Το τέλος της λιτότητας: «Θα το κάψουμε κυρ Στέφανε»...

Κυρίες και κύριοι το ευχαριστήθηκα. Είχα χρόνια να περάσω τόσο καλά και να χορέψω με την ψυχή μου. Το γλέντι στο Σύνταγμα για το τέλος της λιτότητας ήταν καταπληκτικό. Γνώρισα και την κοπέλα που είχα σταμπάρει από την ιστορική φωτογραφία τη νύχτα του δημοψηφίσματος. Τότε βλέπετε ήμουν με το «ναι» και δεν είχα πάει. Δεν ήξερα, δεν ρώταγα. Αλλά έμαθα.

Η ελπίδα ήταν ζωγραφισμένη στα πρόσωπα όλων. Σαν να τους βλέπω από τώρα χαρούμενους μπροστά στο ταμείο του σούπερ μάρκετ με την καρτούλα τους την πλαστική. Ή με το τηλέφωνό τους για το ντελικατέσεν. Μάλιστα, μου ήρθε στο μυαλό η αξέχαστη Αλίκη στο ρόλο της Κατερίνας: 

ΚΑΤΕΡΙΝΑ: Ναι! Ναι κυρ Στέφανε, λοιπόν, ένα κιλό μακαρόνια δύο κιλά ζάχαρη, δύο κιλά αλεύρι, μισό κιλό καφέ, από τον καλό ε; κυρ-Στεφανε, από τον καλό... και λιγουλάκι ζαμπόν... 
ΒΑΡΝΕΖΗΣ: Ο μισθός σου θα είναι πέντε χιλιάδες το μήνα. 
ΚΑΤΕΡΙΝΑ: Και μπόλικο ζαμπόν, βάλε 150 γραμμάρια, 200, άκου κυρ Στέφανε, βάλε και τρεις σοκολατίτσες...  και 8 μπουκάλια μπύρα, θα το κάψουμε απόψε κυρ Στέφανε, ναι θα το κάψουμε! 

Ντριιιννννν! Αυτό δεν ήταν στο... όνειρο, το ξυπνητήρι ήτανε. (σ.σ. Πεζό το εύρημα για την επιστροφή στην πεζή πραγματικότητα)

Με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν χάσει τη σημασία τους μόνο τα λόγια. Έχουν χάσει το νόημά τους τα γεγονότα. Μετά το Γιούρογκρουπ της 20ης Φεβρουαρίου η Αθήνα κήρυξε μονομερώς το τέλος της λιτότητας. 

Σιωπηρώς, σύμφωνα με την Αίθουσα Σύνταξης της ΕΡΤ, το έκανε και η Άνγκελα Μέρκελ. Προφανώς για να μην το μάθει ο Βόλφανγκ Σόιμπλε, ο οποίος (πάλι σύμφωνα με την Αίθουσα Σύνταξης της ΕΡΤ) είναι απομονωμένος και περιμένει από τον Σουλτς να τον λυτρώσει. Μαρτύριο του την έχει κάνει τη ζωή ο πρωθυπουργός μας. Δεν έπρεπε να τα βάλει μαζί του ο Γερμανός. 

Το «σχέδιο» της Μέρκελ, όμως, δεν πέτυχε. Ο Σόιμπλε τα έμαθε τα νέα από το στόμα του Χρήστου Σπίρτζη ο οποίος, με το μεσογειακό ταπεραμέντο που τον διακρίνει, δήλωσε ότι σήμερα γιορτάζουμε το τέλος της λιτότητας. Χοροί και κλαρίνα από όλη τη χώρα έφθασαν στην τηλεόραση του Σόιμπλε. Η ζωή του έδειξε ξανά το σκληρό της πρόσωπο. 

Στην Αθήνα ο υφυπουργός Εργασίας, Τάσος Πετρόπουλος, γνώρισε για μία ακόμη φορά την αποθέωση (από τον εαυτό του) και ο Τριαντάφυλλος Μηταφίδης ενημέρωσε τη Βουλή (γιατί δεν τα λένε αυτά τα τσοντοκάναλα της διαπλοκής) για τον επί γης παράδεισο, την... Βενεζουέλα του «συντρόφου» Νικολά Μαδούρο. 

Μηταφίδης: «... έχουν ανεγερθεί ενάμισι εκατομμύριο κατοικίες πλήρως εξοπλισμένες. Και δόθηκαν δωρεάν... Ακούστε κάτι άλλο. Το δημόσιο χρέος είναι κάτω από το 30% του ΑΕΠ, η ανεργία είναι στο 5%, η ακραία φτώχεια που πριν από την Μπολιβαριανή επανάσταση ήταν στο 30%, σήμερα είναι στο 5% του πληθυσμού. Μάλιστα, ο αρμόδιος Οργανισμός του ΟΗΕ έχει ανακηρύξει την Βενεζουέλα ελεύθερη από την πείνα. Μάλιστα, το επισιτιστικό πρόγραμμα του ΟΗΕ φέρει και το όνομα του Τσάβες. Αυτά για την αποκατάσταση της αλήθειας».

Πως το γράφουν στο facebook: δαβάστε το πριν τον κατεβάσουν! 

Λοιπόν, έχουμε και λέμε (από κάτω προς τα πάνω): Η Βενεζουέλα είναι παράδεισος, ο ΕΦΚΑ είναι καλός, Σόιμπλε και Μέρκελ μετράνε μέρες και περνάνε δύσκολες νύχτες στο Βερολίνο, η Αίθουσα Σύνταξης της ΕΡΤ είναι η πιο καλή και πλουραλιστική εκπομπή και ο Αλέξης Τσίπρας έβαλε τέλος στη λιτότητα.

Το ψέμα ως λέξη και πράξη δεν μπορεί πλέον να περιγράψει την τακτική της κυβέρνησης. Ούτε καν η έννοια της «μετά- αλήθειας». Οι άνθρωποι δεν δίνουν εναλλακτικές εκδοχές της πραγματικότητας. Ζουν σε άλλο κόσμο. Είναι σε άλλο σύμπαν. Σε άλλη διάσταση. Και πάλι όμως δε θα ήταν μεγάλο το πρόβλημα, αν δεν υπήρχε ένας ακόμη παράγοντας ανησυχίας. 

Το κακό είναι ότι μοιάζει παραιτημένη και η κοινωνία. Που θέλει να ακούει μόνο ευχάριστα και συνεχίζει να ψάχνει τον «πατερούλη» με τα δώρα και τα στιβαρά χέρια που θα βάλει σε τάξη τους... άλλους.  

Κάθε μέρα που περνά η κατάσταση στη χώρα γίνεται και πιο δύσκολη, αλλά με το κεφάλι... χαμηλά. Κανείς δεν αντιδρά, ότι και να γίνεται. Και όσοι το κάνουν, βρίσκονται αντιμέτωποι με την κατηγορία πως υπηρετούν συμφέροντα. Η κοινωνία μας μοιάζει με ασθενή που έχει χάσει την επαφή με το περιβάλλον. Με συγγενείς που έχουν συμβιβαστεί με το μοιραίο. 

Ο καθένας κοιτά την πάρτη του, δεν ασχολείται με τα δεινά των άλλων, αποστρέφει το βλέμμα του από κάθε τι που μπορεί να τον οδηγήσει σε δράση και όλοι μαζί (σχεδόν) αφήνουμε το πεδίο ελεύθερο για τους παράλογους και τους φασίστες. 

Κυρίες και κύριοι καλημέρα, καλησπέρα και καληνύχτα σας...