Κεντροαριστερά: Όλοι μιλάνε σωστά, όλοι κάνουν λάθος...

Μπορεί κανείς να διαφωνήσει με τη φράση «να μπούμε στα παπούτσια των νέων, που θέλουν να ψηφίσουν από τους καναπέδες των σπιτιών τους»; Μπορεί κανείς να διαφωνήσει με τη φράση «θέλουμε οι νέοι να σηκωθούν από τους καναπέδες και να κάνουν πράξη τη συμμετοχή»; 

Όλοι έχουν δίκιο. Ένα κομμάτι από το δίκιο. Και όλοι αδικούν τους εαυτούς τους και την προοδευτική παράταξη. Ο λόγος για τα όσα συμβαίνουν πέριξ της επιτροπής Αλιβιζάτου σχετικά με την εκλογή του νέου αρχηγού της κεντροαριστεράς. 

Όλοι οι πρωταγωνιστές οφείλουν να δουν το μείζον: είναι αδιανόητο την ώρα που η κυβέρνηση έχει υποθηκεύσει τη χώρα για 99 χρόνια και αφήνει κάθε σπίτι στα χέρια τραπεζίτη η κεντροαριστερά να μιλά για κάλπες και τηλεοπτικές μονομαχίες. 

Σημαντικό το θέμα της ψήφου εξ αποστάσεως, αλλά προς Θεού: δεν είναι και το τέλος του κόσμου. Γιατί να γίνει το τέλος της διαδικασίας;

Σημαντικό το θέμα του χρονοδιαγράμματος, αλλά προς Θεού: Δεν χάλασε και ο κόσμος αν οι εκλογές γίνουν Δεκέμβριο αντί για Νοέμβριο. Αξίζει να γίνει ο χώρος ο περίγελος των εχθρών του;

Το πολιτικό σύστημα βρίσκεται σε ανισορροπία, η κοινωνία είναι διχασμένη και στην οικονομία υπάρχουν αδιέξοδα. Αυτά πρέπει να συζητήσουν οι υποψήφιοι αρχηγοί της κεντροαριστεράς. Προσωπικά ξέρω ότι ξέρουν. Θα ήθελα να το δείξουν και στον κόσμο. Αλλιώς, θα πρέπει να παραδεχτώ ότι ήμουν ένας ημιμαθής ή ανεπίδεκτος μαθήσεως που δεν ήξερε τίποτα. Απλά φανταζόταν...