Μόνη λύση εκδίωξη της τρόικας, εκλογές και επαναδιαπραγμάτευση…

Τα ψέματα τελειώνουν κάποτε. Κι αν της τρόικας και της κυβέρνησης τα ψέματα δεν έχουν τελειώσει ακόμα, όπου να ‘ναι τελειώνουν.

Θα πρέπει να είναι κανείς τρελός να πιστεύει ότι μπορεί να περάσουν η κυβέρνηση και η τρόικα τον χειμώνα τούτο, με επιτυχία, όταν θα οδηγήσουν στην απόλυση χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλους, κυρίως καθηγητές, θα ξεκινήσουν τους πλειστηριασμούς κατοικιών, θα επεκτείνουν χαράτσι και εισφορά κοινωνικής αλληλεγγύης για χρόνια ακόμα, θα μειώσουν κι άλλο συντάξεις και μισθούς, θα ξεπουλήσουν κρίσιμες για το κοινωνικό σύνολο επιχειρήσεις, όπως η ΕΥΔΑΠ και θα συνεχίσουν να παίρνουν νέα μέτρα για να καλύπτουν τις μαύρες τρύπες, που έχει το πρόγραμμά τους.

Ούτε η κοινωνική αντοχή και ανοχή είναι τόση, ούτε το πολιτικό σύστημα μπορεί να στηρίξει άλλο αυτή την τυφλή πορεία προς το αδιέξοδο και την καταστροφή.

Όσο υποτακτικός και φοβητσιάρης κι αν είναι ο μέσος «νοικοκυραίος» Έλληνας δεν πρόκειται να δεχθεί να του πάρει το σπίτι κανείς.

Όση ενοχή κι αν έχει ο μέσος δημόσιος υπάλληλος δεν πρόκειται να υπομείνει το κύμα απολύσεων, που τον απειλεί.

Κι όση αντοχή κι αν επιδεικνύει ο συνταξιούχος, μία νέα μείωση της σύνταξης και δυσμενής αλλαγή του ασφαλιστικού θα τον εξαγριώσει.

Η διάλυση κοινωνικών τομέων, όπως η παιδεία, η υγεία ή τα κοινωνικά αγαθά σαν το νερό, είναι σχεδόν βέβαιο ότι λειτουργήσει ως θρυαλλίδα στις εξελίξεις και στη συμπεριφορά μεγάλης μερίδας πολιτών.

Το πολιτικό σύστημα στο οποίο στηρίζεται η τρόικα δεν αντέχει. Υπάρχουν τρεις κατηγορίες πολιτικών, που εφαρμόζουν αυτή την πολιτική: Εκείνοι που κάνουν μπίζνες και καριέρα, εκείνοι που όντως έχουν αυτές τις νεοφιλελεύθερες ιδεολοψίες και εκείνοι, που ως μοιραίοι και άτολμοι ακολουθούν. Οι πρώτοι εκτίθενται διαρκώς, οι δεύτεροι διαψεύδονται πανηγυρικά και οι τρίτοι στερεύουν απελπιστικά οσονούπω.

Το πρόγραμμα της τρόικας, εσχάτως δε και η ίδια η τρόικα αμφισβητείται έντονα ακόμη και στο εξωτερικό. Όλοι γνωρίζουν ότι η πορεία που έχει χαράξει για την Ελλάδα είναι απολύτως λαθεμένη, αδιέξοδη, επικίνδυνη για το ευρωπαϊκό οικοδόμημα και επιπλέον εξυπηρετεί συμφέροντα.

Δεν υπάρχει όμως το παραμικρό χρονικό περιθώριο. Η εκδίωξη της τρόικας αμέσως είναι η μόνη λύση για να τεθεί το ελληνικό πρόβλημα σε νέα βάση. Ούτε οι απειλές για έξοδο της χώρας από το ευρώ έχουν κάποιο νόημα, ούτε ο κίνδυνος διακοπής της χρηματοδότησης. Τέσσερα χρόνια υποτίθεται χρηματοδοτούν κι είμαστε κάθε χρόνο σε χειρότερο σημείο.

Εκδίωξη της τρόικας και εκλογές αμέσως για να γίνει ό,τι δεν έγινε ένα χρόνο πριν: Ουσιαστική επαναδιαπραγμάτευση για το ελληνικό χρέος. Όσο περνά ο καιρός τόσο μεγαλύτερο είναι το κόστος για τη θέση της χώρας και την ελληνική κοινωνία.

Το ζητούμενο δεν είναι πλέον ποιοι θα συνεχίσουν να υλοποιούν ένα πρόγραμμα, που χειροτερεύει τα πράγματα, αλλά ποιοι μπορούν να συμφωνήσουν ή να επιβάλλουν ένα άλλο πρόγραμμα, προοδευτικής οικονομικής λογικής, πραγματικής κοινωνικής σωτηρίας, αλλά και προστασίας της εθνικής αξιοπρέπειας.

Γιατί το θέμα δεν είναι απλά ποιος θα κερδίσει τις εκλογές. Για τους ψύχραιμους και τους ρεαλιστές άλλωστε αυτό είναι πια σχεδόν σαφές - πλην εξαιρετικού απρόοπτου. Το θέμα είναι τι θα βρει και τι θα μπορεί να διορθώσει μία νέα κυβέρνηση - προφανώς διαφορετικής ιδεολογικής και πολιτικής κατεύθυνσης από αυτές που χειρίστηκαν ως τώρα την κρίση.

Ίσως αυτή να είναι και η μοναδική ελπίδα για το παλαιό αστικό πολιτικό σύστημα, που διαχειρίστηκε τις τύχες της χώρας την τελευταία 39ετία, να μην το καταπιεί η ακροδεξιά, αλλά να προχωρήσει στην ανασύνθεσή του, ώστε με παλαιά ή νέα σχήματα να διεκδικήσει ρόλο αργότερα.