Δούλεμα

Όμως αυτό που γίνεται με την ανεργία, για την οποία η κυβέρνηση  θριαμβολογεί ότι την μείωσε, ξεπερνά κάθε όριο. Διότι πάντα θα βρεθούν (ενίοτε και θα εφευρεθούν) αριθμοί για να επικαλεστεί κανείς. Αλλά, η ουσία είναι ουσία.

Δυστυχώς λοιπόν η απαξίωση της εργασίας συνεχίζεται, με γοργούς, μνημονιακούς, ρυθμούς. Ξεκίνησε σχεδόν από την αρχή της κρίσης και δεν σταμάτησε διόλου μέχρι τώρα. Είναι κι αυτή μία συνέπεια των μνημονίων και της γενικότερης νεοφιλελεύθερης αντίληψης, που εφαρμόζουν οι δανειστές στη χώρα, με τη συνδρομή και των κυβερνήσεων, που ανέλαβαν να υλοποιήσουν τις μνημονιακές επιταγές – και της σημερινής συμπεριλαμβανομένης.

Θα πει κανείς βέβαια, ότι αφού είμαστε στα μνημόνια, δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια να το αποφύγουμε. Προφανώς. Αλλά, τουλάχιστον, ας μην πανηγυρίζει καμία κυβέρνηση (ούτε η σημερινή κι ας μην τσακώνονται οι νυν με τους προηγούμενους, πάνω στα αποκαΐδια της εργασίας.

Η κυβέρνηση με απύθμενο θράσος πανηγυρίζει για την ονομαστική μείωση, λέει, της ανεργίας.

Ξεχνώντας ότι από τη στιγμή, που με τις συνεχώς διαδιδόμενες και εφαρμοζόμενες, μορφές ελαστικής εργασίας, μία θέση αρκεί για να «κρυφτούν» δύο άνεργοι και έτσι να βελτιωθούν οι αριθμοί.

Στην επισήμανση ότι αυξήθηκε και φέτος η μερική απασχόληση, σε βάρος της «πλήρους και σταθερής απασχόλησης», η κυβέρνηση καταφεύγει σε συγκρίσεις με την κυβέρνηση Σαμαρά, όταν αυτή η μορφή εργασίας αυξήθηκε θεαματικά, ειδικά το 2014. «Επί ΣΥΡΙΖΑ», λέει επισήμως το υπουργείο Εργασίας, «η ετήσια αύξηση της μερικής απασχόλησης απομειώνεται σταθερά». Προσοχή: δεν λέει ότι μειώνεται η μερική απασχόληση!! Λέει ότι μειώνεται ο ρυθμός αύξησης!!! Ακόμα και το 2017, δηλαδή, τον τρίτο χρόνο της… σωτήριας διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ, έχουμε αύξηση της μερικής απασχόλησης (όπως είχαμε και το 2015 και το 2016 και ενώ ήδη είχαμε υψηλά ποσοστά «χάρη» στη ΝΔ). Απλώς η αύξηση αυτή δεν είναι τόσο μεγάλη όσο ήταν το 2014!!! Εν ολίγοις, ετούτη η κυβέρνηση,  τα καταφέρνει (λέει) καλύτερα από την προηγούμενη, απλώς οι εργαζόμενοι πάνε όλο και χειρότερα!

Η κυβέρνηση «ξεχνά» ακόμα δύο πράγματα: Πρώτον, ότι οι αμοιβές έχουν πέσει κι άλλο για τον ίδιο όγκο εργασίας, που προσφέρει ο εργαζόμενος. Τα διακοσάρια και τα τρακοσάρια πάνε σύννεφο, για να μην πούμε για τη μαύρη εργασία. Για να μην πούμε για τα «καθαρά» που μένουν στον εργαζόμενο, (που παίρνει ψιλοκανονικό μισθό) μετά την υπερφορολόγηση και τα ασφαλιστικά.

Και δεύτερον, ότι η μετανάστευση εργατικού δυναμικού συνεχίζεται, χωρίς να υπάρχει κάποια απόδειξη ή προοπτική ουσιαστικής ανάσχεσης αυτού του κύματος. Έτσι ναι, μπορεί να μειωθεί η ανεργία σίγουρα – απλώς θα την έχουν κοπανήσει οι εργαζόμενοι και ειδικά οι καλύτεροι, από τη χώρα!

Δεν απαιτεί κανείς από καμία κυβέρνηση να κάνει θαύματα. Αλλά, τουλάχιστον να περιορίσει λίγο το «δούλεμα». Διότι αυτό, σε αντίθεση με την απασχόληση, είναι «πλήρες και σταθερό», όπως φαίνεται…