Η "συμμορία" της δραχμής

Είναι προφανές πως κάποιοι δεν ενοχλούνται από τη δραχμή. Μπορεί και να τη θέλουν, κιόλας. Στο μέτωπο αυτό, υπάρχουν από "αθώες" μέχρι "ελέγξιμες" περιπτώσεις. Γιατί, πολύ φοβάμαι ότι εκτός από το "κόμμα" της δραχμής υπάρχει και η "συμμορία" της δραχμής. Δηλαδή, πέραν από τους ανθρώπους που έχασαν τις δουλειές τους και τώρα λένε "ας πάει το παλιάμπελο", υπάρχουν και οι άλλοι που περιμένουν να κάνουν δουλειές με φούντες. Επιχειρηματίες που χρωστάνε πολλά, πάρα πολλά, και έχουν ταυτίσει την επιβίωσή τους με μία ευρύτερη αναταραχή. Επιχειρηματίες που έχουν βγάλει έξω πολλά λεφτά, πάρα πολλά, και περιμένουν η Ελλάδα να επιστρέψει στη δραχμή για να αγοράσουν φθηνά. Πολύ φθηνά.

Το ερώτημα είναι γιατί υπάρχουν πολιτικά κόμματα που υποστηρίζουν αυτή την οδό; Γιατί οι πολιτικοί δεν είναι πολίτες. Ξέρουν. Όσοι λένε ότι δεν υπάρχει οδός εξόδου από το ευρώ ξέρουν ότι υπάρχει. Δε μπορούνε να μας διώξουν με βάση τις συνθήκες. Ναι. Αλλά μπορεί να το ζητήσουμε εμείς. Διακρατική συμφωνία είναι. Με απόφασή σου μπαίνεις, με απόφασή σου βγαίνεις.

Κάθε φορά που γράφω για αυτά τα θέματα δέχομαι μηνύματα πως λέω όσα λέω γιατί έχω δουλειά. Και ότι δεν σκέφτομαι αυτόν που δεν έχει. Είναι λάθος. Αλλά δε θα επεκταθώ. Μάλλον, δεν είναι λάθος, είναι άδικο. Υπάρχουν κι οι άλλοι, που λένε ότι εξυπηρετώ συμφέροντα. Των εργοδοτών μου και του ΠΑΣΟΚ. Μάλιστα. Επισημαίνω, μόνο, ότι έχω αλλάξει πολλούς εργοδότες και ότι έχω ασκήσει σκληρή κριτική στο ΠΑΣΟΚ. Αλλά, δε θέλω να πω αυτό. Όταν κανείς βλέπει την υπογραφή Γιάννης Αντύπας ξέρει για ποιον δουλεύει αυτός τον οποίο διαβάζει. Είναι συντάκτης του Πρώτου Θέματος. Και διευθυντής Στο Καρφί.Παλαιότερα ήταν στο Έθνος. Στον Ελεύθερο Τύπο. Στον Επενδυτή. Στην Ελευθεροτυπία. Στον ΦΛΑΣ. Στην ΕΡΤ. Και ότι τα περισσότερα χρόνια στη δημοσιογραφία τα έχει περάσει καλύπτοντας το ΠΑΣΟΚ. Ο κόσμος ξέρει τα δικά μου αφεντικά. Το ερώτημα είναι ποια είναι τα αφεντικά όσων σπρώχνουν την Ελλάδα στη δραχμή.

Ο λαός, πάντως, δεν είναι.