Ανεπάρκεια

Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν ισχύει στην πολιτική, όπως και στις περισσότερες περιπτώσεις άλλωστε, το «ό,τι δηλώσεις είσαι». Ειδικά στην πολιτική, το τι είσαι το κρίνουν οι άλλοι, δηλαδή οι πολίτες, οι ψηφοφόροι.

Επιπλέον στην πολιτική, δεν έχει σημασία τι υπόσχεσαι ότι θα κάνεις, αλλά τι αποτελέσματα φέρνεις. Καλώς ή κακώς. Επιπλέον δεν έχουν τόσο μεγάλη σημασία οι προθέσεις σου, όσο οι πράξεις.

Ακόμα χειρότερα για όλους τους αγκιτάτορες (αλλά και σαλτιμπάγκους της πολιτικής), δεν έχουν τόσο σημασία οι ρητορικές ικανότητες, τα ωραία λόγια και οι περίτεχνες «ιδεολογικές» ταμπέλες, με τις οποίες κυκλοφορεί κάποιος πολιτικός χώρος ή μεμονωμένος πολιτικός, αλλά οι ικανότητές του στο να αντιμετωπίζει και να λύνει προβλήματα.

Το θέμα είναι αν το σκυλί φέρνει πίσω το ξύλο, όχι αν κουνάει ωραία την ουρά του.

Καταλυτικό στοιχείο για να κρίνει κανείς τις ικανότητες του πολιτικού είναι η διακυβέρνηση. Εκεί, αργά ή γρήγορα όλοι φαίνονται.

Υπάρχουν ασφαλώς πολλά κριτήρια με τα οποία κρίνεται κανείς: εντιμότητα στη διαχείριση του δημόσιου χρήματος, ειλικρίνεια στις σχέσεις με τους πολίτες, συνέπεια λόγων και έργων και πάει λέγοντας. Υπάρχει βεβαίως και το ιδεολογικό και πολιτικό πρόσημο των πολιτικών επιλογών. Όλα σεβαστά και ανάλογα με το γούστο του καθενός πολιτικού και πολίτη.

Αλλά υπάρχει και ένα κριτήριο ανεξάρτητο απ’ όλα αυτά: η διαχειριστική ικανότητα αυτού που έχει αναλάβει να λύσει τα προβλήματα της κοινωνίας και να χειριστεί τις υποθέσεις της, είτε σε συνθήκες ηρεμίας, είτε σε έκτακτες περιστάσεις.

Εκεί, ή τα καταφέρνεις ή αποτυγχάνεις. Δεν έχει άλλοθι, δεν έχει υπεκφυγές, δεν έχει δικαιολογίες. Ή είσαι ικανός ή τα κάνεις μούσκεμα, πολλές φορές με τραγικά αποτελέσματα. Από την καθημερινότητα του πολίτη έως την αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών και ακραίων καταστάσεων, σημασία έχει το αποτέλεσμα.

Δεν αρκεί να κάνεις «αναδιανομή» πλούτου, που είναι η επιτομή της ιδεολογικής και πολιτικής ταυτότητας της αριστεράς. Ειδικά βέβαια, όπως το κάνει η σημερινή κυβέρνηση, κοροϊδεύοντας την κοινωνίας – εξοντώνοντας φορολογικά τα μεσαία στρώματα για να δώσει διακοσάρια στους πιο αδύναμους. Φυσικά πρόκειται για ντεμέκ αριστερά, όταν μιλάμε για τη σημερινή κυβέρνηση, καθώς έχει υποταχθεί πλήρως στους δανειστές και έχει εξελιχθεί στο μεγαλύτερο ευρωλιγούρη, αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση.

Ανεξάρτητα από όλα αυτά τα δήθεν και τα τάχα με τα οποία πολιτεύεται, στο κομμάτι της διαχείρισης των καθημερινών προβλημάτων η κυβέρνηση έχει αποτύχει πλήρως. Και όταν είσαι ανίκανος και άχρηστος σε βαθμό μεγάλης επικινδυνότητας για την κοινωνία (μη μπορώντας να γλιτώσεις τους πολίτες από πνιγμούς και πυρκαγιές) μικρή σημασία έχει να πλασάρεσαι «προοδευτικός», «αριστερός», «άφθαρτος», «νέος» ή οτιδήποτε άλλο. Διότι δυστυχώς, όλα αυτά τα ωραία λόγια δεν μπορούν να τα ακούσουν και δεν έχουν καμία σημασία, ούτε για τους πνιγμένους, ούτε για τους καμένους.