωνις, ο φόβος της ανεργίας και ο τσάμπα μάγκας…

Ας δούμε το θέμα ψύχραιμα. 

Ο Αδωνις Γεωργιάδης κατά κοινή ομολογία από όποιο υπουργείο πέρασε τα πήγε εξαιρετικά καλά. Αυτό έχουν να το λένε όλοι. Για την ακρίβεια, άνθρωποι της ναυτιλίας ακόμα λένε σε κατ'ιδίαν συζητήσεις τους ότι ίσως ήταν ο καλύτερος υπουργός που πέρασε από το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας.

Χαρακτηριστική είναι  αφήγηση στελέχους Ακτοπλοϊκής Ένωσης: «Τον κάλεσα στο τηλέφωνο μια ημέρα για να βρεθούμε από κοντά προκειμένου να συζητήσουμε ένα φλέγον νομοσχέδιο του υπουργείου του. Η απάντηση του ήταν: πού είσαι τώρα; Του απάντησα: στο γραφείο μου. Μου είπε: έρχομαι με τους συνεργάτες μου.  Πράγματι, σε 30 λεπτά ήταν στο γραφείο μου και συζητήσαμε επί μία ώρα για όλα τα ζητήματα που μας απασχολουσαν. Το εντυπωσιακό ήταν ότι ήταν ενημερωμένος για τα πάντα».

Όταν ήταν υπουργός Υγείας  διακρίθηκε γιατί ήταν ενημερωμένος για τα πάντα. Ακόμα και τώρα εάν κάποιος τον ρωτήσει για το κέντρο Υγείας της Πάρου  μπορεί να απαριθμήσει πόσους γιατρούς έχει (εάν έχει) ποια είναι τα κενά στην λειτουργία του κλπ.

Επί της ουσίας ο Αδωνις Γεωργιάδης μπορεί να είναι «φωνακλάς» μπροστά στα τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά μικρόφωνα αλλά κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι έχει γρήγορη σκέψη. Το βασικό του ατού δε, είναι ότι έχει αυτό που όλοι λέμε «κοινή λογική».

Ένας άνθρωπος λοιπόν με κοινή λογική (αφήστε δε που είναι και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος) μπορεί να ζητάει την παραίτηση ενός από τα κεντρικά πρόσωπα της κυβέρνησης στην οποία έχει διατελέσει υπουργός;  Δεν γνώριζε ότι τον ΕΝΦΙΑ τον «δημιούργησε» συνεργάτης του πρώην επικεφαλής του οικονομικού επιτελείου και συμφώνησαν σε αυτό οι κύριοι Σαμαράς και Βενιζέλος;  Δεν γνωρίζει ότι ο Χαρδουβελης το μόνο που έκανε ήταν να διορθώσει τις αδικίες;

Προφανώς όλα αυτά τα ξέρει. Άρα ποιο είναι το λογικό συμπέρασμα ; Ότι ο Γεωργιαδης ήταν «φάουλ» σε αυτή του την ενέργεια.  

ΥΓ: Και στο κάτω κάτω της γραφής, εάν διαφωνεί ας παραιτηθεί διαμαρτυρόμενος για τον (άδικο) φόρο. Άλλα πού κότσια. Προφανώς φοβάται και εκείνος… την ανεργία. Ή αλλιώς τσάμπα μάγκας…