Γιώργος Χελάκης

Στην πρόσφατη έκθεση του, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, αναφέρεται αναλυτικά στα λεγόμενα προγράμματα διάσωσης που εφαρμόστηκαν σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης και φυσικά κάνει εκτενή αναφορά στην Ελλάδα. Για πρώτη φορά αναφέρεται, με ξεκάθαρο τρόπο, πως η καθυστέρηση στην αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους λειτούργησε ως επιχείρηση διάσωσης των τραπεζών της ευρωζώνης που κατείχαν ελληνικά ομόλογα, καθώς η Ελλάδα αποπλήρωσε από το 2011 και έως τις αρχές του 2012 ομόλογα αξίας 50 δισ. ευρώ, τα οποία στην πλειοψηφία τους ήταν στα χέρια ευρωπαϊκών τραπεζών.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της έκθεσης, το 2010, όταν η Ελλάδα ζήτησε δάνειο από το ΔΝΤ, είχε πρόσβαση σε πόρους του Ταμείου που ανέρχονταν στο άνευ προηγουμένου ποσό των 30 δισ. ευρώ (3,212% του τότε μεριδίου της). Το ΔΝΤ ενέκρινε το δάνειο παρ’ όλο που δεν μπορούσε να πιστοποιήσει ότι το χρέος ήταν βιώσιμο με μεγάλη πιθανότητα. Όπως αναφέρεται καθαρά στην έκθεση, η καθυστερημένη αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους κατέστησε λιγότερο αποτελεσματικό το «κούρεμα» χρέους (PSI) του 2012 και δυσχέρανε συνολικά την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας. Και αυτό έγινε με επίκληση του κίνδυνου διάχυσης της κρίσης στη ζώνη του ευρώ, κάτι που τελικά δεν αποφεύχθηκε.

Στο σημείο αυτό το Ταμείο αναφέρει για την Ελλάδα τα εξής: «Η απόφαση να μην αναδιαρθρωθεί το χρέος κατά την έναρξη της κρίσης επέτρεψε να αποπληρωθούν πλήρως τα 40 δισ. Ευρώ (αντιστοιχούσαν στο 20% του ΑΕΠ του 2011) των ομολόγων που ωρίμαζαν κατά το πρώτο έτος του προγράμματος στήριξης του ΔΝΤ. Η αναδιάρθρωση ανακοινώθηκε τον Ιούλιο του 2011, αλλά οι επί μακρόν διαπραγματεύσεις είχαν ως αποτέλεσμα την περαιτέρω αποπληρωμή περίπου 10 δισ. ευρώ ομολόγων (περίπου 5% του ΑΕΠ του 2012) έως ότου ολοκληρωθεί η αναδιάρθρωση το 2012».

Οσα αναφέρονται στην έκθεση δεν είναι πρωτάκουστα. Με δικά του λόγια, τα έχει πει ο κ. Ντάισεμπλουμ, πρώην πρόεδρος του Eurogroup, που σε ερώτηση του ευρωβουλευτή της ΛΑΕ Νίκου Χουντή, παραδεχόμενος ότι τα μνημόνια επιβλήθηκαν στην Ελλάδα για να σωθούν οι ευρωπαϊκές τράπεζες! Θα περίμενε κανείς ότι αυτή η ξεκάθαρη ομολογία από πλευράς Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου θα πρωταγωνιστούσε στην πολιτική αντιπαράθεση ενόψει των ευρωεκλογών. Οτι οι “μονομάχοι” κάτι θα είχαν να μας πουν για την εμπλοκή τους, για την συνέργεια σε αυτό το έγκλημα σε βάρος του ελληνικού λαού. Δεν είπαν και δεν λένε τίποτα. Και δεν είναι η πρώτη φορά που το ΔΝΤ, για να κρύψει τις δικές του ευθύνες στον σχεδιασμό και εφαρμογή αποτυχημένων και καταστροφικών πολιτικών, ομολογεί λάθη και παραλήψεις των ευρωπαίων δανειστών. Φυσικά, ούτε από την Ευρωπαϊκή Ενωση βρήκαν να σχολιάσουν κάτι για το “άδειασμα” που τους κάνει η έκθεση του ΔΝΤ. Μπροστά στις ευρωεκλογές, είναι περίπου αυτοκτονικό να παραδέχονται οι ευρωπαϊκές ελίτ ποιος ακριβώς είναι ο χαρακτήρας της Ενωσής τους...

Τα κόμματα που κυβέρνησαν από το 2010, έχουν τεράστιες ευθύνες για την κατάσταση που βιώνει “η Ελλάδα των πολλών”, για τα τεράστια πρωτογενή πλεονάσματα του 3.5% του ΑΕΠ που πρέπει να πληρώσει για να εξυπηρετήσει ένα μη βιώσιμο χρέος. Είναι συνυπεύθυνα, συνένοχα για την τραγική κατάληξη που είχαν τα προγράμματα διάσωσης τα οποία υποθήκευσαν το μέλλον γενεών Ελλήνων. Είναι όμως και κάτι παραπάνω που δεν επιτρέπει στους “μονομάχους” να εμπλακούν σε αυτή την συζήτηση. Και οι δυο μας μιλούν για την Ενωμένη Ευρώπη και “τρέχουν τα σάλια τους”. Πως να ανοίξουν μια συζήτηση από την οποία θα προκύπτει πως οι ευρωπαίοι εταίροι μας -όταν ξέσπασε η κρίση- το πρώτο που ενδιαφέρθηκαν να τακτοποιήσουν ήταν δυο γερμανικές και δυο γαλλικές τράπεζες αντί για την ελληνική κοινωνία. Η Ευρωπαϊκή Ενωση για την οποία ορκίζονται και οι δυο είναι αυτή που βάζει σε προτεραιότητα τις τράπεζες κι όχι τις κοινωνίες. Ο,τι κι αν πουν λοιπόν θα χρησιμοποιηθεί εις βάρος τους...