Η ταπείνωση είναι πάντα, γένους θηλυκού

Και μόνο η αναπαραγωγή του όρου revenge porn, με αφορμή την υπόθεση του παρουσιαστή Παναγιωτόπουλου, δείχνει ότι ήμασταν σε πολύ λάθος δρόμο: πρώτον, γιατί το συναινετικό σεξ ανάμεσα σε δύο συντρόφους που δεν προορίζεται για παγκόσμια προβολή στο Ιντερνετ δεν είναι πορνό. Δεύτερον, γιατί η λέξη «εκδικητικό» επιρρίπτει κάποιου είδους «φταίξιμο στο θύμα», με τον ίδιο τρόπο που συμβαίνει με το «έγκλημα τιμής» ή το «έγκλημα πάθους»: κάτι θα του έκανε εκείνη πρώτη, όπως π.χ. να τον χωρίσει, άρα αυτός την εκδικήθηκε. Και τρίτον, γιατί όσο το ονομάζαμε revenge porn, τόσο το τοποθετούσαμε μόνοι μας στο πλαίσιο ενός «βίτσιου» μεταξύ δύο «απερίσκεπτων» εραστών, τόσο αργούσαμε να το δούμε σαν αυτό που πραγματικά είναι: σεξουαλικό έγκλημα.

Το αδίκημα του να δημοσιεύεις γυμνές φωτογραφίες μιας γυναίκας παρά τη θέλησή της ή να την εκβιάζεις με αυτές ονομάζεται διαδικτυακός βιασμός. Ομως παρά τις φρικτές υποθέσεις εκμετάλλευσης έφηβων και νεαρών κοριτσιών που έχουν φτάσει ως την αυτοκτονία, αυτό το ηλεκτρονικό έγκλημα δεν τιμωρείται ιδιαίτερα αυστηρά. Εκδικάζεται ως πλημμέλημα με βάση τους νόμους για την παραβίαση προσωπικών δεδομένων, τον εκβιασμό ή την προσβολή της δημοσίας αιδούς, με εξαγοράσιμες ποινές, αλλά αυτό είναι μια συζήτηση για νομοθέτες.

Προς το παρόν, είναι καλό και μόνο που ανοίγουν οι συζητήσεις. Μέχρι πέρυσι τέτοια εποχή, η σεξουαλική παρενόχληση στον επαγγελματικό χώρο, μια άδικη ταπείνωση που έχουν υποστεί μία στις δύο Ελληνίδες εργαζόμενες, εθεωρείτο σχεδόν ένα αναγκαίο κακό του συστήματος, ένα γραφικό κουσούρι κάποιων ισχυρών και «άρρωστων» τύπων, που αν σου συμβεί, «tough luck», έτσι είναι η ζωή και κράτα το για τον εαυτό σου.

Ζήσαμε το ελληνικό #MeToo (την αρχή έστω) και δεν ξέρω αν αυτό που ζούμε τώρα είναι το ελληνικό «Morning show» (η βραβευμένη σειρά που ξεκινάει με την καρατόμηση τηλεοπτικού παρουσιαστή έπειτα από καταγγελία για παρενόχληση), αλλά θα είχε ενδιαφέρον να δούμε τη συνέχεια. Οχι εκδικητικά απέναντι σε πρόσωπα και κανάλια, η οριζόντια κουλτούρα της ακύρωσης δεν είναι λύση, αλλά γιατί, όπως θα υποψιάζεστε, οι κακοποιητικές συμπεριφορές και η κατάχρηση εξουσίας δεν εξαντλούνται στον κόσμο του ελληνικού θεάτρου. Στο μεταξύ ας διδαχθούν όσοι θέλουν τουλάχιστον κάτι για τη διαχείριση ανάλογων κρίσεων από τη σειρά που τα είπε όλα για το #MeToo, τη συναίνεση και τις αθλιότητες των media με αριστουργηματικούς διαλόγους και χαρακτήρες, χωρίς να κουνάει το δάχτυλο της ηθικής σε κανέναν.