Τα γκάλοπ, η μόνη… ελπίδα της κυβέρνησης!

 Λογικό. Συνήθως, όταν έρχονται ανάποδα οι αριθμοί των δημοσκοπήσεων, οι κυβερνήσεις σφυρίζουν αδιάφορα, υποβαθμίζουν τη σημασία τους, ενώ σε ακραίες περιπτώσεις του τύπου «γκρεμοτσακιζόμαστε», αρχίζουν και οι επιθέσεις στις εταιρίες που είχαν την… ατυχία να έχουν τέτοια ευρήματα στις έρευνές τους.

Στην τελευταία αυτή κατηγορία είναι και η σημερινή κυβέρνηση. Κακώς.

Διότι τα γκάλοπ μηνών και ειδικά το τελευταία θα πρέπει να λειτουργήσει σαν ξυπνητήρι. Να αφυπνίσει τον ΣΥΡΙΖΑ από το λήθαργο και τη ραστώνη της αλαζονείας και να συνειδητοποιήσει η ηγεσία του ότι, ακόμα και αν ο γιαλός είναι στραβός, και αυτή στραβά αρμενίζει το δίχως άλλο.

Αν η κυβέρνηση θέλει η τελευταία… «προσφορά» της στον τόπο να είναι ο… Μητσοτάκης, μπορεί να συνεχίσει αμέριμνη και χαρωπή με το δόγμα του Σαρτρ «η κόλαση είναι οι άλλοι». Αν όμως συναισθάνεται έστω και τώρα ότι κινδυνεύει να μείνει στην ιστορία ακριβώς επειδή θα οδηγήσει στην παλινόρθωση του μητσοτακισμού, οφείλει να το… πάρει αλλιώς. Είναι δύσκολο ασφαλώς, διότι η μέθη της εξουσίας δεν σε αφήνει να καταλάβεις τι σου συμβαίνει. Η πολιτική αυταρέσκεια είναι κακός σύμβουλος. Όμως γι’ αυτό υπάρχουν τα γκάλοπ. Τα οποία είναι μονίμως παρεξηγημένα από τις κυβερνήσεις, που σπεύδουν να τα αποκηρύξουν μετά βδελυγμίας, νομίζοντας ότι έτσι θα αλλάξουν την πραγματικότητα.

Δεν είναι φυσικά βέβαια ότι ακόμη κι αν η κυβέρνηση αντιληφθεί την κατάσταση, μπορεί να την αντιστρέψει. Καμιά μνημονιακή κυβέρνηση δεν το κατάφερε μέχρι τώρα. Για τούτη κιόλας που αλλιώς ξεκίνησε και άλλα υποσχέθηκε ότι θα κάνει, το εγχείρημα της αντιστροφής είναι ακόμη πιο δύσκολο. Τουλάχιστον όμως οφείλει να προσπαθήσει να μην κάνει τα πράγματα χειρότερα. Πότε με πειραματισμούς και ερασιτεχνισμούς τύπου «νόμου Παππά» και πότε με γελοιότητες τύπου Πολύδωρα και συμμαχιών με τον καραμανλισμό που χρεοκόπησε τη χώρα.

Ένα κόμμα, που ξεκίνησε ως αντιμνημονιακή αριστερά και κατέληξε να εφαρμόζει το πιο σκληρό και νεοφιλελεύθερο μνημόνιο, ας έχει τουλάχιστον για καταφύγιο τη σοβαρότητα και την αξιοπρέπεια. Αν δεν μπορεί ούτε αυτό να πετύχει, δεν έχει νόημα να ταλαιπωρεί και να ταλαιπωρείται. Και σίγουρα δεν είναι ούτε σοβαρό, ούτε αξιοπρεπές πολιτικά να κάνει διάφορες κωλοτούμπες και να τις εμφανίζει ως νίκη. Διότι πρώτη φορά θα δούμε να… νικάει ο ΣΥΡΙΖΑ συνέχεια και στο τέλος να βρεθούμε πάλι με τη δεξιά – και τι δεξιά - στο σβέρκο!