Άλλοι στο παντεσπάνι και άλλοι στο ξύδι…

Αντιλαμβάνομαι πλήρως την προσωπική πικρία του παιδιού που βλέπει τον πατέρα, την μητέρα ή τον αδερφό του να δέχεται επίθεση. Αλλά, δεν μπορώ να αντιληφθώ τη σκληρότητα και την αμετροέπεια με την οποία απαντούν κάποιοι στον κόσμο, στο όνομα του οποίου υποτίθεται ότι θυσιάζονται.  

Ο Φώτης Κουβέλης και η οικογένειά του δε θα πρέπει να έχουν παράπονο από τον κόσμο. Σε ηλικία 32 ετών έγινε πρόεδρος του ΔΣΑ, στα 36 του ήταν υπουργός Δικαιοσύνης, βουλευτής, πρόεδρος κόμματος, κυβερνητικός εταίρος κοκ. Ήταν ένας συμπαθής πολιτικός και εξαιρετικά επιτυχημένος δικηγόρος. Με μεγάλο γραφείο στο κέντρο της Αθήνας. 

Θα μπορούσε κανείς να πει ότι ο Φώτης Κουβέλης και η οικογένειά του γεύτηκαν όλους τους καρπούς της Μεταπολίτευσης. Με την αξία τους. Με τη δουλειά τους. Αλλά τους γεύτηκαν. Ο κόσμος ήταν δίκαιος μαζί τους. Τώρα, όμως, φοβάμαι ότι τον αδικούν τον κόσμο. Αδυνατούν να δουν τους λόγους για τους οποίους ξέσπασε το twitter.

Οι δηλώσεις του Πάνου Καμμένου για τον Φώτη Κουβέλη και του Φώτη Κουβέλη για τον Πάνο Καμμένο υπάρχουν. Και δείχνουν την… κωλοτούμπα που έκαναν και οι δυο τους για να φθάσουν στην συγκατοίκηση. Ο κόσμος έχει τα δίκια του. Κανείς δεν ζητά από τα παιδιά να στεναχωρήσουν τους γονείς τους. Υπάρχει και η σιωπή. Η κατανόηση. 

Εκτός κι αν ισχύει το γνωστό ανέκδοτο πως όσοι δεν είναι μαζί μας είναι με τους άλλους. Αν το παντεσπάνι της εξουσίας είναι τόσο δυνατό που για να το απολαμβάνουν κάποιοι, οι άλλοι θα πρέπει να βυθιστούν σε βαρέλια με ξύδι. Φοβάμαι ότι αρκετοί στον κυβερνητικό συνασπισμό ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ- πρώην ΔΗΜΑΡ πιστεύουν ότι αξίζει.

Αλλά δεν αξίζει σε εμάς που δε θεωρούμε τους άλλους εχθρούς μας. Δεν αξίζει σε εμάς που το ξύδι το βάζουμε στις φακές μας για νοστιμιά και όχι για τιμωρία. Δεν αξίζει στον κόσμο που πίστεψε και στήριξε τον Φώτη Κουβέλη στην πολιτική του διαδρομή, αλλά τώρα έχει μία άλλη άποψη. Δεν αξίζει τους πελάτες του δικηγορικού του γραφείου.

Δεν μας αξίζει το ξύδι Μαρία…