Είναι μαρξίστρια η Λεπέν;

Το αποτέλεσμα θα φανεί στις κάλπες, καθώς το πλειοψηφικό γαλλικό σύστημα ευνοεί πράγματι τη συγκρότηση πολιτικού μετώπου, κυρίως σε δεύτερο γύρο. Εκείνο όμως που ήδη συμβαίνει είναι ότι η Αριστερά συγκρότησε το Λαϊκό Μέτωπο κατά της Ακροδεξιάς, αλλά και αυτό στρέφει τα βέλη του κατά του Κέντρου και της Αναγέννησης του Μακρόν, που εμφανίζεται τρίτη στις δημοσκοπήσεις.

Η εμβέλεια των εκλογών στη Γαλλία ξεπερνά τα σύνορα της χώρας, καθώς εάν το κόμμα της Λεπέν συμμετάσχει σε κυβέρνηση, το μεγάλο ερώτημα είναι ποια στάση θα τηρήσει στα μεγάλα ευρωπαϊκά ζητήματα - από τις σχέσεις με τη Ρωσία και τον πόλεμο στην Ουκρανία μέχρι το Μεταναστευτικό και την οικονομία. Είναι πολύ πιθανό ότι η Λεπέν θα ακολουθήσει τη γραμμή της Ιταλίδας πρωθυπουργού Τζόρτζια Μελόνι, η οποία εγκατέλειψε τις ακραίες αντιευρωπαϊκές θέσεις και προσαρμόστηκε πλήρως στα δεδομένα της οικονομικής διακυβέρνησης της Ε.Ε.

Η εμπειρία της Μελόνι δείχνει ότι η Ε.Ε. και η Ευρωζώνη είναι συμβατές με οποιαδήποτε πολιτική δύναμη σέβεται το ιερό δισκοπότηρο του Μάαστριχτ, ακόμα κι αν είναι ξενοφοβική, μισαλλόδοξη ή έχει φιλοφασιστικό παρελθόν. Επομένως, η Ακροδεξιά στην κυβέρνηση δεν θα έχει πρόβλημα εφόσον σέβεται την ελεύθερη αγορά, τον περιορισμό των εργασιακών δικαιωμάτων, τον περιορισμό των κοινωνικών δαπανών και το μικρό Κράτος ώστε να ευνοούνται οι ευρωπαϊκές μεγάλες εταιρείες προκειμένου να ανταγωνιστούν τις ΗΠΑ - άλλο εάν οι τελευταίες δεν έχουν καταφέρει και πολλά στο πεδίο αυτό.

Εκεί που θα υπάρξει πρόβλημα είναι εάν μια κυβέρνηση με το κόμμα της Λεπέν θα αυξήσει τις κρατικές δαπάνες ή το έλλειμμα του προϋπολογισμού για να υλοποιήσει υποσχέσεις της, όπως η μείωση του φόρου στα καύσιμα, στο ηλεκτρικό ρεύμα και σε 100 αγαθά άμεσης ανάγκης ή ακόμη η αυτόματη τιμαριθμική αναπροσαρμογή των συντάξεων.

Ηδη όμως ο 28χρονος εκλεκτός της Λεπέν, Ζορντάν Μπαρντελά, άρχισε τα «θα δούμε» και «αυτό είναι για αργότερα» για πολλές από τις θέσεις του κόμματος, ενώ έχει βγει εκτός κάδρου η υπόσχεση για μείωση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης, από τα 64 χρόνια όπου το είχε ανεβάσει ο Μακρόν πυροδοτώντας μεγάλες διαδηλώσεις διαμαρτυρίας.

Η Εθνική Συσπείρωση βάζει κάθε μέρα νερό στο κρασί της καθώς δεν θέλει να τρομάξει το οικονομικό κατεστημένο και τις αγορές, έχοντας δει ότι ήδη την επαύριον των ευρωεκλογών οι τιμές των γαλλικών ομολόγων και μετοχών έκαναν βουτιά. Ο Μπαρντελά, μάλιστα, ρίχνει την ευθύνη για την υπαναχώρηση στο έλλειμμα του προϋπολογισμού, για το οποίο κατηγορεί την κυβέρνηση Μακρόν. Είναι γεγονός ότι στα τέλη Μαΐου η εταιρεία αξιολόγησης S&P είχε υποβαθμίσει το αξιόχρεο της γαλλικής κυβέρνησης, ενώ την περασμένη εβδομάδα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ξεκίνησε διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος για τη χώρα, σηματοδοτώντας την έλλειψη περιθωρίων για παροχές.

Πληθώρα αναλυτών προειδοποιούσαν ότι μια κυβέρνηση με τη Λεπέν θα έχει την τύχη της Λιζ Τρας, η οποία το 2022 εγκατέλειψε κακήν κακώς την πρωθυπουργία σε λίγες εβδομάδες υπό την πίεση της αγοράς ομολόγων και της άρνησης της Τράπεζας της Αγγλίας να τη στηρίξει. Ο δε υπουργός Οικονομικών του Μακρόν, Μπρούνο Λεμέρ, υπερθεμάτισε μιλώντας στον Σύνδεσμο Γαλλικών Επιχειρήσεων ότι εάν κυβερνήσει το κόμμα της Λεπέν η χώρα θα μπει στο ΔΝΤ, ενώ πριν από λίγες ημέρες είχε χαρακτηρίσει το πρόγραμμά της «μαρξιστικό»!

Εκεί όπου επιμένει η Ακροδεξιά είναι στη μείωση των επιδομάτων για τους ξένους και την απέλαση των παράνομων μεταναστών, επιχειρώντας να περιορίσει σε αυτά τα θέματα την προεκλογική ατζέντα, καθώς βλέπει ότι στην οικονομία υπάρχει αδιέξοδο.

Με άλλα λόγια, η Ακροδεξιά στην Ευρώπη ασπάζεται το οικονομικό δόγμα της Ευρωζώνης, μετριάζει -έως εγκατάλειψης- τη ρητορική υπέρ των αδυνάτων, στρέφοντας όμως την πολιτική ατζέντα στη ρητορική της ασφάλειας και της ξενοφοβίας, πιθανόν δε και του αυταρχισμού, προκειμένου να «κανονικοποιηθεί» και να γίνει αποδεκτή ως συστημική δύναμη εξουσίας. Η εξέλιξη αυτή -εφόσον επιβεβαιωθεί από τις γαλλικές κάλπες- ίσως ανακουφίσει πρόσκαιρα τόσο τις Βρυξέλλες όσο και τις αγορές, αλλά δεν θα εκτονώσει την πηγή της λαϊκής δυσαρέσκειας που τροφοδοτεί τη λεγόμενη αντισυστημική ψήφο.

Διότι το υπόστρωμα πάνω στο οποίο αναπτύσσεται η ξενοφοβία των μεσαίων στρωμάτων και των απλών ανθρώπων είναι η ανασφάλεια που τρέφεται από την υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου σε συνδυασμό με την αίσθηση ότι είναι οι ξεχασμένοι ενός οικονομικού συστήματος που ανθεί για τους λίγους, αλλά «αφήνει πίσω» τους πολλούς.

Εάν οι ανάγκες των ανθρώπων δεν καλυφθούν, η πολιτική ισορροπία δεν μπορεί να διατηρηθεί.