Οι «αρχές» της Λατινοπούλου και η αμετροέπεια του ισχυρού

Απλώς η εποχή των σόσιαλ μίντια και της ταχύτατης κυκλοφορίας της πληροφορίες, όλα γίνονται αντιληπτά, συχνά μεγεθύνονται (όχι άδικα πάντα) και φτάνουν παντού.

Προφανώς δεν πρόκειται για ίδιες περιπτώσεις. Δείχνουν όμως και οι δύο, ότι λίγο θέλουμε ακόμα να λασκάρουμε απ’ όσα λέγονται.

Τις απαντήσεις στον εφοπλιστή τις έδωσε ο πολιτικός κόσμος, με την κυβέρνηση βέβαια να καθυστερεί λίγο και οι ίδιοι οι συνάδελφοί του στην ένωση εφοπλιστών. Το πρόβλημα με τις δηλώσεις του σε βάρος του πρωθυπουργού (του σημερινού σίγουρα και μάλλον του εκάστοτε), είναι ότι η αλαζονεία, λόγω ισχύος και πλούτου, έχει χτυπήσει κόκκινο και καλό είναι να το ξαναδούν όσοι οφείλουν να προσέχουν τι γίνεται σε αυτή τη χώρα και πώς μοιράζονται τα πράγματα. Προφανώς τέτοιες αμετροεπείς συμπεριφορές δημοσίως είναι μεμονωμένες, αλλά όλο αυτό αφορά και το κύρος που εκπέμπουν οι πολιτικές ηγεσίες.

Από την άλλη, τις απαντήσεις και το σχετικό δούλεμα, που σηκώνουν δηλώσεις, όπως αυτές που έκανε η Λατινοπούλου τις έδωσαν πολλοί και πολύ εύστοχα. Από γυναίκες, που είναι εσωτερικά και εξωτερικά πολύ πιο όμορφες από τη Λατινοπούλου – αυτό δεν είναι δύσκολο- έως άνδρες, των οποίων δύσκολα θα κέντριζε το ενδιαφέρον οποιαδήποτε Λατινοπούλου, είτε αξύριστοι, είτε ξυρισμένοι. Από φορείς που έχουν ένα παραπάνω λόγο σε όλο αυτό, έως και εταιρίες, οι οποίες επίσης ασχολούνται καλύτερα και πιο επιστημονικά με τα πρότυπα ομορφιάς απ’ όσο η Λατινοπούλου.

Απλά το θέμα με τη Λατινοπούλου δεν θα ήταν θέμα εάν η αυτάρεσκη, ωραιοπαθής και ντουβάρι από άποψη συναισθηματικής νοημοσύνης, ξυρισμένη, μακιγιαρισμένη και γεμάτη κρέμες (όπως φαίνεται και όπως η ίδια αφήνει να εννοηθεί) κοπέλα, δεν ήταν πολιτευτής κόμματος και μάλιστα του κυβερνώντος κόμματος. Θα ήταν αποκαλυπτική της μικροαστίλας και σαφώς θα εκλαμβανόταν ως επιτομή του συντηρητισμού, τύπου αφελούς καφρίλας, που εμφιλοχωρεί εκεί στα δεξιά στρώματα, αλλά ως εκεί. Προς άρση παρεξηγήσεων και παροχή χρήσιμων και πειστικών διευκρινίσεων, παραθέτω απλώς αυτά που η ίδια αναφέρει στο βιογραφικό της: «Οικογένεια - Πατρίδα – Θρησκεία… Τρεις από τις πιο δυνατές έννοιες, αξίες που οικοδομούν την ταυτότητά μας, το χαρακτήρα μας, το είναι μας. Μεγάλωσα σε μια υπέροχη, τρίτεκνη, ένθεη, παραδοσιακή οικογένεια με πολλή αγάπη, αλλά και αυστηρούς κανόνες. Οι γονείς μου, ως Καθηγητές Μέσης Εκπαίδευσης, πάντα μας δίδασκαν τις αρχές και τα ήθη του έθνους μας, τη δύναμη της πίστης μας και την αξία της οικογένειας». Αφού τα γράφει η ίδια για τον εαυτό της, την πιστεύουμε.

Όμως, ακόμα κι αν οι ίδιες οι «αρχές» δεν το ξέρουν, είναι γεγονός ότι πολλοί με τέτοιες «αρχές» καταλήγουν σε συμπεριφορές ανάλογες της Λατινοπούλου: προσβλητικές, οπισθοδρομικές, ρατσιστικές, ομοφοβικές, ξενοφοβικές, ανιστόρητες και με μηδενική ανοχή σε κάθε είδους διαφορετικότητα. Απλά η Λατινοπούλου έχει την απρονοησία και μία παροιμιώδη αγαρμποσύνη να τα λέει και δημοσίως, αντί να τα ανταλλάσσει με την παρέα της. Ενθαρρύνεται μάλλον από τη διακριτή και αναγνωρίσιμη πολιτική της ιδιότητα, την οποία κανείς δεν έχει σκεφτεί ακόμα να της την αφαιρέσει.