Η κυβέρνηση δεν μπορεί να κρύβεται πίσω από μάσκες

Ως πρώτη αρνητική συνέπεια, επιβεβαιώθηκε αυτό που είχα επισημάνει με άρθρα μου από την άνοιξη. Δημιουργήθηκε μέσα στο κατακαλόκαιρο μία ιδιόμορφη στασιμότητα του ιού με αρκετά κρούσματα που είχα ονομάσει τότε κατάσταση «στασιμοϊού».

Ακολούθησε το σοβαρότερο ίσως αποτέλεσμα της επιπόλαιας αυτής πολιτικής. Η καλλιέργεια διχασμού στην ελληνική κοινωνία, με δύο ομάδες αντίθετων συμπεριφορών που λειτουργούν αμφότερες επικίνδυνα.

Η μία αποτελείται από όσους φοβήθηκαν έντονα, με αποτέλεσμα να αποφεύγουν να βγαίνουν από το σπίτι τους, να χρησιμοποιούν αδικαιολόγητα μεγάλες ποσότητες αντισηπτικών και ορισμένοι μάλιστα να παρουσιάζουν ψυχαναγκαστικές συμπεριφορές ή φοβίες.

Η άλλη δεν πιστεύει ότι υπάρχει κορονοϊός ή θεωρεί πως είναι κάτι το ασήμαντο, με αποτέλεσμα να μη λαμβάνει κανένα μέτρο προφύλαξης και να αδιαφορεί προκλητικά.

Η ίδια αυτή αντιφατική πολιτική φόβου/εφησυχασμού οδήγησε και στην οικονομική ύφεση. Ο κόσμος σταμάτησε να βγαίνει έξω και να καταναλώνει είτε λόγω ανησυχίας για τον ιό είτε λόγω οικονομικών δυσχερειών και ανασφάλειας είτε απλά επειδή ξεσυνήθισε να κυκλοφορεί και άλλαξε τρόπο ζωής.

Παράλληλα, τα οριζόντια μέτρα έπληξαν κυρίως τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες. Θυμίζω ότι στην πρώτη φάση σφραγίστηκαν ακόμα και μικρομάγαζα με ελάχιστους πελάτες ενώ την ίδια στιγμή δινόταν και το αντίθετο μήνυμα με τις ουρές στα super market, στις τράπεζες, στις λαϊκές αγορές αλλά και με τα στίφη ταλαιπωρημένων μεταναστών ή με τις παρέες ναρκομανών που συγκεντρώνονται σε κεντρικά σημεία της Αθήνας χωρίς κανένα μέσο προφύλαξης.

Ανάμεσα σε όλα αυτά δεν πρέπει επίσης να ξεχνάμε το ακατανόητο μέτρο του κλεισίματος των καταστημάτων εστίασης στις 12 το βράδυ και κυρίως τον κατεστραμμένο τουριστικό κλάδο για τον οποίο δεν δόθηκαν ουσιαστικές λύσεις.

Το Βατερλό ωστόσο επήλθε στον τομέα της Παιδείας.

Μπερδεμένες αποφάσεις για την έναρξη της σχολικής χρονιάς, απουσία προετοιμασίας, μη δημιουργία ολιγάριθμων τμημάτων, υποχρεωτική χρήση μάσκας στα παιδιά την ίδια στιγμή που οι οδηγίες του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας κινούνται σε διαφορετική κατεύθυνση, διάθεση την τελευταία στιγμή μεγάλων κονδυλίων για μαζική αγορά σχολικών μασκών και τελικά εφαρμογή πρακτικών αντιθέτων με όσα ακολουθούν οι περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες.

Τέλος, αναφορικά με τα εμβόλια, ας θυμηθούμε τη γνωστή αγορά εκατομμυρίων αχρείαστων δόσεων στο παρελθόν από την Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και ας θεωρήσουμε κατ’ αρχάς ευφάνταστα σενάρια όσα δυστοπικά ακούγονται περί υποχρεωτικότητας.

Καλό είναι όλα τα προαναφερθέντα να τα σκεφτεί καλά ο Πρωθυπουργός.

Η λαϊκή εκλογική τιμωρία, το πολιτικό «τσουνάμι» που ενδέχεται να προκληθεί από τέτοιου είδους χειρισμούς που συχνά συνοδεύονται και από αυταρχισμό, μπορεί να είναι χειρότερο ακόμα και από όσα συνέβησαν την περίοδο των μνημονίων.

Πλέον δεν πλήττεται μόνο η οικονομική ευημερία με τη φτωχοποίηση της μεσαίας τάξης αλλά η ίδια η ελπίδα της προσωπικής γαλήνης, ελευθερίας και ευτυχίας του ατόμου. Ο φόβος μπορεί να ενισχύσει κάθε μορφής εξουσία, μπορεί όμως και να την ανατρέψει ανά πάσα στιγμή.

Η απόσταση ανάμεσα στην κατάθλιψη και στη λαϊκή οργή είναι μικρή και η Κυβέρνηση δεν μπορεί να κρύβεται πίσω από μάσκες.


* O Γιώργος Π. Αποστολόπουλος είναι Τομεάρχης Περιβάλλοντος- Μέλος Κεντρικής Επιτροπής ΚΙΝ.ΑΛ. και Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Αθηναίων