Όλοι πήραν τα ρίσκα τους, εκτός...

Με τη συγκρότηση της κυβέρνησης συνεργασίας ΝΔ- ΠΑΣΟΚ- ΔΗΜΑΡ όλοι πήραν τα ρίσκα τους εκτός από τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο οποίος προτίμησε να βάλει τις ψήφους στον... τόκο! Τις έκανε ομόλογο και ελπίζει  να εισπράξει στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση. Εκτός κι αν προκύψει... κούρεμα! Ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε την επιλογή  του και θα κριθεί. Η προσοχή  μας πρέπει να στραφεί στους άλλους. Σε αυτούς που ανέλαβαν τις ευθύνες  τους. Και αν ο Σαμαράς το έκανε  για να γίνει πρωθυπουργός, Βενιζέλος  και Κουβέλης πήραν πολλά ρίσκα. Ο τελευταίος απειλείται από συντρόφους του στον ΣΥΡΙΖΑ πως θα γίνει ΛΑΟΣ. Και ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ότι  θα έχει τη φθορά της κυβέρνησης χωρίς κανένα από τα καλά της. Αφού δε συμμετέχουν σε αυτή πράσινα στελέχη.
 
Αυτά μπορεί να ενδιαφέρουν  πολιτικούς και δημοσιογράφους για  τις τρέχουσες αναλύσεις τους, αλλά μικρή σημασία έχουν. Τα πάντα  θα κριθούν από το εάν η κυβέρνηση  συνεργασίας δουλέψει. Αν αυτό συμβεί όλα όσα έχουν προαναφερθεί δε θα έχουν καμία σημασία. Όπως και  δε θα έχουν καμία σημασία αν η  κυβέρνηση συνεργασίας αποτύχει. Γιατί η χώρα πιθανότατα θα έχει γνωρίσει την καταστροφή. Απλά ΝΔ- ΠΑΣΟΚ  και ΔΗΜΑΡ θα έχουν φωνάξει  παρών ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι  απών. Ελπίζοντας να είναι παρών  στην επόμενη μέρα. Να διαχειριστεί την καταστροφή.
 
Το ζήτημα είναι να αποφύγουμε την καταστροφή, ανεξάρτητα από τους υπολογισμούς των κομμάτων. Για αυτό οι υπουργοί και οι υφυπουργοί της κυβέρνησης Σαμαρά δεν είναι ούτε ΝΔ, ούτε ΠΑΣΟΚ, ούτε ΔΗΜΑΡ, ούτε τεχνοκράτες. Είναι μέλη αποστολής διάσωσης. Ελπίζω να το έχουν αντιληφθεί. Γιατί, αν κάποιοι μπήκαν στην κυβέρνηση για να ζήσουν τον μύθο της εξουσίας τότε η χώρα θα ζήσει την πραγματικότητα της χρεοκοπίας και του διχασμού. Οι ευθύνες του Αντώνη Σαμαρά, του Ευάγγελου Βενιζέλου και του Φώτη Κουβέλη είναι τεράστιες. Θα πρέπει να παρεμβαίνουν άμεσα σε όποιον υπουργό ξεφεύγει από την αποστολή του. Μόνο αν το κάνουν αυτό θα βγουν στο τέλος κερδισμένοι. Και μαζί τους στο τέλος η χώρα. Αυτό που έχει σημασία τελικά.
 
Η νέα κυβέρνηση θα πρέπει να κάνει τις μεταρρυθμίσεις που δεν έκανε η προηγούμενη. Να φτιάξει  ένα σταθερό φορολογικό σύστημα. Ένα μικρότερο, αλλά αποτελεσματικό κράτος. Παιδεία και υγεία, πραγματικές παροχές για τους Έλληνες. Μόνο έτσι θα αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη των πολιτών στους πολιτικούς και μόνο έτσι θα αποφευχθεί ο κοινωνικός και εθνικός διχασμός. Προκύπτει, όμως, ένα ερώτημα: τι θα γίνει με τα σκάνδαλα του παρελθόντος. Μία είναι και η απάντηση: είναι  δουλειά της δικαιοσύνης, όχι των πολιτικών. Μόνο που και αυτή θα πρέπει να δουλέψει την ανεξαρτησία της και την αποτελεσματικότητά της...