Αντιφάσεις

Ωστόσο, σε αυτή τη φάση της πανδημίας, κατά την οποία εκφράζονται βάσιμες ελπίδες ότι ίσως να βαδίζουμε προς το τέλος της πανδημίας, είναι από ηλίθιο έως επικίνδυνο να γίνονται λάθη, εντελώς αδικαιολόγητα. Δύο χρόνια μετά το ξέσπασμα της πανδημίας, με τόση εμπειρία πλέον, αλλά και με τόσα όπλα κατά του ιού, είναι εντελώς τρελό μία χώρα να βάζει τόσα αυτογκόλ.

Έχουμε και λέμε.

Αντίφαση πρώτη: Ξέρουμε ότι έχουμε 400 χιλιάδες άνω των 60 ετών, αλλά και πολλούς νεότερους, ανεμβολίαστους. Πώς θα πειστούν να πάνε κάποιοι από αυτούς για εμβόλιο, το οποίο θα τους δώσει ανοσία δύο δόσεων σε πέντε εβδομάδες, εάν τους λέμε ότι η πανδημία τελειώνει σε λίγες εβδομάδες; Είναι δυνατόν την ώρα που η Πολιτεία πιέζει να εμβολιαστούν όσο το δυνατόν περισσότεροι, να εκπέμπεται το μήνυμα ότι και να γίνει το εμβόλιο, θα είναι περίπου περιττό; Ιδίως όταν δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι για κανένα τέλος της πανδημίας.

Αντίφαση δεύτερη: είναι δυνατόν να μην μπορούν να συντονιστούν τα κυβερνητικά στελέχη; Είναι φανερό εδώ και καιρό ότι αναζητείται το λεγόμενο επιτελικό κράτος, αλλά μία στοιχειώδη συνεννόηση μπορεί να γίνει και χωρίς αυτό. Το να λέει ένας υπουργός ότι δεν θα δοθεί παράταση για το πρόστιμο στους άνω των 60 ετών, που παραμένουν ανεμβολίαστοι και ένας άλλος υπουργός να υπονοεί ότι η έναρξη της εφαρμογής του μέτρου θα επανεξεταστεί, κάνει το μυαλό του ανθρώπου να σταματάει.

Αντίφαση τρίτη: την ώρα που υπάρχει ρεκόρ στα κρούσματα και μεγάλος αριθμός εισαγωγών, αλλά και διασωληνωμένων στα νοσοκομεία, το να συζητείται χαλάρωση των μέτρων, είναι σαν τρέχεις σε κατοστάρι και να θες να τρως και μακαρονάδα. Ωραία και τα δύο, αλλά δεν γίνονται ταυτόχρονα. Τουλάχιστον όχι πριν εκτιμηθεί, σταθεροποιηθεί και ελεγχθεί πλήρως η κατάσταση. Και δω υπήρξαν διαφορετικές υπουργικές δηλώσεις. Γι’ αυτό και αποσύρθηκαν οι σκέψεις περί χαλάρωσης μέχρι να υπάρξουν νέα δεδομένα.

Αντίφαση τέταρτη: Ουδείς θέλει κλειστά τα σχολεία. Δεν είναι αυτή η συζήτηση. Η συζήτηση έχει να κάνει με το εάν η κυβέρνηση έχει διαμορφώσει τη μέγιστη δυνατή ασφάλεια για τη λειτουργία τους, ώστε το άνοιγμά τους να μην γίνει μπούμπερανγκ και να μην συμβάλει σε μία ανεξέλεγκτη διασπορά του ιού. Όταν θες λοιπόν και έχεις αναλάβεις αυτό το έργο, δεν βασίζεσαι μόνο στα σελφ τεστ. Οπουδήποτε αλλού στον δυτικό κόσμο λαμβάνονται και άλλα μέτρα για την ασφαλή λειτουργία των σχολείων.

Αντίφαση πέμπτη: Είναι δυνατόν να καταρρέει το σύστημα υγείας και η κυβέρνηση να κάνει τέτοιες ετεροβαρείς συμφωνίες με τον ιδιωτικό τομέα, ώστε ο τελευταίος να υποδέχεται κυρίως, εάν όχι αποκλειστικά, ασθενείς σε ελαφρά κατάσταση και όχι τα βαριά περιστατικά; Και είναι δυνατόν να επιμένει στην απόλυση και όχι στην αξιοποίηση των ανθρώπων του συστήματος υγείας, που μένουν εκτός επειδή δεν εμβολιάστηκαν; Έχει περισσότερη σημασία η τιμωρητική αντιμετώπιση των ανθρώπων αυτών από το να λειτουργήσει καλύτερα το σύστημα υγείας;

Αντίφαση έκτη: Υπάρχουν νέα ειδικά φάρμακα κατά του κορωνοϊού και πολλές χώρες τα αξιοποιούν, παρότι δεν έχουν λάβει τελική έγκριση από τον, πάντοτε καθυστερημένο, αρμόδιο ευρωπαϊκό οργανισμό. Χώρες που παρακάμπτουν τον οργανισμό αυτό, (ή δεν ανήκουν στην ΕΕ) εκτιμώντας ότι είναι πιο χρήσιμο να πάρουν το όποιο ρίσκο με τα φάρμακα, παρά να περιμένουν τους γνωστούς γραφειοκράτες. Η Ελλάδα, που χάνει ημερησίως περίπου 70 ζωές, γιατί δεν κάνει το ίδιο;

Κατανοητή να καλλιέργεια μίας υπεραισιοδοξίας, αλλά τώρα δεν είναι τουριστική περίοδος, που θα έλεγε και ο Άδωνης και έτσι δεν χρειάζεται να κοροϊδευόμαστε και μεταξύ μας. Κι αν είναι να έρθει το τέλος της πανδημίας σε ένα ή δύο μήνες καλώς να έλθει. Αλλά επίσης καλό είναι να συνεχίσουμε τον πόλεμο, ο οποίος έτσι κι αλλιώς μαίνεται. Γιατί θα φτάσουμε στο τέλος της πανδημίας και δεν ξέρουμε αν υπάρχουν και πολλά πράγματα για να πανηγυρίσουμε.