Γιάννης Σερέτης

Το παιχνίδι με το Βόλο δεν ήταν από εκείνα στα οποία ο Παναθηναϊκός επιζητούσε το... θέαμα ή κάποιο είδος «ποδοσφαιρικής επιβεβαίωσης». Ηταν από τα ματς στα οποία παίρνεις όπως – όπως το τρίποντο και πας στο σπίτι σου να ξεκουραστείς, να καθαρίσεις το μυαλό σου και να δεις τι θα κάνεις την Πέμπτη με την Βίκινγκουρ (της οποίας οι παίκτες κατασκόπευαν τους αντιπάλους τους στο ΟΑΚΑ, πόσο σπάνιο!) και την Κυριακή με τη Λαμία.

Χωρίς Ιωαννίδη, Βαγιαννίδη, Αράο, Μπακασέτα, Πελίστρι και τους δυο στόπερ Πάλμερ – Μπράουν και Γεντβάι. Με μεγάλη κόπωση παικτών όπως ο Μλαντένοβιτς, ο Ινγκασον, ο Τσέριν, ο Τζούρισιτς που παίζουν σχεδόν πάντα ως «βασικοί». Με μεγάλη πίεση για τη νίκη μετά από τρεις σερί πολύ επώδυνες ήττες και υπό καταρρακτώδη βροχή στο πρώτο ημίχρονο: τα πέρασε όλα αυτά τα εμπόδια ο Παναθηναϊκός και ένα τεράστιο, βαθύ «ουφ» από τα αποδυτήρια του ΟΑΚΑ, του φέρνει την ηρεμία τουλάχιστον μέχρι τη ρεβάνς με τους Ισλανδούς.

Τον βοήθησε η επιστροφή του Ουναϊ. Τον βοήθησε η επιστροφή του Ντραγκόφσκι. Και η αφοσίωση του Κώτσιρα και το πείσμα του Ινγκασον και η τέχνη του Τζούρισιτς και η μαχητικότητα του Σφιντέρσκι. Μα πιο πολύ τον βοήθησε τον Παναθηναϊκό η πληθωρική παρουσία των 167 εκατοστών του Μανώλη Σιώπη. Υπήρχαν τρίλεπτα στα οποία έβλεπες αυτά τα 167 εκατοστά παντού στη μεσαία γραμμή! Διότι ο λεοντόκαρδος Μανωλιός δεν είναι απλώς ένας παίκτης με καταπληκτική φυσική κατάσταση και μέγα πάθος. Είναι εδώ και τρία χρόνια ένας χαφ με τρομερή αντίληψη και εξυπνάδα.

Ολα αυτά τα στοιχεία είναι το δικό του ISO για κλεψίματα, πίεση, σωστές πάσες, ψυχραιμία, καθαρό μυαλό, αποφυγή λαθών. Και ειδικά αυτή την εποχή στην οποία ο Γιάννης Αλαφούζος αποφασίζει να επιβάλει πρόστιμο ύψους 400.000 ευρώ στους παίκτες προφανώς όχι μόνο για τις ήττες, αλλά επειδή δεν καταθέτουν αυτό που μπορούν στον αγωνιστικό χώρο, ο Παναθηναϊκός χρειάζεται τρεις – τέσσερις επιπρόσθετους «Σιώπηδες»! Πού να βρει όμως παίκτες με τον δικό του συνδυασμό χαρακτηριστικών; Με γενναιότητα και φιλότιμο, με ποδοσφαιρική αντίληψη υψηλού επιπέδου αλλά και με ακατάπαυστο τρέξιμο; Δεν τους έχει.

Ο Ανταμ Τσέριν έχει κάποια από αυτά τα στοιχεία κι αν εναντίον του απογοητευτικού σε γενικές γραμμές Βόλου (ένα γκολ κι άλλη μία ευκαιρία...)ο Σιώπης ήταν ο «σημαιοφόρος» του Παναθηναϊκού, ο Σλοβένος ήταν ο ένας «παραστάτης». Και ο Κώτσιρας ο έτερος. Στο άλλο άκρο, της απογοήτευσης, ο Τετέ που φάνηκε μόνο στη φάση του 2-0 και δεν... εμπνεύστηκε ούτε από την παρουσία στο ΟΑΚΑ του διάσημου Ρομάριο με τον οποίο γιόρτασε προχθές τα 25α γενέθλιά του. Και ασφαλώς οι Μαντσίνι – Γερεμέγεφ ως αλλαγές οι οποίες για πολλοστή φορά δεν πρόσφεραν τίποτα στην ομάδα τους...

Ο Παναθηναϊκός ήταν αρκετά καλός στα πρώτα 60 λεπτά. Με δυο γκολ, επιπλέον τρεις ευκαιρίες και τρομερή συγκέντρωση στο ματς. Στο 59', μόλις τέσσερα λεπτά μετά το 2-0 του Τσέριν, έκανε το πρώτο χοντρό αμυντικό λάθος που αξιοποίησε με έξοχη ενέργεια ο Χουάνπι (συνυπεύθυνοι οι Ινγκασον - Σένκεφελντ και ο Τσέριν), ακολούθησαν δυο ευκαιρίες με Σφιντέρσκι και Χιλ και... πάπαλα. Μετά το εντυπωσιακό τάκλιν του Κώτσιρα στον Χιλ που αποσόβησε το 2-2 στο 68' μέχρι και το τελευταίο σφύριγμα του Τσακαλίδη, ουδεμία ευκαιρία καταγράφηκε από τις δύο ομάδες. Ο Βόλος προσπαθούσε να φτάσει στην ισοφάριση και ο πνιγμένος από το άγχος Παναθηναϊκός πιάστηκε από το ποδοσφαιρικό φιλότιμο των παικτών του και το μεγάλο «πρέπει» για το τρίποντο. Το πήρε με μπόλικο άγχος, ντρίμπλαρε ένα ματς – παγίδα κυρίως λόγω των πάμπολλων απουσιών του και έβαλε φρένο στην κατηφόρα.

Το βράδυ της Πέμπτης θα έχει και τον Ιωαννίδη, ίσως και τον Αράο. Η πρόκριση θα είναι πολύ πιο δύσκολη απ΄ αυτό που όλο φαντάζονται – για τους παίκτες της Βίκινγκουρ που είναι στα μέρη μας από την Παρασκευή και σήμερα επισκέφθηκε την Ακρόπολη – είναι το ματς της ζωής τους! Αν τον περάσει κι αυτόν τον σκόπελο ο Παναθηναϊκός που μόνος του δυσκόλεψε τη ζωή του, θα μπορεί εν συνεχεία να περιμένει με ανυπομονησία το αποτέλεσμα της κλήρωσης του Conference League – Φιορεντίνα ή Ραπίντ Βιέννης – και δυο σερί νίκες με Λαμία – Παναιτωλικό για να ανάψει και πάλι τη σπίθα. Αν δεν καεί στο χυλό των Ισλανδών...