Όπισθεν και στα θρησκευτικά;

Και δεν θα σε κρεμάσουν ανάποδα, ακόμα κι αν έχεις κάνει σοβαρά λάθη τακτικής και στρατηγικής. Από τη στιγμή που παραδόθηκες μία φορά, κανείς δεν περιμένει να κερδίσεις τη δεύτερη ή την τρίτη φορά. Είτε γιατί δεν μπορείς, είτε γιατί δεν το πιστεύεις, ώστε να κάνεις κάποια καλύτερη προετοιμασία.

Το να συνθηκολογείς όμως σε όλα τα άλλα μέτωπα, όταν πρόκειται για κρίσιμες προοδευτικές μεταρρυθμίσεις, δεν είναι απλώς ασυγχώρητο. Είναι και εξευτελιστικό. Το μάθημα των Θρησκευτικών είναι ένα από αυτά τα μέτωπα. Υποτίθεται ότι υπάρχει διαβεβαίωση από το υπουργείο Παιδείας ότι εκείνο και μόνο καθορίζει τι θα διδαχθούν οι μαθητές. Η εκκλησία από την άλλη ισχυρίζεται ότι συγκεκριμένα κομμάτια της διδακτικής ύλης έχουν κοπεί, όπως ζήτησε από την κυβέρνηση.

Η εμπειρία έχει δείξει ότι σε οποιαδήποτε τέτοια διαμάχη, τη μικρότερη αξιοπιστία την έχει η κυβέρνηση. Έχουμε άλλωστε το δεδομένο ότι ο προηγούμενος υπουργός Παιδείας έφυγε κατόπιν απαίτησης της εκκλησιαστικής ηγεσίας.

Είναι λογικό να μετρά κάθε φορά τις συμμαχίες της η κυβέρνηση. Να βλέπει τη συνολική εικόνα. Να μην ανοίγει πολλά μέτωπα ταυτόχρονα, γιατί είναι δύσκολο να τα διαχειριστεί, ανεξάρτητα το δίκιο ή το άδικο του θέματος. Πολιτικός ρεαλισμός δηλαδή. Και κυνική ομολογία όμως. Διότι ορισμένα πράγματα δεν μπορούν να μπουν στο ζύγι. Και σε κάθε περίπτωση έχει σημασία ποια μέτωπα και πώς ανοίγουν κάθε φορά και φυσικά ποια μέτωπα δεν πρέπει να ανοίξουν ή πρέπει να κλείσουν έναντι άλλων.

Εάν υποχωρείς δηλαδή σε θέματα που προσδιορίζουν μία προοδευτική διακυβέρνηση, τότε η ήττα έχει στρατηγικά χαρακτηριστικά. Και σε εκθέτει ιστορικά και ανεπίστρεπτα.

Η ιστορία με τα Θρησκευτικά έχει παραπάει. Δεν νοείται καμία συζήτηση με την εκκλησία για καμία πτυχή του μαθήματος. Εάν θέλει η εκκλησία να διδάξει κάτι συγκεκριμένο στα παιδιά, ας τα καλέσει στο κατηχητικό και στους ναούς. Το κάνει έτσι κι αλλιώς, ας πει και κάτι παραπάνω ο παππάς όταν θα μαζευτεί ο κόσμος. Αλλά τα θρησκευτικά στο σχολείο δεν είναι δική της δουλειά. Και κακώς προσπαθεί να εμπλακεί. Δεν πρόκειται να κερδίσει κάτι παραπάνω, ούτε να χάσει πιστούς επειδή, θα μπουν η Συννεφούλα και ο Άσιμος στα βιβλία!  Τουναντίον προκαλεί αρνητικές εντυπώσεις με την εμμονή της αυτή. Και αυτό είναι χειρότερο κι από το να δουν τα παιδιά μία γελοιογραφία, που στο κάτω κάτω δεν αποτυπώνει τίποτα περισσότερο από την πραγματικότητα. Και επειδή δηλαδή έκαιγε κάποτε ανθρώπους που ισχυρίζονταν ότι η γη γυρίζει, σταμάτησε να γυρίζει η γη; Θα μου πείτε βέβαια, ζήτησε κανένας λογαριασμό από την εκκλησία για τέτοιες κουταμάρες που έλεγε στη διάρκεια των αιώνων ή τής κόστισε κάτι αυτή η έχθρα της απέναντι στην επιστήμη, την έρευνα και τη διαφορετική θεώρηση; Όχι φυσικά. Άρα γιατί να μην συνεχίσει να κάνει ό,τι νομίζει;